Άρθρο του Γιάννη Κορομήλη
«… Γιατί ν΄αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία/ η συγχυσις. (Τα πρόσωπα/ τι σοβαρά που γίναν) /(…)και όλοι γυρνούν στα σπίτια τους/ πολύ συλλογισμένοι/. Γιατί ενύχτωσε και οι βάρβαροι δεν ήλθαν. / Και μερικοί έφτασαν απ΄τα σύνορα / και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν./ Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους. / Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύσις».
Όπως θα καταλάβατε οι στίχοι που προηγήθηκαν είναι από, το τέλος, του γνωστού ποιήματος «Περιμένοντας τους βάρβαρους» του Κ. Καβάφη. Δεν θα το αναλύσουμε ασφαλώς. Θα περιοριστούμε μόνο στη βασική του ιδέα και στη σχέση της με τα σημερινά πολιτικά μας πράγματα.
Πρώτα για το ποίημα: Μιλάει για κάποιους βαρβάρους (εχθρούς δηλαδή και μάλιστα απολίτιστους, βάρβαροι γαρ) που πρόκειται τη συγκεκριμένη ημέρα να φτάσουν στην πρωτεύουσα. Και ακριβώς για αυτό ακινητοποιήθηκαν τα πάντα. Οι πολίτες συναθροίστηκαν στην αγορά, η Σύγκλητος σταμάτησε να νομοθετεί(«οι βάρβαροι δεν ήλθαν να νομοθετήσουν»). Ο αυτοκράτορας ξύπνησε πρωί έβαλε τα καλά του και τους περίμενε. Στολίστηκαν οι δύο ύπατοι για να θαμπώσουν τους βαρβάρους. Οι άξιοι ρήτορες δεν έβγαλαν λόγους, όπως συνήθως. Γενικώς επικρατεί πλήρης αταξία, σύγχυση και ανησυχία. Ώσπου νύχτωσε και οι βάρβαροι δεν ήρθαν. Και απ΄τα σύνορα ήρθαν κάποιοι στην πόλη και είπαν πως βάρβαροι δεν υπάρχουν.
Η είδηση τους προβλημάτισε πολύ. Για να καταλήξουν στην αγωνιώδη απορία: τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βάρβαρους. «Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύση».
Στην πολιτική μας κατάσταση: Πριν λίγες ήμερες βγήκε ο πολύς κ. Βαρουφάκης και δήλωσε πομπωδώς πως την κυβέρνηση Σαμαρά την έριξε ο κ. Σόιμπλε. Το είχε αποφασίσει, είπε, την Άνοιξη του 2014. Ο κ. Σαμαράς προς τιμή του δεν δέχθηκε αυτό το (βολικό για το ίδιο) ψέμα. Είπε την αλήθεια. Ότι δηλαδή η Κυβέρνηση του παραιτήθηκε διότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάστηκε ( «και με το διάβολο ακόμα», όπως έλεγε ο Αλ. Τσίπρας), να μην εκλεγεί, πρόεδρος Δημοκρατίας (ο κ. Δήμας) και λόγω του γεγονότος αυτού να γίνουν (όπως ορίζει το Σύνταγμα) εκλογές στις 25 Ιανουαρίου του 2015. Καταφανώς δεν έφταιγε ο κ. Σόιμπλε.
Το Μαξίμου με τον πρωθυπουργό και τους δικούς του απάντησε οργισμένα στον κ. Σαμαρά. Και μάλιστα ως να ήταν εκείνος. Πρωθυπουργός και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην αντιπολίτευση. Γιατί; Μα διότι σκέφτονται ακριβώς το δικό τους τέλος. Και η εκδοχή-και υπάρχουν πολλές έρευνες που δείχνουν ότι αρέσει σε ικανό τμήμα του ευφάνταστου λαού μας η συνομωσία- των «βαρβάρων» Γερμανών, ειδικότερα του «μισητού» Σόιμπλε, τους βολεύει.
Όπως, με τα λάθη και τις παραλείψεις τους, τα κατάφεραν και φοβούμενος, όχι άδικα, το πολιτικό κόστος και ενδεχόμενο καταλογισμό και ποινικών ευθυνών οι «βάρβαροι» είναι « μια κάποια λύση». Το να αναλαμβάνει κανείς με παλικαριά τις ευθύνες που του αναλογούν είναι κομμάτι δύσκολο. Και την παλικαριά «ποιος την έχασε για να την βρουν;» Έτσι καταλήγουν στο γνωστό σε όλους όσο και απατηλό: Φταίνε οι άλλοι όχι εμείς. Προς Θεού! Εκείνος ο «σακάτης» (και αυτό το είπαν) ο Σόιμπλε. Γνωστό το κόλπο πολυφορεμένο στους λαϊκιστές Αριστερούς και ακροδεξιούς .
Γνωστό αλλά παλιό. Ίσως να το «ξανάτρωγε» ο λαουτζίκος. Όμως είναι πολλά τα βάσανα που υποφέρει ώστε δεν μπορεί να μην κατάλαβε πλέον πόσο αδιάντροπα τον κοροϊδεύουν όταν τον «δουλεύουν» λέγοντας πως για όλα φταίει ο Σόιμπλε, οι Γερμανοί, οι Αμερικάνοι παλιότερα. Ενώ οι υπεύθυνοι για τις τύχες της χώρας και του λαού είναι οι κυβερνώντες. Οι οποίοι αν δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, οφείλουν να το παραδεχθούν και να αποχωρήσουν και αντί να πήζουν τον λαό με ψέματα (ή αυταπάτες, όπως παραδέχτηκε ο κ. Τσίπρας) να του λεν την αλήθεια όσο πικρή και αν είναι. Και να κάνουν ό,τι επιβάλλει το εθνικό τους καθήκον.
