Ένα παλιό ωραίο τραγούδι με τον Γιώργο Ζαμπέτα λέει: “Μπαμπά μου κάτσε φρόνιμα, μη γίνεσαι ρεζίλι, τα νιάτα θέλουν έρωτα, οι γέροι χαμομήλι”.
Αυτό είναι σωστό, αν και ο έρωτας και το σεξ σύμφωνα με όλες τις επιστημονικές έρευνες ενδείκνυνται και συνιστώνται για όλες τις ηλικίες, ακόμα και για τους ώριμους.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Αυτό που είναι αδιανόητο, παράλογο και αδικαιολόγητο είναι όταν οι νέοι υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους και ρισκάρουν τη ζωή τους. Το πιο συχνό παράδειγμα, που ακούμε συχνά στις ειδήσεις, είναι οι αναρριχήσεις και η ορειβασία σε απόκρημνα μέρη, εκεί όπου γλιστράνε και πέφτουν πολλά μέτρα σε χαράδρες και γκρεμούς. Επιστρατεύονται τότε διασωστικές ομάδες, επίγειες και εναέριες, ασθενοφόρα, ο στρατός, η ΕΜΑΚ, πυροσβεστική, καταδρομείς, ελικόπτερα κλπ. για να τους εντοπίσουν, να τους ανασύρουν από την δύσβατη περιοχή, να δώσουν τις πρώτες βοήθειες (εάν είναι ακόμα ζωντανοί) και να τους μεταφέρουν σε κάποιο νοσοκομείο.
Όλη αυτή η κινητοποίηση διάσωσης έχει τεράστιο κόστος, από 10.000 έως 20.000 ευρώ. Χώρια ο κίνδυνος για τους διασώστες.
Ποιός το πληρώνει;
Το κράτος, δηλαδή όλοι εμείς οι υπόλοιποι!
Πρόσφατα η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε, όσοι επιχειρούν ορειβασία η άλλες επικίνδυνες δραστηριότητες και λόγω απειρίας, απροσεξίας και έλλειψης προσοχής υπάρχει ενδεχόμενο να χρειαστεί να κινητοποιηθούν κρατικά μέσα διάσωσης σε περίπτωση ατυχήματος, αυτοί που τα επιχειρούν πριν ξεκινήσουν να προκαταβάλλουν ως εγγύηση το ποσό της διάσωσης 10.000 ευρώ.
Προχτές είχαμε ένα ακόμα τραγικό περιστατικό. Στο όρος Φαλακρό της Δράμας σε υψόμετρο 2.000 μέτρων οργανώθηκε ένας νυκτερινός αγώνας ορεινού ανώμαλου δρόμου με 50 συμμετοχές. Μέσα στη μαύρη νύχτα και το σκοτάδι, στις 03,30 η ώρα, τέσσερις από τους 50 έπεσαν σε καταιγίδα, τους χτύπησε κεραυνός σε μια δύσβατη περιοχή. Ο ένας ξεψύχησε επιτόπου, ο δεύτερος χαροπαλεύει, και οι άλλοι δύο με τραύματα σύρθηκαν 300 μέτρα από το σημείο που τους χτύπησε ο κεραυνός και κατάφεραν να βρουν σήμα με το κινητό και να ζητήσουν βοήθεια. Κινητοποιήθηκαν τότε τα πάντα για να τους σώσουν, ακόμα κι ένα ελικόπτερο σούπερ πούμα από ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί, από τη Λήμνο.
Κι εγώ απορώ και δεν μπορώ να καταλάβω:
Βρε λεβέντες, βρε παλικάρια, αντί να εκτονωθείτε σε κανένα μπητς μπαρ με χαλαρή μουσική και κανένα ποτάκι με καλή παρέα, αντί να χορέψετε σε καμία ντισκοτέκ, αντί να κάνετε έρωτα ρομαντικά κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι, τι δουλειά είχατε τρεισήμισι η ώρα μέσα στη μαύρη νύχτα να τρέχετε στο βουνό μέσα στην καταιγίδα και τους κεραυνούς;
Μήπως, εάν είχατε προπληρώσει εγγύηση 10.000 ευρώ θα το είχατε σκεφτεί καλύτερα;
