Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Σακελλαρόπουλος, σχετικά με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί την τελευταία διετία γύρω από τον ευρωμεσογειακό ελαιώνα, τις ορατές πλέον συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και περισσότερο αυτή της παρατεταμένης ξηρασίας σε πολλές χώρες καθώς και τις διεθνείς ανακατατάξεις στον κατάλογο των χωρών που παράγουν ελαιόλαδο – επιτραπέζιες ελιές, ο ελαιοπαραγωγός από τη Σπάρτη προτείνει «η ελληνική ελαιοκομία να στραφεί αποκλειστικά στη βιολογική ελαιοκαλλιέργεια (και δη την πιστοποιημένη), αφού το περιβάλλον και το μικροκλίμα της χώρας μας το επιτρέπει σε μεγάλο βαθμό, και έτσι να γίνει ο μεγαλύτερος ελαιοπαραγωγός παγκοσμίως αποκλειστικά βιολογικών ελαιολάδων και ελιών».
«Πιστεύω», λέει απαντώντας σε σχετική ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ για το μέλλον της ελληνικής ελαιοκομίας, «ότι η ελληνική ελαιοκαλλιέργεια δεν έχει κανένα λόγο να “αντιγράψει” μοντέλα καλλιέργειας άλλων χωρών, που έκαναν σημαία τους την υπέρπυκνη φύτευση ελιών και τους γραμμικούς αρδευόμενους ελαιώνες. Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι το ποσοτικό βάρος της παγκόσμιας παραγωγής οδηγείται από άλλες χώρες, που έτρεξαν το μοντέλο της υπέρπυκνης φύτευσης γραμμικών ελαιώνων, με κυρίαρχη την Ισπανία, η οποία εδώ και αρκετά χρόνια εξειδικεύτηκε σε αυτό τον τομέα. Θεωρώ ότι είναι καιρός να κάνουμε το μειονέκτημα (της ποσότητας) ένα μεγάλο πλεονέκτημα, να αναδείξουμε την παραδοσιακή ελληνική ελαιοκαλλιέργεια, τις υγειοπροστατευτικές ιδιαιτερότητες που έχουν τα παραγόμενα ελαιοπροϊόντα, σε συνδυασμό με την υψηλή ποιότητα μας, τη βιοκαλλιέργεια και τις γηγενείς ελληνικές ποικιλίες μας, με μια φράση το ελληνικό Terroir».
Ο ίδιος, μετά από 32 χρόνια ενασχόλησης στη βιολογική καλλιέργεια ελαιολάδου – και ελιάς, υποστηρίζει ότι αυτή η πρόταση είναι συνυφασμένη με το μέλλον της ελληνικής ελαιοκαλλιέργειας. «Μόνο με τη διαφοροποίηση και την εξειδίκευση, και όχι με τον “μιμιτισμό” άλλων χωρών που βλέπω τα τελευταία χρόνια να υφίσταται στην ελληνική ελαιοκαλλιέργεια, μπορεί η ελληνική ελαιοκομία να δημιουργήσει εξαγώγιμα ελαιοπροϊόντα με ταυτότητα, καθώς και με μακροπρόθεσμη υπεραξία», προσθέτει.
Το σκηνικό αναμφίβολα έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Η ξηρασία μάλιστα πλήττει τις μεσογειακές – ελαιοκομικές χώρες και «…μήπως οδηγεί και σε αναγκαστικό επαναπροσδιορισμό καλλιέργειας, μέτρων;». «Συμφωνώ. Οι καιρικές συνθήκες, συνεπεία της κλιματικής αλλαγής που επικρατούν κυρίαρχα την τελευταία πενταετία, με την ξηρασία, την ανομβρία, τις πλημμύρες και αντίστοιχα καιρικά φαινόμενα, έχουν αλλάξει το τοπίο στον πρωτογενή τομέα γενικότερα αλλά και στη χώρα μας. Ειδικά η φετινή ξηρασία και ανομβρία, σε συνδυασμό με την ηλιακή ακτινοβολία στην ελαιοκαλλιέργεια, μας δίνει τραγικά αποτελέσματα στην παραγόμενη ποσότητα και ποιότητα στην Ελλάδα, αλλά και σε όλες βέβαια τις χώρες της Μεσογείου. Ναι, πιστεύω ότι χρειάζεται επαναπροσδιορισμός της ελληνικής ελαιοκαλλιέργειας στις πρωτόγνωρες και παρατεταμένες καιρικές συνθήκες που επικρατούν, χρειάζεται η επιστημονική γνώση των ειδικών που θα συνδράμει στα μέτρα που θα προταθούν αλλά και θα εφαρμοστούν από όλους μας, ούτως ώστε να τεθούν νέοι στόχοι προσαρμοσμένοι στις αρνητικές καιρικές συνθήκες, για να παραμείνει η ελαιοκαλλιέργεια στην Ελλάδα, όχι απλά βιώσιμη, αλλά και να αναπτυχθεί περαιτέρω. Άλλωστε, το δικαιούνται τα δύο βασικά εξαγώγιμα εθνικά μας προϊόντα,(το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και οι επιτραπέζιες ελιές μας), τα δύο από τα τρία βασικότερα εξαγώγιμα τρόφιμα της Ελλάδας…».
