Απογοήτευση από το πολιτικό σύστημα, παραίτηση από τις εξελίξεις, τάση στήριξης των μικρών κομμάτων για να έχουν μια ευκαιρία, η οικονομία και η βελτίωση του κράτους στις προτεραιότητες.
Αυτά είναι κατά βάση τα συμπεράσματα μεγάλης έρευνας του in για τις επερχόμενες εκλογές και πώς θα ψηφίσουν δύο γενιές Ελλήνων. Εκείνοι που ανήκουν στους Millennials, δηλαδή οι γεννημένοι μεταξύ 1980 και 1994 και όσοι ανήκουν στη γενιά Z, όσοι γεννήθηκαν μεταξύ 1995 και 2015.
Ρωτήσαμε 35 παιδιά από αυτές τις δύο γενιές, πολίτες με διαφορετικά βιώματα, με διαφορετικές σταθερές, θέλω και πιστεύω. Τους ζητήσαμε να μας πουν όχι τι θα ψηφίσουν στις εκλογές της 21ης Μαϊου, αλλά αν θα ψηφίσουν και με τι κριτήρια θα το κάνουν.
Τους ρωτήσαμε πώς βλέπουν το πολιτικό σύστημα στη χώρα, αν ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο, αν τους επηρεάζουν οι γονείς τους, ο κοινωνικός περίγυρος, η οικονομική τους κατάσταση.
Και τους ζητήσαμε να μας πουν τη γνώμη τους για τους πολιτικούς σήμερα, γι’ αυτά που υπόσχονται, για το αν τους επηρεάζουν τα social media κι αν θα διαβάσουν τα προγράμματα των κομμάτων προτού σπεύδουν στις κάλπες.
Οι απαντήσεις τους εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και θα πρέπει να τις αναλύσουν τα επιτελεία των κομμάτων. Διότι μπορεί οι επικοινωνιολόγοι να χαράσσουν καμπάνιες μέσα στα γραφεία τους, αλλά η κοινωνία έχει άλλη άποψη.
Ειδικά τα νέα παιδιά, οι ηλικίες από 19 έως 45 ετών. Πολίτες που σπουδάζουν, που αναζητούν εργασία, που έχουν ήδη βρει μια δουλειά υποαμειβόμενη.
Νέοι που είναι οργισμένοι για την απαξίωση των σπουδών τους, μεγαλύτεροι που έχουν βγει στην αγορά εργασίας και αγωνίζονται να επιβιώσουν, αλλά και ακόμη πιο μεγάλοι με οικογένειες που θέλουν σταθερότητα.
Αν θα μπορούσε κανείς να ομαδοποιήσει τις απαντήσεις των δύο αυτών γενεών θα έβγαζε εντυπωσιακά στοιχεία που θα ήταν «μπούσουλας» για τα κόμματα στο δρόμο προς τις εκλογές.
Για παράδειγμα οι περισσότερο νέοι δεν ενδιαφέρονται και δεν μιλάνε ιδιαίτερα για τις πολιτικές εξελίξεις. Λένε ότι θα ψηφίσουν στην πλειονότητά τους, αλλά μπορεί να αποφασίσουν την τελευταία στιγμή.
Πολλοί από αυτούς βρίσκονται υπό την επίδραση της τραγωδίας των Τεμπών, οι πιο μεγάλοι ενδιαφέρονται για τα εθνικά θέματα και για την ασφάλεια της χώρας, οι περισσότεροι αγωνιούν για την οικονομική τους κατάσταση, για τις ευκαιρίες που τους δίνει η χώρα τους.
Σχεδόν όλοι, όμως, αισθάνονται απογοητευμένοι από το πολιτικό προσωπικό και από τις υποσχέσεις που δίνονται και δεν υλοποιούνται.
Και ξέρετε ποιο είναι το σύνθημα σχεδόν όλων των ερωτηθέντων; «Θα ψηφίσουμε αυτόν που θα κάνει λιγότερο κακό στη χώρα. Στους τυφλούς θα ψηφίσουμε τον μονόφθαλμο».
Πρόκειται για μια τραγική διαπίστωση για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και μια απάντηση αφενός γιατί οι νέοι απέχουν κι αφετέρου γιατί πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν τελικά ακραίες επιλογές.
Οι νέοι και οι λίγο μεγαλύτεροι φωνάζουν «Ζητείται Ελπίς» κατά τον Αντώνη Σαμαράκη. Και οι πιο πολλοί φωνάζουν… μέσα από μια παρατεταμένη σιωπή που βγαίνει ωστόσο στις διαμαρτυρίες στους δρόμους για μεγάλα γεγονότα όπως η τραγωδία στα Τέμπη.
