Του Μακρυγιάννη
Ενώ από τα κατεστημένα ΜΜΕ εντείνεται η τιποτολογία και ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, στο διαδίκτυο αναρτώνται άρθρα, αναλύσεις και σχολιασμοί, οι οποίοι γεμίζουν με οδύνη, αν όχι απογοήτευση, τον σκεπτόμενο πολίτη.
Έχει γίνει παγκοσμίως γνωστός ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός ενημέρωσης WikiLeaks. Αυτός δημοσιεύει έγγραφα από ανώνυμες πηγές και διαρροές, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Σύμφωνα με την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, o ιστότοπος του οργανισμού ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2006.
Ήδη στον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του, ανακοίνωσε πως η βάση δεδομένων του συμπεριλάμβανε περισσότερα από 1,2 εκατομμύρια έγγραφα. Δημοσιεύματα εφημερίδων και το περιοδικό «The New Yorker» παρουσιάζουν ως ιδρυτή του οργανισμού τον Julian Assange, Αυστραλό δημοσιογράφο με δραστηριότητα στο διαδίκτυο. Το 2010 ήταν αυτός ανάμεσα στους υποψήφιους για το πρόσωπο της χρονιάς του περιοδικού Time. Στην διαδικτυακή ψηφοφορία του κοινού κατέλαβε την πρώτη θέση με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο, τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν. Η σύνταξη του περιοδικού όμως επέλεξε άλλο πρόσωπο. Το ίδιο έτος άρχισαν τα προβλήματα για τον Ασάντζ. Του αφαιρέθηκε για διάστημα το διαβατήριο.
Σύμφωνα με την Wall Street Journal, το υπουργείο Άμυνας και Δικαιοσύνης των ΗΠΑ μελετούσε νομικές διατάξεις για άσκηση δίωξης του με την κατηγορία της κλοπής κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Ύστερα από την έκδοση εντάλματος σύλληψης από την Interpol για την υπόθεση βιασμού στη Σουηδία, o Ασάντζ παραδόθηκε στην Αστυνομία του Λονδίνου και προφυλακίστηκε.
Παρά την σύλληψή του, το WikiLeaks συνέχισε τις αποκαλύψεις του. Στις αρχές του 2012 το αγγλόφωνο ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο RT ανακοίνωσε την έναρξη της συνεργασίας του με τον Ασάντζ, ο οποίος παρέμενε ακόμα σε κατ’ οίκον περιορισμό στη Βρετανία αναμένοντας την απόφαση της προσφυγής του. Αυτή απερρίφθη και τότε ο Ασάντζ κατέφυγε στην πρεσβεία του Ισημερινού και ζήτησε πολιτικό άσυλο, το οποίο του παρασχέθηκε. Έκτοτε διαμένει εντός της πρεσβείας της χώρας αυτής.
Ασφαλώς και εγείρονται πληθώρα ερωτημάτων σχετικά με τα ανωτέρω εκτεθέντα. Είναι δυνατόν η βάση αυτή δεδομένων να έχει οργανωθεί από κάποιους καλοπροαίρετους συνανθρώπους μας, οι οποίοι εκφράζουν την αντίθεσή τους στην πορεία των πραγμάτων στον πλανήτη μας; Δεν απαιτείται ένα επιτελείο εμπείρων στελεχών, οι οποίοι πρέπει να συνεργάζονται, να ανταλλάσσουν γνώμες, να αξιολογούν τα στοιχεία που λαμβάνουν από ανώνυμες πηγές και να τις προβάλλουν προς ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης; Είναι δυνατόν αυτή η γιγαντιαία επιχείρηση να μην απαιτεί και σημαντικά χρηματικά ποσά; Πέραν αυτού προς εξέταση είναι και οι πηγές.
Ασφαλώς αυτοί, που αποστέλλουν τα κείμενα ή βρίσκουν τρόπους να διαρρεύσουν έγγραφα, είναι πρόσωπα, τα οποία υπηρετούν σε σημαντικές θέσεις κυβερνητικές, στρατηγικές, επιχειρηματικές και άλλες. Μόνο κρίση συνειδήσεως θα μπορούσε να ερμηνεύσει την άκρως παράτολμη δράση τους σε εποχή που η τεχνολογία καθιστά ευχερή τον εντοπισμό του τρόπου μετάδοσης της πληροφορίας ή της τεχνικής της διαρροής.
Αν λοιπόν υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με διάθεση να θέσουν σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους για να ενημερώσουν την κοινή γνώμη για τα συμβαίνοντα στο σκοτεινό παρασκήνιο, όπου οι ισχυροί της γης απεργάζονται κακά και μόνο κακά για τους λαούς του πλανήτη, αυτό είναι αρκούντως παρήγορο. Βέβαια δεν πρέπει να παραλείψουμε και τους ικανότατους αποκωδικοποιητές (χάκερς), οι οποίοι έχουν επιτύχει να εισέλθουν στα ενδότερα κατασκότεινων αρχείων. Συνήθως όμως αυτοί εντοπίζονται και, αντί να τιμωρηθούν, καλούνται να υπηρετήσουν την εξουσία!
Υπάρχει πληθώρα δημοσιογράφων του «γλυκού νερού», οι οποίοι δεν είναι αφελείς, ώστε να υπηρετούν την αποκαλούμενη μαχόμενη δημοσιογραφία. Αυτοί, προφανώς ενταγμένοι στην υπηρεσία των ισχυρών, σπεύδουν να χαρακτηρίσουν ανυπόστατα έως φαιδρά τα κατά καιρούς ερχόμενα στο φως σκοτεινά έργα των ισχυρών. Η καταγγελία της «συνωμοσιολογίας» και όχι της συνωμοσίας των ισχυρών της γης κατά των λαών αυτής είναι μία από τις πλέον προσφιλείς ασχολίες της υποταγμένης δημοσιογραφίας.
