Του Γιάννη Κορομήλη
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ;
Οι εταίροι και δανειστές μας το επαναλαμβάνουν συχνά: Από τα μνημόνια θα απαλλαγείτε ουσιαστικά περί το 2060. Τότε δηλ. που θα έχετε αποπληρώσει το 75% του χρέους σας, όπως σαφώς προβλέπεται από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πλήρης ξόφληση του χρέους σας υπολογίζεται μετά το 2100! . Μετά ένα αιώνα περίπου!! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μέχρι τις χρονολογίες αυτές θα τα βγάζουμε πέρα αλλά με δυσκολίες, και ελέγχους απ τους δανειστές μας. Δεν αποκλείουν μάλιστα και ο χειρότερο. Δηλ. στο διάστημα αυτών των δεκαετιών να βρεθούμε στα γρανάζια μιας νέας κρίσης. Ακόμα και χειρότερης από την τωρινή…
Ψάχνοντας το παρελθόν (ελέγχοντας το, όπως θάλεγε κι ο Όργουελ), πρόσφατο και απώτερο, διαπιστώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο πως υπάρχουν χώρες φτωχές και χώρες πλούσιες. Χώρες που ήταν φτωχές κι έγιναν πλούσιες σε συντομότερο χρονικό διάστημα από αυτό των 100 περίπου χρόνων. Διαπιστώνουμε επίσης πως υπάρχουν χώρες- λίγες φυσικά- που χωρίστηκαν, για διάφορους λόγους, στα δύο. Με τείχος (όπως εκείνο του Βερολίνου) ή με φράχτη όπως κάποια πόλη του Μεξικού (θα μιλήσουμε στη συνέχεια) ή σε δυο κράτη όπως παλιότερα (και είναι και σήμερα) Νότια και η Βόρεια Κορέα, ή ενώθηκαν πλέον όπως Βόρειο και Νότιο Βιετνάμ , Ανατολική και Δυτική Γερμανία.
Πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της πόλης Νογκάλες στο Μεξικό Κάποτε ήταν μια, αργότερα χωρίστηκε στα δυο από ένα φράκτη. Το βόρειο τμήμα της ανήκει στην κομητεία Σάντα Κρουζ της Αριζόνας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής . Το νότιο τμήμα της ανήκει στη Σονάτα του Μεξικού. Ίδιες παραδόσεις, ίδιο κλίμα, ίδια κουλτούρα, ίδιοι άνθρωποι. Όμως, το βιοτικό τους επίπεδο, οι συνθήκες ζωής τους διαφέρουν παρασάγγας. Οι «Νότιοι» παρά το γεγονός ότι η ευρύτερη περιοχή τους, της Σονάτας είναι μια από τις σχετικά πλούσιες του Μεξικού είναι, σε σύγκριση με τους βόρειους αδελφούς τους, πολύ φτωχότεροι , με ελλιπές ως ανύπαρκτο σύστημα υγείας, με πολύ περισσότερους αναλφάβητους και πολύ λιγότερους αποφοίτους λυκείου. Με οδικό δίκτυο ανεπαρκέστατο σε σχέση μ΄αυτό των βορείων. Με δυο λόγια έχουν τα χάλια τους γενικώς σε αντίθεση με τους βόρειους. Οι οποίοι απολαμβάνουν ζωή όμοια με τον υπολοίπων Αμερικάνων πολιτών.
Ας αναφέρουμε για παράδειγμα (κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στους άλλους βασικούς τομείς της ζωής τους) ότι το εισόδημα του μέσου νοικοκυριού στη Β. Νογκάλες (των ΗΠΑ) ήταν πριν μερικά χρόνια (που διαθέτουμε επίσημα στοιχεία) 30.000 δολάρια ετησίως. Στη Νότια Νογκάλες (Μεξικού) το αντίστοιχο πλησιάζει μόλις τις 10.000 δολάρια. Η διαφθορά, η εγκληματικότητα, τα «λάδωμα» κ.λ.π. βασιλεύουν στη Ν. Νογκάλες, ενώ είναι σε πολύ χαμηλά ποσοστά στη Βόρεια. Τα ίδια ισχύουν στην Κορέα στην Αφρική κ,ο.κ.
Ωστόσο πριν το φράχτη Β. και Ν. Νογκάλες είχαν, από κάθε άποψη, τις ίδιες συνθήκες ζωής. Μετά το φράχτη η Βόρεια σε σύντομο σχετικά διάστημα βελτίωσε σημαντικά τις συνθήκες ζωής, η Νότια όχι. Ειδικοί επιστήμονες που μελέτησαν πολλά χρόνια το φαινόμενο αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: Για το κακό (ή καλό) βιοτικό επίπεδο ενός έθνους δεν ευθύνονται η κουλτούρα, το κλίμα, η γεωγραφική θέση. Κανένας από αυτούς (και κάποιους άλλους που συχνά αναφέρονται) δεν είναι καθοριστικός. Οι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί αποτελούν τη βάση για την οικονομική επιτυχία ή αποτυχία.
Και το καλό είναι ότι τεκμηριώνουν, αποδεικνύουν με αδιάσειστα στοιχεία από τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τις πόλεις κράτη των Μάγια, τη Σοβιετική Ένωση, την Αγγλία, την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, τις ΗΠΑ την Αφρική κ.α. ότι το συμπέρασμα αυτό είναι έγκυρο και αληθινό.
Αυτό ακριβώς το συμπέρασμα σίγουρα μπορεί να βοηθήσει και την πατρίδα μας να βγει από τα σημερινά της χάλια και μάλιστα σχετικά σύντομα. Με κάποιες βασικές προϋποθέσεις μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο..
Συνεχίζεται