Όταν, όμως, βλέπεις ότι οι εκπρόσωποι δύο γενεών δείχνουν τέτοια παραίτηση και δεν ελπίζουν σε πολλά, θλίβεσαι.
Ας δούμε τις απαντήσεις του καθενός ξεχωριστά στις μίνι συνεντεύξεις που τους πήραμε, για να καταλάβουμε πώς οι Millennials και πώς η Generation Z θα πάνε στις 21 Μαΐου να ασκήσουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα… Αν φυσικά πάνε και δεν επιλέξουν την παραίτηση.
Γιάννης, 35 ετών: «Θα ψηφίσω με βάση το αποτέλεσμα. Τι έχουν κάνει δηλαδή σε συνάρτηση με όσα έχουν υποσχεθεί. Πιο πολύ με επηρεάζει το ιστορικό των κομμάτων. Δεν με επηρεάζει το πρόσωπο, αυτός που βγαίνει μπροστά. Θα ψηφίσω για θέματα που αφορούν την εθνική άμυνα, τον φράχτη στον Εβρο, την ανάταξη του κράτους με αφορμή και τα Τέμπη, το κοινωνικό κράτος, την υγεία, την παιδεία, τη στελέχωση του κράτους. Στην παρέα μου λέμε: «Ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση, δεν ανεχόμαστε την πελατοκρατεία.
Μαρία, 34: Παλιά δεν ψήφιζα. Είχα αφορίσει το πολιτικό σύστημα. Η γενιά μας πρόλαβε λίγα από τα καλά χρόνια της οικονομίας. Η κρίση ήρθε και σάρωσε τα πάντα, και τον τρόπο που ψηφίζουμε τα κόμματα. Είμασταν γενιά πολιτικοποιημένη στα πανεπιστήμια. Θα ψηφίσουμε με «βαριά καρδιά». Κι εγώ θα κοιτάξω τι έκαναν τα κόμματα στο παρελθόν. Η οικονομία παίζει ρόλο στην επιλογή μου, οι μισθοί που δίνονται και κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει. Πιστεύω, όμως, ότι δεν θα αλλάξει κάτι…
Χρυσηίδα, 35: Είμαστε η σημαδεμένη από την κρίση γενιά. Παλιά έβρισκα πιο εύκολα δουλειά, σήμερα όχι. Εχω εισπράξει την απογοήτευση και πιστεύω ότι δεν θα αλλάξει κάτι. Τους βάζουμε όλους στο ίδιο «καζάνι». Εγώ και οι φίλοι μου που συζητάμε βλέπουμε το μέλλον και θέλουμε να το δούμε να αλλάζει.
Κωνσταντίνα, 23: Ανήκω στη γενιά Ζ, ψηφίζω για δεύτερη φορά. Αρχικά ψήφισα με βάση τι έκανε και η υπόλοιπη οικογένεια. Τώρα δεν ξέρω αν θα πάω στην κάλπη. Ο κοροναϊός και η κρίση μας σημάδεψαν. Ψάχνουμε ουσιαστικά να βρούμε τι είναι το λιγότερο κακό. Η αλήθεια είναι ότι το 2015 με φόβισε αυτό που έγινε με τις τράπεζες. Ο φόβος της άγνοιας, τι θα γίνει στη χώρα. Αν ψηφίσω θα κοιτάξω τι λένε για την οικονομία και την ασφάλεια.
Αρτεμις 25: Η γενιά μου ελάχιστα ενημερώνεται, αλλά εγώ θα ψηφίσω σίγουρα. Στην παρέα μου δεν μιλούν πολύ για τα πολιτικά, δεν μιλάνε εύκολα για τις εκλογές. Κυρίως επηρεάζονται από την οικογένεια. Μας λένε «έχουμε γνωστούς εκεί, να ψηφίσεις αυτό το κόμμα». Γενικά στη δική μου παρέα είμαστε πολιτικοποιημένοι, αλλά για τα μεγάλα κυρίως γεγονότα. Υπάρχουν πολλοί αναποφάσιστοι ενώ υπάρχει και η ψήφος τιμωρίας π.χ. για τα Τέμπη.
