Σφήνες του Αφεντούλη
Θλιμμένες πενιές σε (πρώην) ειδυλλιακές ακτές.
Στα βράχια της Πειραϊκής / κάθεται μάγκας κατηφής, / μυρίζει κι εκνευρίζεται, / περί μαζούτ λογίζεται.
Την Κυριακή παντρεύεται / και κακοσμία δέχεται, / μήνυμα προς τον νυμφίο / για δυστυχισμένο βίο.
Να μην πάει ή να πάει, / έναν κάβουρα ρωτάει / κι απαντά το καβουράκι / δες εκείνο το τσαρδάκι.
Με τη μανδάμ το χτίσαμε, / στα βότσαλα το ντύσαμε, / να το μολύνει το αργό / και κλάααμα στον Σαρωνικό.
Μοιρολόι η καβουρίνα, / δεν της βγαίνει η φασίνα, / το τσαρδάκι μαυρισμένο / και το ηθικό πεσμένο.
Κι όλο μου ζητάει τσάρκα, / να ανέβουμε στη βάρκα / της ελπίδας κι όπου βγάλει / δεν αντέχεται το χάλι.
Νυμφίε μου ένα θα πω, / άκου κι εμένα τον παθό, / σπίτι μην χτίσεις σε ακτή, / το ντίζελ καιροφυλακτεί,
από της μανδάμ ο κύρης / να βρεθείς καραβοκύρης, / με πυξίδα την ελπίδα / διασχίζων την κηλίδα, /
να πορεύεσαι σε ξένα, / ύδατα μη μολυσμένα, / κι εκεί αφού θα καζαντίσεις / γαμήλιο γλέντι εδώ θα στήσεις(;),
εκτός αν θες, τσαμπουκαλή, / όποτε έλαιο το καλεί, / η μανδάμ να καθαρίζει, / κλαίγοντας να σε ζαλίζει,
αναγνώστες μου, ιδού επίχειρα κολυμβήσεων σε προβληματικά νερά, όπως τα εμπνεύστηκε ο μεταφορέας της επί πετρελαιοκηλίδας των μέσων Σεπτεμβρίου ανασκοπήσεως, χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», διασκευάζοντας τη μάνα και τον πατέρα του από λαϊκό πεντάγραμμο.
Ναι, για(!), και τώρα που ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, έβγαλε τα βαθύτερα νοήματα του τίτλου σε θέα κοινή, φύγαμε να παρακολουθήσουμε τη συνέχεια με τον ρεπόρτερ, ς διερωτώμενο:
Ριβιέρα Αθηναϊκή ή μήπως πετρελαϊκή;…
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Όταν ένας Δημήτριος Καμπούρογλου, ορμήνεψε προ αιώνος (σ.σ. ελεύθερη απόδοση): «Διενέξεις κοινωνικές δεν αντιμετωπίζονται με θεωρίες της κολυμβητικής τέχνης, όπου προηγείται πτώση εντός του ύδατος για να μάθεις πώς κολυμπούν. Στα κοινωνικά ζητήματα πάσης ανατροπής προηγείται η ανατροφή», ευλόγως τίθεται το (ρητορικό) ερώτημα: Διαβάζουν οι πολιτικοί μας;
Βιβλίο δεν ανοίγουν, διαπιστώνουμε, και η αριστερών πεποιθήσεων, κυρία «Μήτσαινα», αντί να το παίζει αυτόκλητη υπερασπίστρια των καλών συριζαίων που κυβερνούν, αναφωνούσα: «Από το νου τους βγάζουν τα επιχειρήματα αποστόμωσης των αντιπολιτευόμενων στα κανάλια; Ώρες μελετούν τα πεπραγμένα τους, πριν εμφανιστούν τα υπέρ λαού να πουν», κάλλιο να σιωπήσει, επιτρέποντας να ολοκληρώσουμε το ραπόρτο.
Διότι, και φευγαλέα ματιά να είχαν ρίξει στις ορμήνιες τα «παιδιά», όλου του κοινοβουλευτικού φάσματος επαυξάνουμε, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, θα υπήρχε ανατροφή αποφυγής των με επίμαχο το πλάνο αξιοποίησης του Ελληνικού ξιφουλκήσεων, γλωσσοφαγιά που κατά την ταπεινή άποψη του μεταφορέα ευθύνεται για την περιβαλλοντική συμφορά, αφενός.
Αφετέρου, με τον υπουργό Ναυτιλίας, Παναγιώτη Κουρουμπλή, να θεωρεί ότι αντιπολίτευση και ιδιωτικά κανάλια «ναυτολογήσανε» «θεούς και δαίμονες» στον Σαρωνικό, επόμενο είναι κι η στήλη να επιληφθεί του εξευμενισμού, που α λα Μποστ αναπέμπουμε:
Δία! Ξεύρεις Αθήνα που ανθεί και θάλλει η ελαία,
θέλει και κόλπο καθαρό μέχρι την Κερατέα,
τουρίστες να ευφραίνονται οσάκις κολυμπούνε,
οι άνεργοι στον τουρισμό κάπως να βολευτούνε.
Γονυπετείς στα πόδια σου, λοιπόν, παρακαλούμε,
ξαπόστειλε τη ρύπανση προτού ξενιτευτούμε,
μήπως καθαρίσει η περιοχή στα κοντά, αμφιβάλλει κανείς;
Δεν νομίζω(!), όταν ο «Μήτσος» δηλώνει αποφασισμένος να προσεύχεται τρις ημερησίως – πρωί, μεσημέρι και βράδυ: «Ω Δία, όχι άλλη τραγωδία», μάλιστα!…
-Ω-
