Για το βιβλίο μίλησαν ο Νίκος Αβραμίδης με ιδιότητα βιοτέχνη και ο Γιάννης Ευθυμιάδης με σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό ενώ ανάγνωση με μικρά κομμάτια μέσα από το βιβλίο του έκανε ο συγγραφέας.
Διαβάζοντας το βιβλίο ο αναγνώστης ζει τις ιδιόμορφες συνθήκες στις οποίες μεγαλώνει μια παρέα σκληροτράχηλων παιδιών σε ένα μικρό προσφυγικό χωριό της Βόρειας Ελλάδας, με τα αγόρια που πρωταγωνιστούν σε αυτήν να ξεπερνούν μια σειρά από διλήμματα και αδιέξοδα στην προσπάθεια τους να βοηθήσουν ένα τραυματισμένο άλογο, που συναντούν σε μια από τις περιπέτειες τους.
Κατά την ανάγνωση ο αναγνώστης ζει την αγωνία τους και γίνεται συμμέτοχος του ηθικού προβληματισμού τους, μέσα από μια γραφή που ισορροπεί ανάμεσα στη νοσταλγία και την κριτική για τα όσα βιώνει ένα παιδί μεγαλώνοντας στα μέσα του εικοστού αιώνα στη χώρα μας.
Θα τα καταφέρει η ευρηματική παρέα να λυτρώσει το άλογο που κλαίει; θα βρει η συμμορία των εφτά αγοριών τον τρόπο να ελιχθεί μέσα σε ένα περιβάλλον διαμορφωμένο έτσι που θέτει συνέχεια εμπόδια μπροστά στην αγνότητα και την θέληση τους;
“Μια ιστορία για παιδιά και για μεγάλους που ήταν τότε… παιδιά”, όπως την χαρακτηρίζει ο Παναγιώτης Τσαναξίδης, και καταθέτει την αλήθεια της, όπως βιώθηκε τότε, και ανοίγει ένα διάλογο που μπορεί να φέρει χρήσιμα συμπεράσματα για την κοινωνία του σήμερα.
Ο Γιάννης Ευθυμιάδης με Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό μιλά για το βιβλίο.
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης ανέφερε μεταξύ άλλων: Μια ιστορία που φέρνει τον παιδικό ρομαντισμό αντιμέτωπο με τον διχασμό της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας μας αφηγείται “Το άλογο που κλαίει”.
Πρόκειται για την πρώτη συγγραφική προσπάθεια του κατερινιώτη Παναγιώτη Τσαναξίδη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διάνοια όπου μέσα από μια ολοζώντανη εξιστόρηση, που μας βάζει στο κλίμα και τις ιδιόμορφες συνθήκες στις οποίες μεγαλώνει μια παρέα σκληροτράχηλων παιδιών σε ένα μικρό προσφυγικό χωριό της Βόρειας Ελλάδας, ο συγγραφέας καταπιάνεται με μια ιστορία συναισθηματικής ενηλικίωσης.
Τα αγόρια που πρωταγωνιστούν σε αυτήν ξεπερνούν μια σειρά από διλήμματα και αδιέξοδα στην προσπάθεια τους να βοηθήσουν ένα τραυματισμένο άλογο, που συναντούν σε μια από τις περιπέτειες τους.
Ο Νίκος Αβραμίδης με ιδιότητα βιοτέχνη μιλά για το βιβλίο.
Ανέφερε μεταξύ άλλων: Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται να είσαι παιδί για να βάλεις τον εαυτό σου μέσα σε έναν από τους ήρωες της παρέας των επτά παιδιών. Αυτό γίνεται αβίαστα, ενώ από την άλλη η ιδιαίτερη γραφή του Παναγιώτη, δίνει γλαφυρά της εικόνες. Δεν χρειάζεται να έχεις πολύ φαντασία, και τα παιδιά έχουν πολύ και αυτό είναι καλό γιατί θα είναι ακόμα πιο φανταστικό.
Εγώ ως ενήλικας-παιδί έκανα εικόνες έξω από το χωριό μου, οι οποίες εικόνες δημιουργούνται και έρχονται από μόνες τους. Το πιο ενδιαφέρων κομμάτι έχει να κάνει με την λειτουργία της παρέας των παιδιών. Επτά παιδιά του δημοτικού σχολείου, έχουνε αναπτυγμένη την ισορροπία μεταξύ τους και αυτό το βλέπουμε σε ένα σημείου του βιβλίου που χρειάζεται να πάρουν μια απόφαση, είναι οι έξι και δεν παίρνουν αν δεν έρθει και ο έβδομος ένα μήνυμα δημοκρατικής συνείδησης, ανάμεσα σε μια παρέα μικρών παιδιών.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Ο Παναγιώτης Τσαναξίδης έφηβος ακόμα πρωτοστάτησε στην ίδρυση κοινοτικής βιβλιοθήκης στην γενέτειρά του, Λευκόβρυση Κοζάνης. Αυτή μάλιστα ήταν η απαρχή ενός λαογραφικού συλλόγου, στο έργο του οποίου προσμετρώνται και αξιόλογες ποντιακές θεατρικές παραστάσεις. Ερχόμενος στην Κατερίνη ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία και δημοσίευσε προβληματισμούς και ποιήματά του.
Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ελληνικού Πολιτισμού του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου. “Το άλογο που κλαίει είναι η πρώτη του εκδοτική απόπειρα.
Τέλος η παρουσίαση του βιβλίου πλαισιώθηκε με φωτογραφίες του φωτογράφου Σταύρου Σταματίου από την θεματική του με τίτλο horses και όπως αναφέρει ο δημιουργός: “Η φωτογραφία είναι ο τρόπος μου να δω τον κόσμο με τα μάτια ενός παιδιού. Ταυτόχρονα, είναι το μέσο για να μιλήσω για τον εαυτό μου, χρησιμοποιώντας την κάμερά μου ως καθρέφτη. Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι η φωτογραφία είναι ένας τρόπος να αναδημιουργήσω τις χαμένες μου αναμνήσεις.
