Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Έτσι θα τη βγάζουμε από δω και πέρα;
– Να τη βγάζουμε;
– Ναι! Μια σύγχυση επικρατεί ολούθε!
– Σύγχυση;
– Ένα μπέρδεμα!
– Μπέρδεμα;
– Δεν νιώθεις ότι το καθετί δεν είναι στη θέση του;
– Στην θέση του;
– Ναι, ρε! Όλα έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και βρίσκονται σε έναν ορυμαγδό…
– Ορυμαγδό;
– Το ένα πέφτει πάνω στο άλλο, κάνουν πέρα, για να περάσει το άλλο, ή στέκεται ακίνητο
στη θέση του, γκρεμοτσακίζεται το άλλο πάνω του, αγκαλιάζονται, πέφτουν μαζί κάτω…
προσπαθούν να ξεμπλέξουν, να σηκωθούν, αγριοκοιτάζονται, ρίχνουν και από κανένα
γαλλικό, καμιά ανάστροφη άμα λάχει…
– Λίγο θέατρο του παραλόγου μου λες…
– Έτσι δεν γίνεται πάντα;
– Τι πάντα;
– Καθημερινά!
– Καθημερινά;
– Δες τον καιρό!
– Τι καιρός!
– Καιρός είναι αυτός για άνοιξη; Αλλά ό,τι βλέπει κάνει κι αυτός! Έτσι είστε σου λέει; Θα σας
δείξω εγώ!
– Καλά, επηρεάζεται ο καιρός…
– Από όλα επηρεάζεται ο καιρός…
– Εγώ ξέρω το ανάποδο… Ο καιρός επηρεάζει εμάς και νάσου τα πονάκια στα κόκκαλα, αχ
από τη μια, βαχ από την άλλη…
– Δεν τα λες καλά! Δεν βλέπεις τι γίνεται; Ό,τι γίνεται κάθε τότε!
– Κάθε τότε;
– Ο Έλληνας δεν βάζει μυαλό! Μη σου πω ότι συμβαίνει μόνο σε μας όταν πλησιάζουν
εκλογές! Βαράτε βιολιτζήδες. Όλοι είναι με το καλύτερο πρόγραμμα, όλοι πρέπει να
ψηφιστούν διότι δεν βρίσκεις ψεγάδια, όλοι έχουν τις καλύτερες προθέσεις, όλοι θέλουν το
καλό σου …και σε λίγο αρχίζει το ξεθάψιμο! Και πάρε και τούτη και πάρε και την άλλη! Θα
μου πεις εμένα φασίστα, για κοίτα τα μούτρα σου, για κοίτα τα χάλια σου και το ξέχασες
εκείνο, εσύ το ξέχασες το άλλο… Και νάσου στρατόπεδα ολούθε με φανατικούς και
υπεράνω πάσης ιδιοτέλειας, αλλά… αλλά…
– Τώρα κατάλαβα!
– Εμ, δεν κατάλαβες!
– Πώς το λες αυτό;
– Αν το καταλάβαινες δεν θα συμμετείχες στον επερχόμενο φανατισμό τού ο καθένας έχει
δίκιο! Διότι μπορεί να έχουν δίκιο όλοι; Δεν μπορεί! Κάποιος, κάποιοι χρησιμοποιούν μια
εύθραυστη κάλυψη μέχρι…
– Έχουν δίκιο όλοι; Δίκιο όλοι; Δίκιο όλοι; Αν σου πω κανένας;