Μαριλένα, 26: Δεν με εκφράζει τίποτε, είναι σαν την ανακύκλωση. Στην παρέα μου λέμε «στους τυφλούς κυριαρχεί ο μονόφθαλμος». Σκέφτομαι την αποχή αλλά πάλι λέω «εσύ τι έκανες για να μη γίνεις πρόβατο;»
Προγράμματα δεν έχω δει ποτέ, την τελευταία στιγμή θα αποφασίσω αν θα ψηφίσω ή όχι. Για μένα παίζει ρόλο όμως και πώς διαχειρίζονται τις κρίσεις π.χ. με τον κοροναϊό, το Μάτι, τώρα με τα Τέμπη.
Ρέα, 22: Από το 2019 και μετά κάνω έρευνα στα κόμματα, προσπαθώ να μελετήσω θέσεις, προσωπικότητες. Δεν πιστεύω, όμως, ότι κάποιο κόμμα θα φέρει την αλλαγή. Στη γενιά μου δεν υπάρχει μεγάλη κομματική ταύτιση, δεν υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την πολιτική ιστορία του τόπου.
Γιώργος 27: Πιστεύω ότι πρέπει να ψηφίζουμε όλοι, δεν πρέπει να απέχουμε. Τα δικά μου κριτήρια για το πώς θα πάω στην κάλπη είναι να στηρίξω αυτόν που θα κάνει το… λιγότερο κακό στη χώρα. Είμαι πολιτικοποιημένος, δεν είμαι κομματικοποιημένος.
Κωνσταντίνος, 25: Θα διαβάσω τα προγράμματα των κομμάτων, αλλά θα ψηφίσω και με βάση την πολιτική κατεύθυνση που έχω διαμορφώσει αυτά τα χρόνια.
Στέλιος, 28: Δεν ασχολούμαι καθόλου, γιατί έχει απαξιωθεί το πολιτικό σύστημα. Και στις προηγούμενες εκλογές πήγα χαλαρά γιατί δεν με ενδιαφέρει τελικά ποιος θα εκλεγεί. Ολοι είναι ίδιοι…
Αγγελος, 22: Ασχολούμαι λίγο με την πολιτική. Πιστεύω κι εγώ στη λογική ότι στους τυφλούς καλύτερος είναι ο μονόφθαλμος.
Παναγιώτης, 24: Δεν θα διάβαζα προγράμματα γιατί δεν τα καταλαβαίνω. Δεν ταυτίζομαι με κανένα κόμμα, δεν ξέρω αν θα ψηφίσω.
Κωνσταντίνα, 22: Εγώ θα επιλέξω ένα κόμμα που πιστεύω ότι θα κάνει καλύτερα πράγματα για την οικονομία, για τις δουλειές μας, για τους μισθούς.
Σόνια, 26: Θέλω να εμπιστευτώ κάποιον. Θα ψηφίσω με βάση την πολιτική μου τοποθέτηση αυτά τα χρόνια.
Ευτυχία, 26: Δεν είναι βασικό μου κριτήριο τα οικονομικά. Με ενδιαφέρουν κυρίως τα κοινωνικά ζητήματα, ανθρώπινα δικαιώματα, γυναικοκτονίες, η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, πατριαρχεία κλπ.
Αγγελος, 33: Παίζει ρόλο πού ανήκεις πολιτικά και τι πιστεύεις ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί. Δυστυχώς η κοινωνία δεν εμπιστεύεται, ζητά δικαιοσύνη.
Ιάσονας, 26: Θα επιλέξω με βάση το τι θα προτείνει το κάθε κόμμα. Με ενδιαφέρει το πρόγραμμα για νέες θέσεις εργασίας, για τα κοινωνικά ζητήματα.
Φωτεινός, 27: Είναι λάθος για εμένα η αντιδραστική ψήφος. Θέλω κάτι φρέσκο, αλλά με απογοητεύουν οι πολιτικοί που γίνονται υπάλληλοι των Ευρωπαίων. Ανούσιο ποιος θα πάει στην καρέκλα.
Χρήστος, 25: Δεν θα απέχω από τις εκλογές. Η οικογένεια δεν με επηρεάζει για το τι θα ψηφίσω. Θα επιλέξω κάποιον που δεν έχει κακό παρελθόν.
Σπύρος, 19: Είναι πολύ σημαντικό γεγονός για μένα οι εκλογές Ψηφίζω για πρώτη φορά. Γενικά στην ηλικία μου υπάρχει διχογνωμία για το τι θεωρούν σημαντικό και τι απαξιώνουν.
Μαρία, 22: Θα δω πρώτα τι έχουν πει και τι έχουν κάνει τα κόμματα. Θα λάβω υπόψη μου τις πράξεις τους.
