Μιλώντας για έναν πραγματικά νέο εκλογικό νόμο εννοούμε πετάμε όλους τους ως τώρα εφαρμοσθέντες νόμους στο καλάθι και αρχίζουμε την αναζήτηση του από μηδενική βάση. Ξεκινούμε δηλαδή ψάχνοντας τη σωστή απάντηση στο ερώτημα: Ποιες ανάγκες της χώρας θα πρέπει να υπηρετεί, το μέγιστο ει δυνατόν, αυτός ο νόμος;
Μιλώντας για έναν πραγματικά νέο εκλογικό νόμο εννοούμε πετάμε όλους τους ως τώρα εφαρμοσθέντες νόμους στο καλάθι και αρχίζουμε την αναζήτηση του από μηδενική βάση. Ξεκινούμε δηλαδή ψάχνοντας τη σωστή απάντηση στο ερώτημα: Ποιες ανάγκες της χώρας θα πρέπει να υπηρετεί, το μέγιστο ει δυνατόν, αυτός ο νόμος;
1.Θα πρέπει πρώτα να είναι όντως δημοκρατικός. Δηλαδή να εκφράζει και να μεγιστοποιεί τη συμμετοχή του δήμου, του λαού σε όλες τις σχετικές διαδικασίες. Που θα πει: α) Οι πολίτες να αποφασίσουν, με αδιάβλητες μεθόδους, ποιοί θα απαρτίζουν το ή τα ψηφοδέλτια. Οι ψηφοφόροι της αντίστοιχης εκλογικής περιφέρειας, κι όχι ο Αρχηγός του κάθε κόμματος ή μια ολιγομελής επιτροπή της εμπιστοσύνης του, με ένα πολυπληθές σώμα (Συνέλευση όλων των μελών του κόμματος π.χ.) θα καταρτίζει πίνακα ενδιαφερομένων για υποψηφιότητα και το ποιοι τελικά θα μπουν στο ψηφοδέλτιο θα αποφασίζεται ή με ψηφοφορία ή με κλήρωση. Η ουσία εδώ είναι οι υποψήφιοι να επιλέγονται από το λαό κι όχι από την ηγεσία του όποιου κόμματος. Και βέβαια οι εκλεγμένοι βουλευτές θα πειθαρχούν υποχρεωτικά στον κόσμο που τους εξέλεξε κι όχι στο κόμμα.
2. Η χώρα θα χωριστεί σε 200 εκλογικές Ενότητες και κάθε μια από αυτές θα εκλέγει με σταυρό έναν βουλευτή. Εκείνον που συγκέντρωσε τους περισσότερους ψήφους στη συγκέντρωσε τους περισσότερους ψήφους στη συγκεκριμένη εκλογική Ενότητα.
3. Η χώρα θα χωριστεί επίσης σε 10 ή 20 εκλογικές περιφέρειες ( μπορεί και 13 που είναι οι σημερινές περιφέρειες). Σ’ αυτές ανάλογα με τον πληθυσμό (με την τελευταία απογραφή) θα αναδιανέμονται με λίστα οι Γερουσιαστές (ή όπως αλλιώς ονομασθούν) που αντιστοιχούν στον πληθυσμό με δεδομένο ότι το σύνολό τους για όλη τη χώρα θα είναι 100 Γερουσιαστές. Οι υποψήφιοι θα αναδεικνύονται από τους ψηφοφόρους και με πλήρη διαφάνεια.
Από τα παραπάνω προκύπτει σαφώς ότι θα έχουμε δύο νομοθετικά σώματα, όπως ακριβώς συμβαίνει στις ΗΠΑ, στη Γερμανία, στην Αγγλία και αλλού. Με τα δύο σώματα χάνεται το αντιδημοκρατικό προνόμιο του Αρχηγού του μεγαλύτερου κόμματος, του Πρωθυπουργού να ψηφίζει χωρίς κανένα έλεγχο όποιους νόμους θέλει με την πλειοψηφία στη (μία) Βουλή που έχουμε ως τώρα αφού την πλειοψηφία αυτός την επέλεξε (άμεσα ή έμμεσα) κι αυτός την ελέγχει ( με το δικαίωμα της διαγραφής).
Οι νόμοι πρέπει να εγκρίνονται και από τη Βουλή και από τη Γερουσία κάτι που αυξάνει τη δυνατότητα ελέγχου του λαού στις αποφάσεις που ο Πρόεδρος (ΗΠΑ) ή ο Πρωθυπουργός (Γερμανία, Αγγλία) λαμβάνει.
4. Ένα από τα βασικά αίτια της έξαρσης της κρίσης στη χώρα μας ήταν οι πελατειακές σχέσεις. Είτε με την «εξαγορά» ψήφων είτε με την ανάληψη υποχρεώσεων (διορισμοί, δάνεια, μεταθέσεις κλπ) από μέρους των βουλευτών απέναντι στους ψηφοφόρους τους.Αν έχουμε μονοεδρικές εκλογικές Ενότητες δεν θα υπάρχει ο ανταγωνισμός (πολλάκις αθέμιτος) μεταξύ των υποψηφίων του ίδιου κόμματος, αφού κάθε κόμμα θα έχει έναν και μόνο υποψήφιο. Όσοι λοιπόν θα ψηφίσουν ένα κόμμα θα ψηφίσουν υποχρεωτικά και τον ένα υποψήφιο. Συνεπώς οι πελατειακές σχέσεις περιορίζονται στο ελάχιστο.
5. Το σώμα που ανέδειξε έναν βουλευτή ή έναν Γερουσιαστή θα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να τον ανακαλέσει ( να τον καταργήσει) από το αξίωμα του αν διαπιστώσει ότι αντί να υπηρετεί τα συμφέροντα της εκλογικής του Ενότητας εξυπηρετεί το κόμμα του ή και κάποιο ισχυρό οικονομικό παράγοντα (προς αμοιβαίο όφελος βεβαίως).
Συνεχίζεται
Ακολουθήστε το “Ο.Β.” στο twitter και κάντε like στην σελίδα μας στο facebook και μάθετε πρώτοι όλα όσα συμβαίνουν!
