Ζωή σ’ έναν σιδηροδρομικό σταθμό που «σίγησε» πριν από 24 χρόνια δίνουν, οι εμπνευστές, Αλέξανδρος Τίλλας και Μαρία Δερδεβάνη, μαζί με μια ομάδα ανθρώπων στην Πιερία, βάζοντας ξανά στις ράγες, τη στάση «Αλυκή», με στόχο τη δημιουργία τουριστικής μονάδας με ήπιο περιβαλλοντικό αποτύπωμα.
Βρεθήκαμε στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό Αλυκή 20 χλμ περίπου από την Κατερίνη.
Με το που φτάσαμε αντικρίσαμε ένα κατασκευασμένο κτήριο από τους Γάλλους το 1916 όπου στεγάστηκαν για αρκετά χρόνια οι υπηρεσίες της συγκεκριμένης στάσης, και εξυπηρετούσε την γραμμή Αθήνα – Πλατύ μέχρι και το 2000 περίπου όπου σταμάτησε, η λειτουργία του.
Για την προσπάθεια τους τα τελευταία πέντε έτη στον σταθμό Αλυκή, που αποδίδει σιγά σιγά καρπούς, να δημιουργήσουν ένα ξενοδοχείο το οποίο αφενός σέβεται την ιστορία του χώρου και αφετέρου προσφέρει αυτήν την μοναδική διάθεση της ηρεμίας ,η οποία σε κάνει να νιώθεις μέλος ενός συνεχούς χρονικού, το οποίο ξεκινάει 120 χρόνια πριν, μίλησαν στο «Ολύμπο Βήμα» οι εμπνευστές και δημιουργοί της ιδέας αυτής, ένα πολύ όμορφο και αγαπημένο ζευγάρι ο Αλέξανδρος Τίλλας εκπαιδευτικός και η Μαρία Δερδεβάνη γλύπτρια, οι οποίοι έχουν μισθώσει τον χώρο και τα κτίσματα από τη ΓΑΙΟΣΕ.
Στόχος όπως μας είπαν είναι να δημιουργηθεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα οικολογική τουριστική μονάδα με ήπιο περιβαλλοντικό αποτύπωμα και με πρωτότυπες εγκαταστάσεις. Οι παρεμβάσεις είναι ήπιες, με σεβασμό στην αισθητική και αρχιτεκτονική ταυτότητα, τόσο του χώρου του σταθμού όσο και του γειτονικού υδροβιότοπου και των αλυκών.
Με πολύ μεράκι και φαντασία και την βοήθεια του τρίτου μέλους της παρέας Λευτέρη Μουμουλίκα επιβλέποντα μηχανικό η ιδέα καθημερινά έμοιαζε να γίνεται αληθινή βλέποντας έναν εγκαταλελειμμένο χώρο, με κτήρια το οποία είχαν χάσει την αισθητική τους και την σταθερότητα να μετατρέπεται, σε έναν χώρο που έχει να δώσει πολλά.
Επόμενος Σταθμός «Αλυκή»
Μια αποθήκη εμπορευμάτων, το σταθμαρχείο, και κτίσματα στα οποία διέμεναν οι οικογένειες των σταθμαρχών και άλλων υπαλλήλων, μετατράπηκαν μέσα σε μια πενταετία σε έναν ελκυστικό χώρο, που μόνο στην Πιερία θα βρεις .
Στο χώρο έχουν ξανά τοποθετηθεί οι ράγες και έχουν μεταφερθεί επτά στο σύνολο βαγόνια, με στόχο τη μετατροπή τους σε ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Στο κτίριο με την χαρακτηριστική επιγραφή «Αλυκή» το οποίο λειτουργούσε ως εκδοτήριο εισιτηρίων και αίθουσα αναμονής των επιβατών δημιουργήθηκαν οι κοινόχρηστοι χώροι της επιχείρησης όπως η υποδοχή, σαλόνι, αίθουσα πρωινού – φαγητού, κουζίνα, και χώρος αποθήκευσης αποσκευών πελατών.