Δεν πρόκειται για παροδικό φαινόμενο…
Για εκείνους που πιστεύουν ότι η ξηρασία και οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής είναι ένα παροδικό φαινόμενο, ο κ. Σακελλαρόπουλος απαντά ότι σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι τέτοιο. «Η κλιματική αλλαγή -κρίση θα έλεγα καλύτερα, ήρθε και θα μείνει. Άλλωστε πολλοί επιστήμονες έχουν αναφερθεί διεξοδικά στο τι περιμένουμε στο άμεσο μέλλον. Η κλιματική κρίση θα έχει ένταση και θα μας δείχνει με αυξανόμενη συχνότητα την αρνητική δυναμική της. Από την εμπειρία και την ενασχόλησή μου με την Ελαιοκομία, το φαινόμενο αυτό φαινόταν ότι έρχεται εδώ και χρόνια, με πιο αργά σημάδια προ δεκαετίας ή εικοσαετίας, μέχρι που σήμερα το βιώνουμε πολύ έντονα και με σοβαρές συνέπειες στην ελαιοκαλλιέργεια. Σαφέστατα, δεν “μπορούμε” να περιμένουμε τη Φύση να αποκαταστήσει την ισορροπία και να το θεωρήσουμε ως κάτι το παροδικό. Χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας στην παραγωγή της τροφικής αλυσίδας, άλλωστε οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε αυτότροφοι, αλλά ετερότροφοι, και έχουμε επιβιωτική ανάγκη τα παραγόμενα τρόφιμα του πρωτογενή τομέα».
Η δική του επένδυση στην ελιά και το λάδι στέκεται πάντως πάνω από την καθιερωμένη πρακτική του Ευρωπαίου ελαιοπαραγωγού που στηρίζεται στο «καλλιεργώ- παράγω- πουλώ» ποιοτικό προϊόν αλλά και εκείνου του σύγχρονου επιχειρείν και μάρκετινγκ : «βραβεύομαι-εξάγω στη διεθνή αγορά»…
Η επένδυσή του είναι σταθερά στραμμένη και στον τομέα της Υγείας και σίγουρα κανένας άλλος Έλληνας ή Ευρωπαίος παραγωγός δεν έχει συνάψει τόσες συνεργασίες με ερευνητικά κέντρα στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ, που να αποσκοπούν στην ανάδειξη των ευεργετικών δράσεων του ελληνικού ελαιόλαδου και της ελιάς στην ανθρώπινη υγεία.
ΕΚΠΑ, Φαρμακευτική Σχολή και 4 φημισμένα αμερικανικά πανεπιστήμια
«Πιστεύαμε εξαρχής -απάντησε- ότι πέρα από τη γεύση και την υψηλή ποιότητα, η ελιά και τα προϊόντα της μπορούν να έχουν ευεργετική επίδραση στην ανθρώπινη υγεία. Για τον λόγο αυτό έχουμε δημιουργήσει συνέργειες με καθηγητές και ερευνητές, συμμετέχοντας σε μια πληθώρα ερευνών και κλινικών μελετών με πανεπιστημιακά ιδρύματα της Αμερικής και της Ελλάδας, όπως το Harvard (Σχολή Δημόσιας Υγείας), το Yale (Ιατρική Σχολή και Δημόσιας Υγείας), το Auburn (Κολλέγιο Οστεοπαθητικής Ιατρικής και το Τμήμα Ανακάλυψης και Ανάπτυξης Φαρμάκων), το Temple(Κέντρο Αλτσχάιμερ) από την Αμερική, το ΕΚΠΑ και τη Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών καθώς και την Α’ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική του Ιπποκρατείου Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών αλλά και το Βιοπαθολογικό Εργαστήριο του 401 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών», επισημαίνει ο κ. Σακελλαρόπουλος.
Ελαιόλαδα και οι φυσικές επιτραπέζιες ελιές των συγκεκριμένων ελαιώνων -προσθέτει- επιλέχθηκαν για κάθε μελέτη ξεχωριστά, αφού οι ερευνητές τα εξέτασαν και τα συνέκριναν με πολλά ελαιοπροϊόντα από όλο τον κόσμο και διαπίστωσαν ότι περιέχουν πολλαπλάσια υγειοπροστατευτικά συστατικά, πολλές φορές εμφανίζοντας τόσο υψηλές τιμές που ξεπερνούν το 800 % του μέσου όρου, με τιμές δηλαδή που μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν στη διεθνή βιβλιογραφία.
