Πολλοί υποστήριξαν ότι η Τουρκία έχει άριστη διπλωματία και μ’ αυτήν έχει καταφέρει να γίνει μεγάλη χώρα. Κατ’ αρχή θα πρέπει να επανεξετάσουν οι θιασώτες του Ερντογάν αν είναι η Τουρκία μεγάλη χώρα. Δεύτερον θα πρέπει να επανεξετάσουν την άποψή τους αν είναι η διπλωματία τους άριστη.
Του Κων/νου Τζέκη
Κατά την επανεξέτασή τους αυτή θα πρέπει να σκεφθούν αν η διπλωματία τους στηρίζεται στην προπαγάνδα και όχι σε διπλωματικούς ελιγμούς. Αλλά τι είναι η προπαγάνδα;
Προπαγάνδα είναι η άμεση παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Ετυμολογικά, προπαγάνδα σημαίνει «διάδοση μίας φιλοσοφίας ή άποψης». Ιστορικά, ο όρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον από κυβερνήσεις ή πολιτικές ομάδες. Σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει δραστικά τις απόψεις των άλλων αντί απλώς να μεταδώσει γεγονότα. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα μπορεί να επιστρατευτεί προκειμένου να προϊδεάσει θετικά ή αρνητικά σε σχέση με κάποια ιδεολογική θέση, αντί να παρουσιάσει την ίδια την θέση. Η προπαγάνδα διαφοροποιείται από την «κανονική» επικοινωνία, επειδή επιδιώκει να διαμορφώσει απόψεις με έμμεσες και συχνά δόλιες μεθόδους. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα συχνά μεταδίδεται με τέτοιον τρόπο ώστε να προκαλεί ισχυρά συναισθήματα και αυτό το κάνει κυρίως με το να υπονοεί παράλογες σχέσεις μεταξύ ιδεών.
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι ίσως η πιο απροκάλυπτη μέθοδος προπαγάνδας, αφού υπάρχουν πολλές άλλες μέθοδοι, λιγότερο φανερές και μάλιστα δόλιες. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα μπορεί να διαδίδεται έμμεσα. Μπορεί να μεταδίδεται ως εύλογη προκατάληψη εντός μιας φαινομενικά ισορροπημένης και δίκαιης δημόσιας συζήτησης ή επιχειρηματολογίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί ακόμη καλύτερα σε συνδυασμό με την μέθοδο μετάδοσης ειδήσεων των μέσων μαζικής επικοινωνίας.
Για να γίνει κατανοητή η προπαγάνδα που απλά στηρίζεται στη μισή αλήθεια, ώστε να μην απορριφθεί αβασάνιστα από το ακροατήριο, θα παραθέσω το παρακάτω θέμα.
Την Αμερική κάποτε επισκέφθηκε ο Χρουτσόφ, Πρόεδρος της τότε Κομμουνιστικής Ρωσίας . Συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Αμερικής τον Κένεντυ και περπάτησαν σε κάποιο πάρκο. Ξαφνικά ο Αμερικάνος πρότεινε στον Χρουτσόφ να τρέξουνε και ο Κένεντυ νεότερος και γυμνασμένος βγήκε πρώτος. Στη Ρωσία η είδηση πέρασε ως εξής:
« Στην Αμερική έγιναν διεθνείς αγώνες στίβου. Συμμετείχαν και ο Πρόεδρος μας και ο Κένεντυ. Ο Πρόεδρος μας βγήκε δεύτερος και ο Αμερικάνος προ τελευταίος!!!» Η προπαγάνδα, παράλειψε να πει ότι ήταν στους αγώνες μόνο δύο.
Για να επανέλθουμε στα δικά μας, η Τουρκία στην αρχή διεκδικούσε μισό Αιγαίο. Επειδή το δίκαιο της θάλασσας και η αρχή της επικοινωνίας των νησιών όταν είναι στη σειρά σαν κομπολόγι δεν επέτρεπε στην Τουρκία θα διεκδικήσει το μισό Αιγαίο, άρχισε να εφευρίσκει άλλες μεθόδους. Η στρατικοποίηση των νησιών. Ύστερα η αμφισβήτηση της κυριότητας των νήσων. Ύστερα το Τουρκο-Λυβικό μνημόνιο. Φυσικά ύστερα από εμετικούς λεονταρισμούς. Η χώρα μας μέχρι πριν λίγα χρόνια τηρούσε – κακώς- άψογη στάση. Δεν απαντούσε, παρακαλούσε, έσκυβε, αντί να θωρακίσει την άμυνά της. Αντί να απαντά σε κάθε πρόκληση.
Όλοι οι ξένοι ηγέτες ασφαλώς γνωρίζουν ότι η Τουρκία είναι επιθετική και ξεπερνά τα όρια της αξιοπρέπειας. Η Τουρκία συνεχίζει το ίδιο βιολί, για να κρατά σε ύπνωση το δικό της εσωτερικό ακροατήριο, λόγω πληθωρισμού και φτώχειας. Φυσικά και λόγω εκλογών.
Όμως βάζει προβλήματα στο τραπέζι που θα μείνουν σαν παρακαταθήκη διεκδίκησης για τους μελλοντικούς ηγέτες της. Ας μην κοιμούμαστε. Η Τουρκία δεν θα σταματήσει έστω κι αν οι τελευταίοι της φίλοι οι Γερμανοί της τρίζουν τα δόντια. Είναι βαθιά ριζωμένος αυτός τους ο καημός. Άλλωστε είναι σύνηθες οι Τούρκοι να ασχημονούν, κατά το Αρχαίο των Αθηναίων ρητό « Έξεστι Λακεδαινονίοις ασχημονείν».
Είναι σίγουρο ότι δεν θα επιτύχουν τίποτα. Απλά κοιμίζουν ένα αμόρφωτο και θρησκευτικά φανατισμένο ακροατήριο, για να παραμείνουν έστω και δια της βίας στην εξουσία.
Αν δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό, έλεγε κάποτε ένας πολιτικός, δοκίμασε τα τρία. Αυτό κάνουν οι Τούρκοι.