Αφορμή για τη σύνταξη του άρθρου στάθηκε πρόσφατη διαρροή μέσω του WikiLeaks, η οποία σχολιάστηκε ευρέως. Ως βάση έλαβα άρθρο του δημοσιογράφου Μιχαήλ Στυλιανού. Σ’ αυτό προβάλλεται ο τρόπος με τον οποίο κυβερνώνται οι Ηνωμένες Πολιτείες: Λίγο πριν την εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα ως προέδρου των ΗΠΑ, ο Μάικλ Φρόμαν, στέλεχος τότε της Citibank και πρώην μυστικοσύμβουλος του Ομπάμα, έστειλε στον John Podesta, συμπρόεδρο του επιτελείου συμβούλων του προέδρου, κατάλογο των προσώπων, που απετέλεσαν στη συνέχεια την κυβέρνησή του!
Η ομάδα συμβούλων έλαβε και εξουσιοδότηση να βοηθήσει τους υποψήφιους κυβερνητικούς αξιωματούχους στην σύνταξη των δηλώσεών τους του «Πόθεν έσχες». Το μήνυμα είχε σταλεί από την ηλεκτρονική διεύθυνση στο διαδίκτυο του στελέχους του τραπεζικού κολοσσού. Ο Φρόμαν αργότερα έγινε ο μεγαλύτερος αποδέκτης κεφαλαίων διάσωσης από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση κατά την χρηματοπιστωτική κρίση.
Ως επίμετρο ο αρθρογράφος παρέχει και τις πληροφορίες: Ο Τζων Ποντέστα είναι σήμερα ο επικεφαλής του εκλογικού επιτελείου της Χίλλαρυ Κλίντον. Το WikiLeaks, με μήνυμά του, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση του Ισημερινού διέκοψε τη σύνδεση στο διαδίκτυο του Ασάντζ, λίγο μετά την δημοσίευση των ομιλιών της Χίλλαρυ Κλίντον στην συγκέντρωση της Γκόλντμαν Σακς. Θυμίζουμε ότι ο οικονομικός αυτός γίγας ωραιοποίησε την εικόνα της οικονομίας της χώρας μας, με το αζημίωτο βέβαια, ώστε να «ξεγελαστούν» οι «κουτόΦραγκοι» και να μας δεχθούν στη ζώνη του ευρώου, δηλαδή να μας καταστρέψουν!
Οι ομιλίες αυτές (στην Γκόλντμαν και άλλα συγκροτήματα της Γουώλ Στρητ), που πληρώνονταν έως και 250.000 δολάρια, αποδεικνύουν την εξάρτηση της Χίλλαρυ από το τραπεζικό σύστημα και την «αξιοπιστία» των προεκλογικών διακηρύξεών της εναντίον της πολιτικής κυριαρχίας αυτού. Είναι γνωστό ότι η προεκλογική περίοδος προσφέρεται για την εκστόμιση των μεγαλυτέρων ψευδών!
Ασφαλώς οι τραπεζίτες δεν είναι αφελείς, ώστε να καταβάλλουν τα τρομακτικά αυτά ποσά για την ακατάσχετη τιποτολογία της υποψήφιας προέδρου. Είναι καθ’ όλα «νόμιμος» τρόπος να στηρίξουν την πολυδάπανη προεκλογική της εκστρατεία, ασφαλώς με το αζημίωτο. Ο κατάλογος των νέων υπουργών έχει ήδη συνταχθεί.
Είναι ο Ασάντζ ένας σύγχρονος ήρωας στην εποχή του ακραίου ευτελισμού όλων των αξιών ή ένα όργανο στην υπηρεσία των κρατούντων, που στην παντοδυναμία τους επιθυμούν αλαζονικά να γίνονται γνωστά τα «κατορθώματά» τους;
Είναι ανίσχυρο το σύστημα να φιμώσει τις ανεπιθύμητες φωνές στο διαδίκτυο; Ήταν ορθή η επιλογή της κυβέρνησης Κορέα του Ισημερινού να δώσει πολιτικό άσυλο στον Ασάντζ ερεθίζοντας την ουρά του δράκου, ο οποίος φάνηκε τις τελευταίες δεκαετίες να χάνει την ισχύ του στη Λατινική Αμερική; Θα αντέξει στην πίεση ή θα αναγκαστεί να παραδώσει τον πολιορκημένο; Ήταν ορθή η απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης να προτείνει συνεργασία στον «αντιστασιακό» Άσάντζ; Ερωτήματα δύσκολο να απαντηθούν.
Ας κλείσουμε με μιαν υπόθεση: Αν δεν υπήρχε το WikiLeaks, θα ήταν δύσκολο στον μέσο ενημερωμένο πολίτη να αντιληφθεί τα συμβαίνοντα στον πλανήτη μας; Συνιστά έκπληξη η διαρροή, όταν καθημερινά οι υποταγμένοι δημοσιογράφοι δεν παραλείπουν να μας θυμίσουν ότι οι «αγορές» πιέζουν; Ποιες είναι οι «αγορές» αυτές; Και πιέζουν μόνο εμάς, τον πλέον αδύναμο κρίκο, ή η καταθλιπτική πίεση προς αισχροκέρδεια ασκείται επί του συνόλου των λαών του πλανήτη;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
