Ο τάφος βρέθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, και σύμφωνα με την επιτύμβια στήλη που υπήρχε σε αυτόν ανήκει στην σκυλίτσα Παρθενόπη, την οποία ο ιδιοκτήτης της αποχαιρέτησε με το πιο γλυκό κείμενο στον τάφο της:
«Παρθενόπην κύνα θάψεν ἄναξ ἑὸς ἧ συνάθυρεν,
ταύτην τερπωλῆς ἀντιδιδοὺς χάριτα.
ἔστ’ ἆθλον στοργῆς ἄρα καὶ κυσίν, ὥς νυ καὶ ἥδε
εὔνους οὖσα τροφεῖ σῆμα λέλονχε τόδε.
ἐς τόδ’ ὁρῶν χρηστὸν ποιοῦ φίλον, ὅς σε προθύμως
καὶ ζῶντα στέργοι καὶ νεκρὸν ἀμφιέποι»,
γράφει η στήλη κάτω από τη σμιλεμένη σε αυτήν εικόνα της μαλλιαρής Παρθενόπης που τόσο αγαπούσε ο κύρης της.
Σε μια ελεύθερη μετάφραση τη σύγχρονη Ελληνική γλώσσα, το κείμενο σημαίνει:
«Τη σκυλίτσα του την Παρθενόπη έθαψε εδώ ο κύρης της για να θυμάται τα παιχνίδια του μαζί της
Σαν μια δόση αντίδωρο για τη χαρά που του έδινε
Γιατί έχει βραβείο αγάπης και για τα σκυλιά
Και το κέρδισε τούτο το βραβείο η σκυλίτσα
Ετούτο το μνήμα κέρδισε, για τη φιλία της στον κύρη της.
Κι εσύ που βλέπεις το μνήμα απέκτησε ένα καλό φίλο.
Που και ζωντανό θα σε αγαπά και νεκρό θα σε φροντίσει».
Mετά την εύρεσή της στο χώρο της αρχαίας Ακρόπολης, η στήλη μεταφέρθηκε στο αρχαιολογικό μουσείο της Κωνσταντινούπολης, όπου και παραμένει.
