Άρθρο του Γιάννη Κορομήλη
Ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς – υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, στην «πρώτη φορά Αριστερά» (Ιανουάριος – Αύγουστος 2015) – και Πολιτισμού στη «δεύτερη φορά» (Σεπτέμβριο 2015- Ανασχηματισμός 2016)- δεν κατάλαβε, είπε, γιατί τον απομάκρυνε ο κ. Τσίπρας.
Ο κ. Μπαλτάς, λοιπόν, όταν ήταν υπουργός, για να δικαιολογήσει προφανώς την μνημονιακή κωλοτούμπα του φανατικού αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δήλωσε: Στο μακρύ δρόμο για το σοσιαλισμό όλα επιτρέπονται! Μεγάλη κουβέντα! Από πού προκύπτει αυτή η βεβαιότητα; Θα μπορούσε να πει αντί το «όλα επιτρέπονται» να έλεγε «πολλά» επιτρέπονται. Ή έστω «όλα σχεδόν επιτρέπονται». Όμως προτίμησε να είναι κατηγοριματικος. «Όλα» τελεία και παύλα.
Ισως να τόλμησε να εκφέρει αυτή την καταφανώς λανθασμένη άποψη παίρνοντας θάρρος από την ατάκα του αρχηγού του λίγο καιρό πριν γίνει πρωθυπουργός: «Θα συμμαχήσω ακόμα και με το διάβολο για να πέσει η Κυβέρνηση Σαμαρά». Έτσι είπε. Και το έκανε μη αποδεχόμενος ακόμη και κάποια αριστερή προσωπικότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Μπορεί και να βασίστηκε ( ο κ. Μπαλτάς) στον κορυφαίο προπάτορα του τον Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνωφ (Λένιν), που έγραψε και βιβλίο με τον τίτλο: «Ένα βήμα μπρος δύο βήματα πίσω». Ή ίσως στον, παλιότερο, Νικολό Μακιαβέλι που έγραψε «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Αν και ο άλλος προπάτορας των αριστερών, ο σφαγιασθείς από τον επίσης προπάτορα τους Ιωσήφ Τσυκασβίλι (Στάλιν = ατσάλινος), υποστήριζε πως: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, εφόσον υπάρχει κάτι που αγιάζει το σκοπό!» Αυτό ακούγεται κάπως ηπιότερο ωστόσο είναι το ίδιο σχεδόν απάνθρωπο. Ένα απλό παράδειγμα: Θέλεις ας πούμε, να βοηθήσεις κάποιους πεινασμένους κι αδέκαρους – σκοπός άγιος κανείς δεν αντιλέγει – και εσύ σκοτώνεις έναν πλούσιο, κλέβεις τρόφιμα και χρήματα και τα προσφέρεις στους κινδυνεύοντες από ασιτία συνανθρώπους. Σημαίνει αυτό ότι έκανες μια άγια πράξη; Ασφαλώς όχι. Ο σκοπός λοιπόν δεν αγιάζει ούτε τα μέσα ούτε ο,τιδήποτε άλλο που δεν είναι από μόνο του σωστό και δίκαιο , «άγιο» θα το λέγαμε.
Αλλά ο κ. Τσίπρας προχθές στην Πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα στο ίδιο πνεύμα περίπου μίλησε. Είπε για τα βάσανα που υπέφερε ο Κουβανέζικος λαός κατά τη μισού αιώνα μονοκρατορία του αποθανόντος Φιντέλ Κάστρο. Για τα οποία δεν έφταιγε – αν ήταν δυνατόν – ο Κάστρο. Ούτε κι ο λαός της Κούβας. Αλλά οι καπιταλιστές- ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ. Αναφέρθηκε δε ( ο κ. Τσίπρας) και στις δικές του «ήττες» και «συμβιβασμούς». Έτσι χαρακτήρισε την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, τα αντιλαϊκά και άδικα μέτρα που συναποφάσισε και υπόγραψε ο ίδιος.
Όλα αυτά τα ενέταξε προφανώς στην μεγάλη πορεία για τον σοσιαλιστικό «παράδεισο». Όπως θάλεγε κι ο μέχρι πρότινος υπουργός του κ. Μπαλτάς. Αλλά πολλοί πριν από αυτόν ακολούθησαν αυτή την πορεία για το σοσιαλισμό. Εχυσαν πολύ αίμα στο δρόμο τους, τα κατάφεραν. Κι αποδείχθηκε τελικά ότι ο «άγιος» σκοπός τους οδήγησε σε «κόλαση». Σε παράδεισο πάντως όχι. (Δείτε Αλβανία, Βουλγαρία, κ.λ.π). Για τυχόν φανατικούς υπάρχει ακόμα, ως απολίθωμα του παρελθόντος η Βόρεια Κορέα. Τόσα ταξίδια κάνει ο κ. Τσίπρας. Θα τον ωφελούσε περισσότερο μια επίσκεψη στον «παράδεισο» της Β. Κορέας.
Εύλογη η απορία: Καλά οι άνθρωποι αυτοί (Τσίπρας, Μπαλτάς και οι όμοιοι τους δεν έχουν μάτια να δουν και να καταλάβουν πόσο ουτοπικά είναι τα όνειρά τους; Προσωπικά πιστεύω ότι πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουν. Και όσοι έχουν τα κλείνουν γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι αληθινά ο «παράδεισος» για όλους αλλά η εξουσία για τους ίδιους. Και για όσο το δυνατόν περισσότερο (προς αποφυγή παρεξηγήσεων σημειώνεται ότι ούτε βέβαια κι οι φιλελεύθερες «δημοκρατίες» είναι παράδεισος. Εξάλλου πως θα μπορούσαν οι άνθρωποι, ατελείς όντες, να φτιάξουν κάτι τόσο τέλειο όσο ο παράδεισος. Έχουν όμως την ελευθερία και την κουτσουρεμένη, έστω, δημοκρατία. Και τη δυνατότητα ενός καλύτερου κόσμου).
Εξάλλου αυταπατώνται (όπως θάλεγε κι ο Τσίπρας) πιστεύοντας πως παράδεισος δεν υπάρχει, διότι – έτσι πιστεύουν- Θεός δεν υπάρχει. Επομένως στη μικρή μας ζωή, τη γήινη, ό,τι φάμε κι ό,τι κερδίσουμε. Αφού δεν υπάρχει Θεός ποιος θα μας ζητήσει το λόγο; Το είπε εξάλλου κι ο μεγάλος Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, από τους πλέον ένθερμους και βαθύτατα πιστούς Χριστιανούς: «Χωρίς Θεό τα πάντα επιτρέπονται». Θέλοντας μ’ αυτό να δείξει πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί που δεν πιστεύουν στο Θεό. Νομίζουν ότι τους επιτρέπονται τα πάντα..
Συνεχίζεται
