Ρώτησαν μερικούς μαθητές να αξιολογήσουν ποια είναι τα 7 θαύματα του κόσμου της σημερινής εποχής (και για να μη τα ξεχνούμε, τα 7 θαύματα του κόσμου στην αρχαιότητα ήταν: οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, η Πυραμίδα του Χέοπος, το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, ο Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο, ο Κολοσσός της Ρόδου, ο Φάρος της Αλεξανδρείας και το Χρυσελεφάντινο Άγαλμα του Διός στην Ολυμπία).
Οι μαθητές έδωσαν διάφορες απαντήσεις για τα θαύματα της εποχής μας: Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, ο Παρθενώνας, η Διώρυγα του Παναμά, η Βασιλική του Αγίου Πέτρου, το Σινικό Τείχος, ο Πύργος της Πίζας, ο Πελέ …
Κι ενώ μάζευε τις απαντήσεις ο δάσκαλος, πρόσεξε ένα μαθητή που έμενε σιωπηλός και δεν έδωσε το χαρτί με την απάντησή του. Τον ρώτησε αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα με την αξιολόγηση των θαυμάτων.
Ο μαθητής είπε: «Ναι, δεν μπορώ να αποφασίσω και να καταλήξω, γιατί τα θαύματα είναι τόσα πολλά». «Πες μας τη δική σου τη λίστα με τα θαύματα, μήπως έτσι μας βοηθήσεις», είπε ο δάσκαλος.
Ο μαθητής δίστασε στην αρχή, στη συνέχεια είπε: « Νομίζω, τα 7 θαύματα του κόσμου είναι, ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ: 1) ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ 2) ΝΑ ΓΕΥΕΣΑΙ 3) ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙΣ 4) ΝΑ ΑΚΟΥΣ 5) ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ 6) ΝΑ ΓΕΛΑΣ 7) ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ.
Στην αίθουσα επικράτησε απόλυτη σιγή, ώστε μπορούσε ν’ ακουστεί και το πέσιμο μιας καρφίτσας. Στο τέλος όλοι συμφώνησαν ότι αυτά που τα θεωρούμε απλά και συνηθισμένα είναι τα αληθινά θαύματα.
Σκέφτηκες ποτέ αν δεν είχες κάποιο από τα θαύματα αυτά πόσο δυστυχισμένος θα ένιωθες. Φαντάσου αν δεν μπορούσες να βλέπεις τα αγαπημένα σου, να γευτείς ένα νόστιμο φαγητό, ν’ αγγίξεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, να ακούσεις το γέλιο και το κλάμα του παιδιού σου, να μη μπορούσες να γελάσεις με κάποιο αστείο και το πιο σπουδαίο να μην μπορούσες ν’ αγαπάς…
Ποτέ σκέφτηκες ότι μπορείς να αναπνέεις ενώ άλλοι έχουν δύσπνοια, μπορείς να καταπιείς ενώ άλλοι δυσκολεύονται, μπορείς να τρως οτιδήποτε ενώ άλλοι έχουν έλκος, ότι απολαμβάνεις υγεία ενώ άλλοι την αποχαιρέτισαν εδώ και χρόνια και… τρέφονται με φάρμακα… Σκέφτηκες ποτέ ότι το σώμα σου είναι ένα αριστούργημα και λειτουργεί καλύτερα από το πιο πολύπλοκο σύγχρονο εργοστάσιο;
Μη τα παίρνεις όλα αυτά ως δεδομένα, γιατί μπορεί σε κάποια στιγμή να τα στερηθείς και τότε μόνο θα καταλάβεις τι είχες και τι έχασες. Αυτά που τα θεωρούμε απλά και ασήμαντα είναι τα πραγματικά θαύματα. Και το πιο σπουδαίο, τα θαύματα αυτά δεν αγοράζονται αλλά είναι δώρο από το Θεό: «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν έστι καταβαίνον από του Πατρός των φώτων» (Επιστολή Ιακώβου 1:17).
Ευχαριστείς το γιατρό που σε βοήθησε να θεραπευτείς. Ευγνωμονείς αυτόν που σου έδωσε δουλειά και σου έκανε μια μικρή εξυπηρέτηση ή σου πρόσφερε ένα δώρο … Πότε όμως ήταν η τελευταία φορά, φίλε μου, που ύψωσες το κεφάλι σου κι ευχαρίστησες Εκείνον που σ’ έφερε και σε διατηρεί στη ζωή; Σέβεσαι και τιμάς τον πατέρα σου και είναι πολύ καλό αυτό.
Ποια στάση όμως κρατάς απέναντι στον Πλάστη σου που στην άπειρη αγάπη και ευσπλαχνία Του δεν σ’ άφησε να χαθείς μέσα στις αμαρτίες σου αλλά έστειλε τον Υιό Του για να προσφέρει τον Εαυτό Του θυσία στο Σταυρό. Τι πιο μεγάλο δώρο από τη σωτηρία της πολύτιμης ψυχής σου. Ποια είναι η δική σου ανταπόκριση στη δωρεά του Θεού;
Γράφει ο Γεώργιος Σ. Κανταρτζής