Οι μελέτες αυτές έχουν να κάνουν με τη νόσο Alzheimer και την υγεία του εγκεφάλου, με τη ρύθμιση των επιπέδων της χοληστερίνης, με τις φλεγμονές, με τους καρδιαγγειακούς δείκτες και τις καρδιακές παθήσεις. Στις μελέτες συμμετέχουν εθελοντές και ασθενείς, με απώτερο σκοπό τη βελτίωση της υγείας τους. Παράλληλα, έχουν αποτελέσει έναυσμα για να δημιουργηθούν καινοτόμα προϊόντα, που αν μη τι άλλο βοηθούν στην διεύρυνση και την εξέλιξη της Ελαιοκομίας καθώς είναι μια επιστήμη με τεράστια συνεισφορά στην ανθρώπινη αλλά και την περιβαλλοντική υγεία.
Πριν από λίγες ημέρες, ο αριθμός των βραβείων που έχουν αποσπάσει σε διεθνείς διαγωνισμούς ελαιολάδου – ελιάς τα προϊόντα των ελαιώνων Σακελλαρόπουλου ξεπέρασαν τα 1000, αριθμός …παγκόσμιο ρεκόρ και πιθανόν ακατάρριπτο. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η 32 ετών διαδρομή που ακολούθησε για αυτήν την ασυναγώνιστη καρποφορία βραβείων είναι …γνωστή: σταθερή προσήλωση στην πολύ υψηλή ποιότητα παραγωγής ελαιολάδου και επιτραπέζιων ελιών, με καινοτομίες και νέες μεθόδους στην καλλιέργεια και την επεξεργασία των ελαιοπροϊόντων, «…έχοντας απώτερο στόχο την ανάδειξη όλων αυτών των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους στο παγκόσμιο γίγνεσθαι της ελαιοκομίας».
«Το γενικό συμπέρασμα», σημειώνει, «είναι ότι η χώρα μας, η Ελλάδα, η ελληνική βιολογική Ελαιοκομία, μέσω όλων αυτών των διακρίσεων, βρίσκουν τις πρωτιές και τις κορυφαίες θέσεις που τους αξίζουν στο διεθνές περιβάλλον, σε όλες τις ηπείρους».
Τη μεγαλύτερη χαρά πάντως ο ελαιοπαραγωγός από τη Σπάρτη τη γεύτηκε το 2018, αν και σημειώνει ότι «είναι πολλές οι διακρίσεις» που θεωρεί κομβικές καθώς «έγραψαν ιστορία για τα ελληνικά χρώματα και προήλθαν μετά από πολύχρονη προετοιμασία, ανοίγοντας «…νέους δρόμους στην ελληνική βιολογική Ελαιοκομία».
Το 2018 ήταν η χρονιά της 1ης θέσης στον κόσμο για ελληνικό ελαιόλαδο με το Majestic blend evoo, των συγκεκριμένων ελαιώνων και μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχε βρεθεί ποτέ ένα ελληνικό ελαιόλαδο στην 1η θέση κατηγορίας στην παγκόσμια κατάταξη ελαιολάδων. «…Από το 2018 έως και το 2023, μεσολάβησαν άλλες τέσσερις κατακτήσεις πρώτων θέσεων των ελαιολάδων μας στην παγκόσμια κατάταξη, κάτι το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει πετύχει άλλος ελαιοπαραγωγός από όλο τον κόσμο», σημειώνει ο κ. Σακελλαρόπουλος. Ιδιαίτερη σημασία αλλά και συμβολισμό για τον ίδιο έχει, όπως είπε, η τριπλή κορυφή του 2022 -για πρώτη φορά στην ιστορία της διεθνούς ελαιοκομίας. Τι σημαίνει τριπλή κορυφή; «…Η Ελλάδα ως ελαιοπαραγωγός χώρα, οι βιολογικοί ελαιώνες της Σπάρτης (Σακελλαρόπουλου) ως ελαιοπαραγωγοί και το ελαιόλαδό τους βρέθηκαν, στην κατηγορία τους, ταυτόχρονα στην 1η θέση του κόσμου, βάσει της παγκόσμιας κατάταξης, η οποία προσμέτρησε 18.312 δείγματα ελαιολάδου, από 38 ελαιοπαραγωγικές χώρες και 1986 εταιρείες – παραγωγούς. Πέρυσι, στη Βαλένθια της Ισπανίας, στο Πανευρωπαϊκό Συμβούλιο Γαστρονομίας και Οινολογίας CEUCO, ο κ. Σακελλαρόπουλος έγινε ο πρώτος ελαιοπαραγωγός που του απονεμήθηκε ο τίτλος του «Καλύτερου Ευρωπαίου Ελαιοπαραγωγού», «…μεγάλη και τιμητική ευρωπαϊκή διάκριση, που δεν είχε λάβει άλλος ελαιοπαραγωγός από όλη την Ευρώπη, στα τελευταία 17 χρόνια διοργάνωσης των Ευρωπαϊκών γαστρονομικών βραβείων».
Θ.Τ.
