– Πως είσαι έτσι; Δεν κοιμήθηκες καλά χτες;
– Να λες δεν κοιμήθηκες καθόλου;
– Δεν κοιμήθηκες καθόλου;
– Καθόλου!
– Γιατί ρε. Πως θα την βγάλεις την μέρα;
– Μα δεν μπορούσα! Πήρα και κάτι χαπάκια, αλλά δεν έκαναν τίποτα! Γαρίδα το μάτι!
– Όχι ρε! Τόσο πολύ; Κρίμα! Και γιατί;
– Σκεφτόμουν όλη τη νύχτα, δεν μπορούσα να κοιμηθώ!
– Τι σκεφτόσουν;
– Πόσα κόμματα περάσαν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πόσες κυβερνήσεις περάσαν επίσης και τα έβαζα κάτω, τα ταχτοποιούσα, κάτι δεν μου ταίριαζε, κάτι σαν να έλειπε ρε!
– Σαν τι;
– Γινόταν όλα ένα πράμα, μετά δεν κολλούσαν μεταξύ τους, μετά φεύγαν από δω, φεύγαν από κει, πετούσαν σπόντες, έλα ρε να σου δείξω, α πάγαινε ρε παραπέρα, άμα είσαι μάγκας έλα να τα βάλουμε κάτω… Άσε και το πόσες “καμένες γαίες” άλλαξαν χέρια, ο ένας έπαιρνε από τον άλλον, μάλλον δεν την έσπερνε διότι και ο επόμενος παραλάμβανε πάλι καμένη γη, τι γινόταν δεν μπορώ να καταλάβω; Κανονικά έπρεπε με τόσο κάψιμο να μην υπήρχε τίποτα όρθιο και όλοι μα είχαμε μεταναστεύσει σε άλλη γη, σε άλλα μέρη!
– Πάλι τα νευράκια σου…
– Ρε, ξέρεις τι κατάλαβα! Γνώμη μου, δεν σημαίνει ότι πρέπει να την ασπαστείς και εσύ. Οι περισσότεροι πολιτικοί ενδιαφέρονται για την δική τους εικόνα, για το πόσο ισχυροί στέκονται απέναντι στο κόμμα, στα μέλη των κομμάτων, στα συνέδρια τους και η ζωή περνάει ωραία και μια χαρά! Άσε που μερικές φορές σαν μικρά παιδάκια κάνουν και ναζάκια μεταξύ τους, του στυλ θα τα πω όλα στη μαμά μου και θα σου δείξει αυτή. Και άμα το πει στον μπαμπα μου αλίμονο σου, αλλά δεν νομίζω να το πει γιατί φοβάται μη γίνει κανένα μεγάλο κακό!
– Έτσι, ε;
– Ναι ρε, σου λεω, δεν παίζονται μερικές φορές! Αφού να δεις τσαντίζεται ό ένας, σου λέει άμα δεν μου κάνεις αυτό, τότε κι εγώ δεν σε παίζω, καλά τότε, δωσ’ μου το παιχνίδι σου, κι εγώ δεν θα πω τίποτα στη μαμά μου! Όλα νερό κι αλάτι!
– Το πολύ αλάτι ανεβάζει την πίεση! Να το προσέξουμε αυτό!
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
