Εχουμε ασχοληθεί για το πρόβλημα της διχόνοιας και του διχαστικού πνεύματος που επικρατεί ιδιαίτερα στην πατρίδα. Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με την ενότητα της Εκκλησίας. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον κλήρο αλλά και όλο το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα, δηλ. όλους εκείνους που συχνάζουν σε κάποια τοπική Εκκλησία, είτε είναι Ορθόδοξη είτε Διαμαρτυρόμενη ή Καθολική.
Η ενότητα της Εκκλησίας είναι υψίστης σημασίας. Η κεφαλή της Εκκλησίας, ο Χριστός, προσευχήθηκε οι ακόλουθοι Του να είναι ενωμένοι μέσα σ’ έναν κόσμο βαθιά διχασμένο (Ιωάν. 17:21).
Ενώ η Εκκλησία, στη χλιαρότητά της, κοιμάται, ο εχθρός της αγρυπνά και τα σατανικά σχέδιά του είναι να πλήξει την ενότητά της. Κι όταν η Εκκλησία δεν είναι ενωμένη, είναι ανίσχυρη και ανίκανη να δώσει καλή μαρτυρία στον κόσμο.
Δυστυχώς, είναι θλιβερή η εικόνα της Eκκλησίας, που πολλά μέλη της ζουν και πολιτεύονται σαν να ήταν σωματείο, λέσχη ή πολιτικό κόμμα. Κι επειδή τα μέλη της έχουν τη νοοτροπία και το φρόνημα του κόσμου, προκαλούν διχασμούς, κυρίως σε επουσιώδη θέματα, όχι πνευματικής φύσης.
Όταν υπάρχουν διαμάχες και φατρίες στην Εκκλησία ο Κύριος λυπάται, ενώ ο Σατανάς χαίρεται και πανηγυρίζει. Οι συγκρούσεις μεταξύ των μελών αποδυναμώνουν και ακυρώνουν τη μαρτυρία της Εκκλησίας στον κόσμο και απομακρύνουν τους αδύνατους στην πίστη και τους οδηγούν στον κόσμο και στην αθεΐα. Η διαιρεμένη Εκκλησία στερεί από τους χριστιανούς τη χαρά και την αποτελεσματικότητα, ο Θεός δεν δοξάζεται και η Εκκλησία απαξιώνεται.
Ως αποτέλεσμα των διενέξεων, οι ηγέτες της εκκλησίας ξοδεύουν χρόνο προσπαθώντας να επιλύσουν ποικίλα προβλήματα. Αυτά τα θλιβερά συμβαίνουν, επειδή τα μέλη της Εκκλησίας, ξεχνούν ότι είναι μέλη του σώματος του Χριστού. (Α΄ Κορ. 12). Σ’ ένα υγιές σώμα όλα τα όργανα, από το σημαντικότερο ώς το μικρότερο κύτταρο, λειτουργούν ενωμένα, αλλιώς υπάρχει αρρώστια. Ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει: «Να φροντίζετε με ζήλο να διατηρείτε την ενότητα του Πνεύματος με συνδετικό κρίκο την ειρήνη» (Εφεσ. 4:3).
Σοβαρά προβλήματα συγκρούσεων συμβαίνουν και σε οικογένειες που τα μέλη τους, αν και δηλώνουν ότι είναι συνειδητοί χριστιανοί, ενεργούν με κοσμικό φρόνημα. Και οι συζυγικές συγκρούσεις πολλαπλασιάζονται. Μάλιστα πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια της ασυνεννοησίας και τελικά καταφεύγουν σε δικηγόρους για διαζύγιο.
Το θέμα στο οποίο θα επικεντρωθούμε είναι οι διαμάχες και διαιρέσεις στην Εκκλησία. ΄Ενας συγγραφέας και θεολόγος έχει γράψει πολλά βιβλία που βοηθούν στην επίλυση πολλών εκκλησιαστικών συγκρούσεων, οικογενειακών διενέξεων κλπ. Κατέγραψε είκοσι ειρηνευτικές αρχές που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές για την επούλωση εκκλησιαστικών διαιρέσεων και οικογενειακών διενέξεων. Διασκεύσαμε λίγες από τις αρχές του και μερικές από τις σκέψεις του.
Η πρώτη αρχή του είναι: «Στις όποιες διαπροσωπικές και εκκλησιαστικές διαμάχες να εφαρμόσουμε το «χρυσό αποτέλεσμα»! Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον χρυσό Κανόνα που μας έδωσε ο Χριστός: «΄Ολα όσα θέλετε να κάνουν σ’ εσάς οι άνθρωποι, αυτά να κάνετε κι εσείς σ’ αυτούς…» (Ματθ. 7:12). Πόσοι, όμως, γνωρίζουμε και εφαρμόζουμε αυτό που ονομάζω «χρυσό αποτέλεσμα»; Ασφαλώς, αυτό μας φαίνεται παράξενο, αλλά είναι το επακόλουθο του χρυσού Κανόνα: Το «χρυσό αποτέλεσμα» λέγει: «Οι άλλοι άνθρωποι, συνήθως, θα μας φέρονται με τον ίδιο τρόπο που θα τους φερόμαστε κι εμείς».
Βέβαια, αυτό δεν συμβαίνει πάντα, γιατί δεν έχουμε όλοι τον ίδιο χαρακτήρα και η έμφυτη αδυναμία μας είναι να κατηγορούμε τους άλλους. Και, φυσικά το ίδιο κάνουν κι εκείνοι για μας. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Αν όμως εμείς ταπεινά παραδεχτούμε ότι κάναμε λάθος και ζητήσουμε ειλικρινά συγνώμη, τότε θα δούμε πόσο συχνά κι οι άλλοι θα κάνουν το ίδιο. Πάντα να ακούμε με υπομονή, επιείκεια και ανοιχτή καρδιά τους άλλους και να μην κάνουμε βιαστικές κρίσεις. Κι οι άλλοι συχνά θα κάνουν το ίδιο μαζί μας. Γι’ αυτό, ποτέ να μην ξεχνάμε το χρυσό αποτέλεσμα. (Ματθ. 7:12).
ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
