Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Θέλω κάτι να σου πω.
– Και γιατί δεν μου το λες; Ντρέπεσαι;
– Όχι, ρε! Από την κουβέντα που είχαμε χτες!
– Την κουβέντα που είχαμε χτες; Ποια κουβέντα; Τόσα που είπαμε…
– Ρε, για τα 44 χρόνια του Αλέξη.
– Ε;
– Τι ε;
– Ήταν λάθος; Είναι μεγαλύτερος; Είναι μικρότερος; Που θες να ξέρω γω; Θα κρατάω τώρα και το γενεθλιολόγιο του καθενός; Τι με νοιάζει πόσο χρονών είναι ο καθένας! Δεν πάει να είναι όσο θέλει!
– Ρε, δεν λέω αυτό,
– Και ποιο λες;
– Δεν είπαμε ότι είπε ότι μόλις 44 χρονών είναι;
– Ε;
– Και είπες διάφορα…
– Ναι, είπα διάφορα…
– Σκέφτηκα κάτι άλλο…
– Πρόσεξε μην καεί ο εγκέφαλος σου από την πολλή σκέψη!
– Ναι, δούλευέ με εσύ, δούλευέ με…
– Δεν σε δουλεύω ρε…
– Το συνδύασα με αυτό που είπε ότι πρέπει να παραιτηθεί το ένα τρίτο των βουλευτών;
– Και τι σχέση έχει αυτό;
– Για σκέψου λίγο!
– Και εγώ να σκεφτώ;
– Τι ηλικία μπορεί να έχουν;
– Άντε πάλι; Που θες να ξέρω;
– Σου λέει αυτοί είναι μεγάλοι, από εποχής..
– Πάγκαλου;
– Όχι, ρε! Από την εποχή που χτίστηκαν τα αυθαίρετα! Ο Αλέξης μπορεί να μην είχε γεννηθεί τότε. Οπότε;
– Τι οπότε;
– Δεν είναι υπεύθυνος για τα αυθαίρετα! Οι ενήλικες βουλευτές είναι αυτοί που φταίνε…
– Μα όλη η Ελλάδα έτσι είναι! Ένα αυθαίρετο χτίσμα! Το αντίθετο θα ήταν παράδοξο! Και τι μου λες τώρα; Αυτοί που είναι επάνω δεν ασχολούνται με τα πιθανά λάθη των προηγουμένων; Εδώ, αν θυμάσαι, τόσες δεκαετίες η κάθε κυβέρνηση που διαδέχεται την άλλη, βγαίνει και λέει περήφανα ότι παραλάβαμε καμένη γη! Που είναι η διαφορά; Όλοι καμένη γη παραλαμβάνουν! Αναρωτιέμαι με τόσες πυρκαγιές της κάθε κυβέρνησης, εξ ου και η καμένη γη, πως δεν εξαφανιστήκαμε από το χάρτη! Και εμάς, όσοι θα απομείνουμε να τριγυρνάμε σαν ζόμπι στα αποκαΐδια!
– Είδες; Από αρχαιοτάτων χρόνων η τσίκνα κάνει θραύση στην Ελλάδα!
– Τι κάνετε μωρέ; Σταματήστε το κάρβουνο… Όχι άλλο κάρβουνο!
