Γράφει ο Γ. Ράπτης
Το βιβλίο του Γιάννη Καζταρίδη για τη ζωή και την ιστορία της Πιερίας κατά το 19ο και 20ο αιώνα, συγκέντρωσε ακροατές όπως καμία άλλη παρουσίαση πνευματικού πονήματος στην Κατερίνη.
Τα εύσημα ανήκουν, οργανωτικά, στην υπεύθυνη καινοτόμων δράσεων της Μέση Εκπαίδευσης Μιράντα Παπά (και τα εμπνευσμένα προοιμιακά κάθε που ο εκάστοτε εισηγητής θα έπαιρνε το λόγο), αλλά κυρίως στο υποψιασμένο κοινό για την ποιότητα και υπευθυνότητα του ερευνητικού έργου του συγγραφέα, που αφήνει «προίκα ες αεί» στους συμπολίτες μας. Και αυτό είναι από τις τελευταίες «αναλαμπές» στην ιστορική έρευνα της Πιερίας σε τέτοιο βάθος και τέτοια διάσταση. Ίσως από καμιά χαραμάδα να διερευνάται πτυχή ή κλάδος της. Γιατί η Τεχνολογία και η Πληροφορική και το Internet είναι και ευχή και κατάρα για πολλούς λόγους. Εκεί «μπέστε σκύλοι αλέστε», γράψτε ό,τι θέλετε εντυπωσιακά κι ανεύθυνα. Προπαντός ανώνυμα (και πολλές φορές χυδαία).
Είναι λοιπόν φτωχά τα συγχαρητήρια προς τον αγαπητό φίλο Γιάννη που δικαιωματικά και ειλικρινέστατα εκφράστηκαν από όλους ανεξάρτητα για την σπουδαία παρακαταθήκη που αφήνει στην προβολή του μέλλοντος.
Παράλληλες εκδηλώσεις
Ίδιας εκδήλωσης ποιότητας με τη σχετική διαφορετικότητα ήταν αυτές που διοργανώθηκαν από το «Φιλοσοφικό Καφενείο», με πρωτοβουλία της Εστίας Πιερίδων Μουσών, που με τον αγαπητό Πρόεδρο κ. Γρ. Μητσοτάκα, έφερε νέο πνεύμα στην πνευματική της παρέμβαση στα δρώμενα της πόλης, ιδίως με τις εκδηλώσεις της φιλολόγου Γιώτας Παπαδοπούλου και των υψηλών της προσκεκλημένων, όπως του κ. Παπαδόπουλου, φιλοσόφου Παν. Κύπρου, και του Κ. Δανέζη, γνωστού αστρονόμου, με πλήθος κόσμου – ακροατών από την πρώτη τους εκδήλωση στην Αστική Σχολή Κατερίνης.
* Να θυμίσουμε την επίσης έξοχη εκδήλωση για τον ογκόλιθο της Νέας Ελληνικής φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας με αφορμή τα 60 χρόνια από το θάνατο, του Νίκου Καζαντζάκη, από το Σύνδεσμο Φιλολόγων Κατερίνης, τους Σταυραετούς της Κρήτης με τον Πρόεδρο κ. Κ. Μανιουδάκη και το Λυκειάρχη του 2ου Λυκείου Κατερίνης κ. Αλεκάκη. Ενθουσιώδης και Τραντέλληλες άπαντες στις εισηγήσεις τους για τη λεβεντογένα Κρήτη.
* Το ίδιο σημαντικότατη και με πολύ αναγνωστικό κοινό ήταν η εκδήλωση με παιδικό βιβλίο του αγαπητού φίλου Θάνου Κόσυβα.
* Μόλις επίσης προχθές Τρίτη, στη Χριστιανική Αίθουσα της Λάρισας, στην παρουσίαση του βίου του Αγίου Νικολάου (έκδοση Ζήτρος, με συγγραφέα τον Λαρισαίο διδάκτορα κ. Στεργιούλα) και των σκέψεων που απορρέουν στους γκρίζους καιρούς μας για «κοινωνικό χριστιανισμό» και «μέθεξη» στις βιοθεωρίες της φιλάνθρωπης στάσης του ανθρώπου απέναντι στο συνάνθρωπο που, ιδίως σε φάση ηθικής κα υλικής εξόντωσης, οφείλουμε εμείς οι Έλληνες, απόγονοι, «του μόνου φιλάνθρωπου έθνους» κατά τον Ισοκράτη, μεστότατος στη θεωρητική – φιλοσοφική θεώρησή ήταν ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Γεώργιος, που χειροκροτήθηκε αυθόρμητα για τις πολύ επιτυχείς αναφορές και κρίσεις για την Παγκόσμια Κοινότητα.
Είναι λοιπόν άξιο προσοχής ότι εκδηλώσεις ποιότητας προκαλούν αδιαχώρητο στις αίθουσες (και καλά κάνουν) καθώς μερικοί νομίζουν ότι «εκπαιδεύουν» την κοινωνία με επαναλήψεις προσκεκλημένων τύπου παλιού ρεπερτορίου με τις κινηματογραφικές ταινίες της δεκαετίας του ’60 και ’70, φερόμενοι μάλιστα και ως «αγάδες».
Γεγονός παραμένει ότι η πνευματική ζωή στην πόλη προβάλλει αναβαθμισμένη, και μάλιστα σε δύσκολους οικονομικά καιρούς. Και γίνεται ως «έξυπνη παιδεία» ως «δια βίου μάθηση» και όχι ως έξυπνη παιδιά, που θα πει, «παιχνίδι», κάτι που το μπέρδεψαν οι «ειδήμονες» των τελευταίων καιρών.
Ίσως δεν γνώριζαν τη φράση ότι «αυτό γίνεται χάριν παιδιάς», δηλαδή για παιδική ψυχαγωγία.
Χωρίς διάθεση υποβάθμισης ουδενός, απλά τονίζουμε ότι όλα έχουν τη θέση τους και την ώρα τους, αλλά χωρίς παραποιήσεις νοημάτων, τοποθετήσεων, ερωτήσεων και ελεύθερης διατύπωσης απόψεων και ιδεών.
Η Πιερία έχει χρέος και δικαίωμα στην ποιότητα του Λόγου και της Σκέψης ως η γενέτειρα των ομώνυμων Μουσών που είναι προστάτιδες των Γραμμάτων και Τεχνών και οι «ληξιαρχίνες» της καταγραμμένης ιστορίας του κόσμου στους «Μούσειους Λόγους», όπου δεν είχαν πρόσβαση οι «αγράμματοι» αλλά οι εμπνευσμένοι.
Γι αυτό ο Όμηρος και ο Ησίοδος επικαλούνται από τον πρώτο στίχο τη Μούσα. «Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα, Πολύτροπον»..
Μακάρι, λοιπόν, να επαναλαμβάνονται τέτοιες μεστές εκδηλώσεις στην Κατερίνη, όπως αυτές των τελευταίων ημερών.
ΓΑΡ
