Σφήνες του Αφεντούλη
«Κρίνοντας από το πόσες αλλαγές υπουργών ανέχτηκε στα σαράντα χρόνια Μεταπολίτευσης, ο τουρισμός αντέχει σ’ όλα τα δεινά. Οι λοιπές επιχειρήσεις όμως; Ο φίλος “Γιόχαν” (σ.σ. ένα το κρατούμενο) προβλέπει πως “πιρίπου” θα τη βγάλουν φέτος κι όσο για του χρόνου; Έχει ο τουρισμός!…» ενημέρωνε ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, ακριβώς πέντε χρόνια πριν, ήτοι 29 Ιουνίου 2012, που η προ έτους και υπό ολική έκλειψη σελήνης παραίτηση του πρωθυπουργού, Γιώργου, στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνη, σε συνδυασμό με τις εν συνεχεία διπλές εθνικές εκλογές προοιωνιζότανε απανδόχευτο τον δρόμο προς το ξέφωτο, το θυμάστε αναγνώστες μου;
Αν όχι, μη μου συγχύζεστε, καθότι ακολουθούν:
Παραβολές να λογαριάσουμε ζημιές.
Εντάξει, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, δεν λέμε. Το αγκομαχητό να ανταποκριθούμε στις δημοσιονομικές προσαρμογές των «σαμαροβενιζέλ» μοιάζει περίπατος μπροστά στα κουμάντα των «συριζανέλ», ας όψονται τα από Ιουνίου 2015 μεγαλεπήβολα σχέδια του Γιάνη, «Δανάη, αγάπη μου, μόλις έκλεισα τις τράπεζες», Βαρουφάκη.
Όμως, με την αγορά να μην έχει βρει βηματισμό ακόμα, παρά τον πέραν πάσης προβλέψεως αριθμό ξένων επισκεπτών τα καλοκαίρια που μεσολάβησαν, χώρια το κοσμοπλημμύρα υποσχόμενο φετινό, σε καλή μεριά οι αναμένοντες τις διά συναλλάγματος ανάσες, μια σύγκριση του τότε με το σήμερα είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να μάθουμε γιατί εξακολουθεί να ασθμαίνει η οικονομία.
Έτσι, κατεβάζουμε το κρατούμενο και ιδού φιλοξενούμενος, «Γιόχαν», που αφότου μπήκαμε στα Μνημόνια ξεκαλοκαιριάζει εντός «σφηνών», σε ρόλο «guest star» του «ελληνικού δράματος», διερωτώμενος:
Με «σκιντόν» μεταρρυθμίσεις καρτεράτε επενδύσεις;
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Όταν ο «guest» με το που είδε τους πολιτικούς μας να ξιφουλκούν, από τηλεοράσεως, προ κάθε άλλου λεγομένου επέλεξε να αποθηκεύσει στη μνήμη το «σκιντόν» – σχεδόν, αδαείς περί τις ξένες προφορές της ελληνικής! – ο «πιρίπου» χαρακτήρας του ανοικονόμητου τούτου τόπου είναι προφανής, αφού «σπρεχάρουν» όλοι μαζί και στο τέλος βγάζουν «σκιντόν» συμπεράσματα.
Αποτέλεσμα; Ο πιστός στις ελληνικές παραδόσεις, «Γιόχαν», για να πιει «σκιντόν μπιρίτσα», άμα βρεθεί χορηγός να τρατάρει, καλεσμένος γαρ, το είπαμε(!), θέλει εξάδα, ίνα μη σε ντουζίνα επαυξήσωμεν και λόγω ραστώνης μείνει ρέστο από σχολιασμό το αναπτυξιακό κομμάτι τού τίτλου για το οποίο ένα θα πούμε.
Με τις παραγωγικές κολοβώσεις δεκαετιών, προκειμένου να υπάρχει χρεία δανεικών προς επανεκλογή των ιθυνόντων δια της καλοπέρασης των ψηφοφόρων, αν δείτε μοντέλο ελληνικής κοπής ενημερώστε και τον φιλοξενούμενο στο «πιρίπου».
Θα τον υποχρεώσετε(!), κι αντί άλλης αποδείξεως παραθέτουμε κατωτέρω εμπνευσμένο πόνημα με την αφεντιά του να απαγγέλλει:
Λόγια και ρολόγια.
Το ρολόι δεν δουλεύει δίχως άκουσμα του κτύπου
και επενδυτής δεν στέργει να τα στάξει στο «πιρίπου».
Δυνατότητες της χώρας εκτιμήστε ακριβώς,
τις ανάγκες σας μετρήστε και αυτές λεπτομερώς,
και όταν το μοντέλο σας δεν θα ‘ναι πια παμπάλαιο,
απρόσκλητο θα σκοτωθεί να έρθει το κεφάλαιο.
Είναι η κερδοφορία που μαραίνει το «σκιντόν»
και επιζητεί πρωτίστως μετρημένο παρελθόν,
ώστε η εργοδοσία να γνωρίζει πού βαδίζει
πριν υπάλληλο προσλάβει αξιοπρεπώς να ζήσει,
ρολόι να δουλεύει η χώρα,
κάντε τις μεταρρυθμίσεις τώρα(!),
άκουσαν οι κυβερνώντες, που ευχόμαστε να έχουν ρολόγια συγχρονισμένα με το «ξυπνητήρι» του «Γιόχαν», αλλιώς; Ζήτω που καήκαμε!…
-Ω-
