Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
Έλα ρε τι κάνεις;
– Τι να κάνω; Κλειδωμένος μέσα! Φυλακισμένος μη σου πω! Αλλά… Ανάγκα και οι θεοί πείθονται! Θα
κάνουμε ό,τι το καλύτερο. Καιρός είναι να σπάσει η αλυσίδα της μετάδοσης μέχρι να βρεθεί το
πολυπόθητο αυτό εμβόλιο! Εσύ;
– Μια από τα ίδια, μια βόλτα με το σκύλο, μια βόλτα μέχρι το σουπερμάρκετ, μια βόλτα μέχρι το γιατρό να
μου γράψει τις συνταγές μου, μια βόλτα μέχρι το φαρμακείο να πάρω τα φάρμακα, περνάει η ώρα, τι
νομίζεις δεν περνάει; Θα περάσει κι ο καιρός, που θα πάει, τρεις βδομαδούλες είναι αυτές, ούτε που θα το
καταλάβουμε!
– Πιστεύεις ότι θα είμαστε καραντίνα μόνο τρεις εβδομάδες;
– Που να ξέρεις από τώρα! Θα φανεί δεν θα φανεί; Άσπρος κώλος, μαύρος κώλος στο ποτάμι θα φανεί!
– Εγώ πιστεύω ότι θα κρατήσει κι άλλο! Ας κρατήσει όσο θέλει, αρκεί να βγει κάποιο αποτέλεσμα σωστό
από αυτήν ταλαιπωρία. Τι να κάνουμε; Υπομονή!
– Εξαρτάται κι από μας, κατά πόσο θα ακολουθήσουμε τα μέτρα και δεν θα κάνουμε ματσακονιές, γιατί
αλλιώς…
– Ρε, δεν άκουσες και το άλλο;
– Ποιο;
– Ότι ο σεισμός στην Σάμο που έγινε ήταν να μας τιμωρήσει ο Θεός!
– Για ποιο λόγο;
– Γιατί ο ιός είναι μια δικαιολογία για να κλείνουν οι εκκλησίες!
– Πάλι αυτό; Είχα ακούσει και παλιότερα κάτι παρόμοιο! Δεν μπορώ άλλο! Και δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο
Θεός μας είναι τόσο κακός που επιβάλει τέτοιου είδους τιμωρίες! Και τι έφταιγε η Σάμος; Μόνο η Σάμος;
Μας λυπήθηκε εμάς τους υπόλοιπους; Και τι έφταιγαν εκείνα τα παιδιά που βρέθηκαν λάθος στιγμή σε
λάθος μέρος; Ήθελε να τιμωρήσει τους μαθητές; Ήθελε να πονέσουν οι γονείς τους; Για ποιο λόγο; Τι
ακούμε πια; Πόσο πια;
– Έχουμε να ακούσουμε ακόμη… Πολλές ιστορίες με πολλούς δράκους…
– Χωρίς νεράιδες και παλικάρια;
– Πάνε αυτά που ήξερες! Τέρμα! Μόνο δράκους και μαύρα παραμύθια!