Η Μαρία Δερδεβάνη, γλύπτρια στο επάγγελμα, διατήρησε και επιμελήθηκε το διάκοσμο για να δέσει με τα υπάρχοντα στοιχεία. Αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στην ξενάγηση μας στον χώρο ήταν τα πλακάκια στο φουαγιέ του ξενοδοχείου, εποχής του 1904 όπου ενημερωθήκαμε πως καθαρίστηκαν ένα προς ένα και ξανά τοποθετήθηκαν για να διατηρηθεί ο χαρακτήρας του χώρου.
Πως ξεκίνησε όμως η ιδέα για αυτό το μακρινό ταξίδι…
«Η ιδέα ξεκίνησε όταν ήμασταν στο εξωτερικό, οργανώσαμε ένα συνέδριο στην Γερμανία και κάποιοι φίλοι μας από την Αγγλία που θα μιλούσαν εκεί, μετά από ένα μπέρδεμα με το ξενοδοχείο, τους φιλοξενήσαμε στο σπίτι μας. Τους άρεσε πολύ η διαμονή και μας είπαν μήπως να το κάνετε πιο σοβαρά το θέμα με την φιλοξενία, κάπως έτσι σηματοδοτήθηκε αυτή η νέα αρχή.
Η αρχή για έναν νέο σταθμό με άλλη προοπτική.
«Διατηρήσαμε τον χώρο και το στυλ της εποχής, είναι ο σεβασμός σε αυτό που βρήκαμε, είναι πολύ μεγαλύτερο από εμάς, μας ανέφεραν, έχουν περάσει διάφοροι, έχει πάρα πολλά να δώσει ο χώρος. Δεν θέλαμε να το αλλάξουμε, απλά επειδή είχαμε μια διαφορετική ιδέα εμείς 100 χρόνια αργότερα. Θέλαμε να το ενσωματώσουμε, στην δική μας ιδέα και να δημιουργήσουμε ουσιαστικά ένα διαφορετικό σκοπό χρήσης.
Εδώ το ζητούμενο μας είπαν είναι να έρθει κάποιος και να βιώσει αυτό που θα βίωνε ενδεχομένως 70-80 χρόνια πριν. Να μην υπάρχει συνέχεια χρονική στο βίωμα του ως επισκέπτης και προσπαθήσαμε να το διατηρήσουμε στο σύνολο των δραστηριοτήτων.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι οτιδήποτε μαγειρεύεται γίνεται στον ξυλόφουρνο ο οποίος προϋπήρχε και μας ξυπνάει παλιές μνήμες οικογενειακές με την γιαγιά που ετοίμαζε φαγητό της Κυριακές. Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο άλλωστε που ακούσαμε μας τόνισε ο Αλέξανδρος από επισκέπτες ήταν αυτό ακριβώς ότι νιώθανε σαν να πήγανε «Κυριακή στην γιαγιά».
Η ξενάγηση στα σημερινά καταλύματα.
Προχωρήσαμε λίγο παρακάτω και ξεναγηθήκαμε στα 2 πέτρινα κτήρια – καταλύματα που είναι φέτος διαθέσιμα. Ξεκινώντας από το πρώτο και μεγαλύτερο που έμενε εκείνη την εποχή ο Σταθμάρχης και ο Κλειδούχος του σταθμού που σήμερα ενοποιήθηκαν τα δύο του κομμάτια και αποτελούν το καταπληκτικό επτάκλινο κατάλυμα που μπορούν να έρθουν να μείνουνε οι επισκέπτες και να διαλέξουν ένα από τα δύο πακέτα που τρέχουν αυτήν την περίοδο, αυτό των τριημέρων, η αυτό από Δευτέρα με Πέμπτη.
Στο δεύτερο κτήριο που έμενε ο φύλακας της γραμμής, θα γίνει ένα κατάλυμα για άτομα στο φάσμα του αυτισμού μας ανέφεραν και ότι αυτή ήταν η αρχική ιδέα. Για οικογένειες με παιδιά στο φάσμα του αυτισμού, που θέλουν μια απομόνωση και ησυχία, για να νιώθουν και αυτοί ασφάλεια. «Θεωρήσαμε τουλάχιστον καθήκον να μπορέσουμε να ενσωματώσουμε ένα κομμάτι της κοινωνίας το οποίο έχει κάποιες δυσκολίες.» σημείωσαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο συγκεκριμένο κτήριο υπάρχει και μπάρα αναπήρων στην είσοδο. Στα σχέδια των ιδιοκτητών περιλαμβάνεται παράλληλα, η ιδέα να λειτουργούν χώροι σεμιναρίων ψηφιδωτού και κεραμικής, διεξαγωγής συνεδρίων και εκδηλώσεων μικρής κλίμακας.