Δημήτρης, 21: Είναι χρέος μου να ψηφίσω, γιατί τι απαίτηση θα έχω από τους άλλους; Είμαι κάθετα απέναντι στο πελατειακό κράτος.
Μάνος, 23: Θα ψηφίσω αφού κάνω αποτίμηση των χειρισμών τους σε διάφορα θέματα. Πάντως, οι συγγενείς μου δεν με επηρεάζουν πια, όπως γινόταν παλιότερα.
Πάνος, 25: Δεν θα ψηφίσω αυτούς που θεωρώ αποτυχημένους. Η ψήφος μου θα είναι αντισυστημική.
Θοδωρής, 25: Κι εγώ είμαι από αυτούς που δεν θεωρώ ότι μπορεί να αλλάξει κάτι στη χώρα.
Αποστόλης, 30: Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Θα ψηφίσω δια της ατόπου απαγωγής.
Νικόλας, 27: Τα κριτήρια με τα οποία θα επιλέξω κόμμα είναι κοινωνικά. Η εγκληματικότητα, η αστυνομοκρατία κ.λπ.
Παναγιώτης, 22: Δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι. Λέω να δώσω την ευκαιρία σε ένα μικρότερο κόμμα να μπει στη Βουλή.
Γιάννης, 30: Δεν έχω κανένα πρόβλημα με κανένα κόμμα, εκτός από τους φασίστες. Ψηφίζω κυρίως το πρόσωπο που πιστεύω.
Νίκος, 33: Δεν πιστεύω στο τέλειο κόμμα. Αμφιβάλλω γενικά ότι θα αλλάξει κάτι. Δεν είμαι αισιόδοξος. Γενικά είμαι στους αναποφάσιστους και νομίζω ότι κανείς δεν διαβάζει προγράμματα.
Θα ψήφιζα ένα συγκεκριμένο πρόσωπο αφού δεν είμαι κομματικοποιημένος.
Γλυκερία, 29: Αισθάνομαι απόγνωση και απελπισία και για τα κόμματα αλλά και για το πώς ψηφίζουμε. Δεν θα ψήφιζα κάτι ακραίο, αλλά κοιτάζω πώς θα πάει μπροστά η χώρα. Νομίζω θα στηρίξω μικρό κόμμα για να μπει στη Βουλή. Στις δεύτερες εκλογές, όμως, θα ψήφιζα κάποιο από τα μεγάλα ώστε να μην έχουμε αδιέξοδο. Γενικά δεν μπορώ την υποκρισία να τσακώνονται στα τηλεπαράθυρα. Εκτιμώ ότι τα social media επηρεάζουν πολλούς νέους ψηφοφόρους. Η εικόνα, το ντύσιμο των πολιτικών πιστεύω ότι παίζει ρόλο.
Δήμητρα, 30: Δεν απέχω, ψηφίζω κοιτάζοντας στην 4ετία τι έγινε και αναλόγως επιλέγω. Η γενιά μου δεν είναι κομματικοποιημένη, αλλά πολιτικοποιημένη. Όμως, να ξέρετε ότι στην επαρχία είναι διαφορετικά τα κριτήρια επιλογής. Υπάρχει ο επηρεασμός για συγκεκριμένα πρόσωπα που κατεβαίνουν.
Πάντως, αν δούμε κάποιον πολιτικό σε μικρότερη ηλικία το βλέπουμε με καλύτερο μάτι. Γενικά υπάρχει όχι απλά οργή, αλλά απογοήτευση για την πολιτική.
Ιωάννα, 40: Ζω στην επαρχία, αλλά δεν με πίεσαν οι γονείς για το τι θα ψηφίσω. Ζω σε ακριτική περιοχή οπότε παίζουν ρόλο τα ελληνοτουρκικά, η διαχείριση της κλιματικής κρίσης, οι διεθνείς σχέσεις, η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Βεβαίως και η οικονομία παίζει ρόλο στις επιλογές μας.
Γεωργία, 37: Αποφασίζω την τελευταία στιγμή. Με ενδιαφέρει σίγουρα η οικονομία, οι δουλειές που υπάρχουν, η εικόνα της χώρας διεθνώς.
Παναγιώτα, 40: Ψηφίζω ανάλογα με το πρόσωπο, δεν κοιτάζω κόμματα. Νομίζω ότι είναι επάγγελμα η πολιτική, αλλά πιστεύω στο έργο των ανθρώπων.
