Γράφει η Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος – Λογοτέχνης
Θέλω να ψάλλω μαζί με τους αγγέλους το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» μα μ’ εμποδίζουν τα τύμπανα του πολέμου που ηχούν βαριά εκεί πέρα στο Χαλέπι.
Θέλω να προσκυνήσω μαζί με τους βοσκούς το Θείο Βρέφος εκεί στη φάτνη της Βηθλεέμ, μα μ’ εμποδίζει το πλήθος των προσφύγων που φεύγουν από τις πατρίδες τους αφήνοντας πίσω τους τη στάχτη από τις βομβαρδισμένες εστίες τους.
Θέλω να προσφέρω ταπεινά, πλούσια δώρα μαζί με τους μάγους κατά πως πρέπει στο νεογέννητο βασιλιά, μα μ’ εμποδίζει η σκέψη πως χιλιάδες βρέφη πεθαίνουν από την πείνα στην εποχή της αφθονίας.
Τότε ο Ηρώδης σκότωσε όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των περιχώρων για να σώσει το θρόνο του.
Τώρα εκκενώνεται το πολύπαθο Χαλέπι από τα χιλιάδες τραυματισμένα ψυχικά και σωματικά παιδιά του για να σωθεί ένας άλλος θρόνος.
Πάντα θα υπάρχει ένας «βασιλιάς» που θα θέλει να σώσει το θρόνο του αδιαφορώντας για το τίμημα. Δεν έχει σημασία αν τα μέσα που θα χρησιμοποιεί θα είναι τα καταραμένα όπλα ή η καταραμένη οικονομική κρίση. Δεν έχει σημασία αν θα είναι μουσουλμάνος, χριστιανός ή ειδωλολάτρης. Ο στόχος θα είναι πάντα η ανθρωπότητα.
Και πάντα πίσω από όλους αυτούς θα βρίσκεται εκείνος, ο όφις ο πονηρός, που ως «λέων ωρυώμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίει». Όλοι αυτοί οι άφρονες, είναι υποχείριά του και τους χρησιμοποιεί κάθε φορά κατά το δοκούν.
Όλοι εμείς το πιστό υπόλοιπό Σου, Κύριε που σε περιμένουμε και προσμένουμε να έλθεις και να φέρεις την ειρήνη Σου στη γη, να φέρεις τη βασιλεία Σου και τη δικαιοσύνη Σου, σε παρακαλούμε να μην βραδύνεις την έλευσή Σου.
Εκεί όμως που είμαστε έτοιμοι ανθρωπίνως να κλονιστεί η πίστη μας, ακούγεται από τα βάθη των αιώνων η φωνή του Απόστολου Πέτρου να μας στηρίζει και να μας εμψυχώνει: «Εν δε τούτο ας μη σας λανθάνει αγαπητοί, ότι παρά Κυρίω μία ημέρα είναι ως χίλια έτη και χίλια έτη ως μία ημέρα. Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές αλλά πάντες να έλθωσι εις μετάνοιαν. Θέλει δε έλθει η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί καθ’ ήν οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθεί και η γη και τα εν αυτής έργα θέλουσι κατακαή….Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένουμε, εν οίς δικαιοσύνη κατοικεί» Πέτρου Β΄, γ΄ 8-10,11.
Ναι, αυτή είναι η απάντηση στους εμπαίκτες που λένε «..πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; Διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτω απ’ αρχής της κτίσεως» Πέτρου Β΄γ (αξίζει να διαβαστεί όλο το κεφάλαιο)
Αυτό είναι το πνεύμα των 2016ων φετινών Χριστουγέννων. Κι όλοι εμείς μπορούμε να πούμε Αμήν.