Στο προσεχές μέλλον…
Από του χρόνου θα προστεθούν στα καταλύματα τα πραγματικά βαγόνια των τρένων, 7 στο σύνολο, που θα είναι όλα αυτοεξυπηρετούμενα τετράκλινα με 33 τμ το καθένα και αρκετά ευρύχωρα.
Δεν θα αλλάξουνε την βασική όψη των βαγονιών απλά θα προστεθούν παράθυρα, θέλουνε να κρατήσουνε την αίσθηση ότι πραγματικά μπαίνεις μέσα σε ένα βαγόνι που ταυτόχρονα θα υπάρχουν οι πολυτέλειες και οι ανέσεις που περιμένεις από ένα σύγχρονο κατάλυμα τριών αστέρων όπως είναι καταταγμένο και το δικό τους.
Μέσα στα βαγόνια εκτός από την κουζίνα, το μπάνιο, θα υπάρχει ένα σαλόνι, τέσσερα κρεβάτια, ενώ έξω από κάθε βαγόνι θα έχει αυτόνομο κήπο και μια πιο χειροποίητη πισίνα λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες. Μας κράτησαν κάποια μικρά μυστικά για την πισίνα που θα τα μάθουμε όταν ολοκληρωθεί.
Ανεβήκαμε στο καλύτερο σημείο του καταλύματος.
Στην ταράτσα ενός κτηρίου από μια παλιά στρογγυλή σκάλα της εποχής και αγναντέψαμε τον υδροβιότοπο που ανήκει στο Δίκτυο Natura 2000 ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης «Αλυκή Κίτρους – Ευρύτερη Περιοχή» και στην ευρύτερη Ζώνη Ειδικής Προστασίας για την ορνιθοπανίδα «Δέλτα Αξiου – Λουδiα – Αλιάκμονα – Αλυκή Κίτρους».
Είδαμε την λιμνοθάλασσα που φιλοξενεί πολλά φλαμίνγκο και άλλα είδη πουλιών, ενώ ακόμα μάθαμε ότι έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό χερσαίας χελώνας στην Ευρώπη η περιοχή. Εκεί σε λίγο καιρό θα στηθεί το παρατηρητήριο το οποίο θα είναι διαθέσιμο για τους επισκέπτες όλο τον χρόνο για να αγναντεύουν την ομορφιά της Αλυκής.
Η ομάδα πίσω από την «Αλυκή» αποτελείται από τους Αλέξανδρο Δηµητρίου, Αλέξανδρο Τίλλα, Λευτέρη Μουµουλίκα και την Μαρία Δερδεβάνη, και το έργο έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα «Ενίσχυσης της Ίδρυσης και Λειτουργίας Νέων Τουριστικών Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων» του ΕΣΠΑ.
Η Αλυκή θα είναι καθημερινά ανοιχτά από νωρίς και σας περιμένει για πρωινό, ενώ το μεσημέρι θα δοκιμάσετε παραδοσιακά μαγειρεμένα φαγητά από τον ξυλόφουρνο, με τσιπουράκι και μεζέδες από την περιοχή.
Το βραδάκι του καλοκαιριού το θαλασσινό αεράκι μαζί με την μπυρίτσα και την ηρεμία της περιοχής, σε συνδυασμό με ήχους εκείνης της εποχής, θα σε ταξιδέψουν για λίγο πίσω σε μια ανέμελη δεκαετία που σίγουρα δεν θα ξαναγυρίσει.
Ξενοδοχειακό θέρετρο – Αλυκή (χάρτης)
Facebook: Alyki
Email: alykiretreat@gmail.com
Εικόνες:
