Κάποιον μεσήλικα τον δάγκωσε ένα λυσσασμένο σκυλί και προσβλήθηκε από λύσσα. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε θεραπεία. Ο γιατρός τού είπε ότι δεν μπορούσε να του προσφέρει ψεύτικες ελπίδες. Τον συμβούλευσε να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του.
Ο ετοιμοθάνατος ζήτησε στυλό και χαρτί. Άρχισε να γράφει. Αργότερα, όταν ο γιατρός επέστρεψε, ο άνδρας ακόμα έγραφε. «Χαίρομαι ότι ακολουθήσατε τη συμβουλή μου», του είπε. «Δεν κάνω διαθήκη, γιατρέ», είπε, «είναι μια λίστα με ανθρώπους που σκοπεύω να δαγκώσω πριν πεθάνω!»
«Ρίζα πικρίας» το αποκαλεί αυτό η Βίβλος. Ακόμη και στις εκκλησίες υπάρχουν πολλοί πικραμένοι πιστοί, που, επειδή «έχουν δαγκωθεί», ξοδεύουν την ενέργειά τους για «να δαγκώνουν» τους άλλους. Η πικρία αποτυπώνεται και στα πρόσωπά μας. Ένας κηπουρός είπε: «Μερικά φυτά, τα ζιζάνια, δεν πεθαίνουν, εκτός κι αν καταστρέψετε τις ρίζες τους. Αν τις κόψετε επιφανειακά, θα ξαναφυτρώσουν, γι αυτό χρειάζεται λεπτή δουλειά. ΄Ετσι προστατεύονται τα άλλα φυτά».
Στην κοινωνία, ακόμη και στην εκκλησία, συναντάμε ευυπόληπτους συνανθρώπους μας που δηλώνουν χριστιανοί, αλλά φιλοξενούν πικρία και μνησικακία στις καρδιές τους, κάτι που τους στερεί την κοινωνία τους με τον Θεό και τους συνανθρώπους τους. Ο χριστιανός που φιλοξενεί πικρία στην καρδιά του απέναντι σε κάποιον άλλον, δημιουργεί προβλήματα και στην εκκλησία.
Η πικρία είναι σοβαρή ψυχική αρρώστια, που μας κατατρώει φυσικά, ψυχικά και πνευματικά. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που το Άγιο Πνεύμα προτρέπει: «προσέχοντας ταυτόχρονα μήπως κάποιος στερείται τη χάρη του Θεού, μήπως υπάρχει καμιά ρίζα πικρίας, η οποία φυτρώνοντας προκαλεί ενόχληση και εξαιτίας της μολυνθούν πολλοί» (Εβραίους 12:15).
Η πηγή της πικρίας μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα όσων μας κάνουν ή νομίζουμε πως μας κάνουν οι άλλοι ή λένε για εμάς. Η πικρία επηρεάζει κάθε σχέση στη ζωή, αλλά περισσότερο απ’ όλα τη σχέση μας με τον Θεό. Η Βίβλος τη χαρακτηρίζει «ρίζα», επειδή γεννιέται μέσα στο χώμα της καρδιάς μας και φυτρώνει με πολλών ειδών παρακλάδια. Από εκεί οι ρίζες της απλώνονται στο μυαλό, έως ότου μας πνίξουν συναισθηματικά και πνευματικά. Αν αφεθεί ν’ αναπτυχθεί ανεξέλεγκτα η «ρίζα της πικρίας», θα φυτρώσει και θα γίνει φυτό, που ρίχνει σκιά σε κάθε τομέα της ζωής μας. Μάλιστα, αν την αφήσουμε και την ποτίσουμε με συνωμοσιολογικές σκέψεις, θα κυριαρχήσει σ’ όλη την ύπαρξή μας.
Η πικρία δουλεύει υπόγεια. Είναι εύκολο να καμουφλαριστεί. Σπάνια κάποιος παραδέχεται ότι είναι πικρόχολος. Η πικρία επηρεάζει όλη την ανθρώπινη ύπαρξη. «Ο καρπός της πικρίας είναι σαν ένα οξύ που καταστρέφει το δοχείο του». Σε μια πικραμένη καρδιά ο Θεός δεν έχει θέση, επειδή μίσος και αγιότητα δεν συγκατοικούν στην ίδια καρδιά.
Πού και πώς ξεκίνησε η πικρία σου; Ποιες συνθήκες σε οδήγησαν σ’ αυτήν; Ποιο είναι το πρόσωπο που σου δημιούργησε πικρία; Μπορεί να υπήρξαν πραγματικές αιτίες γι’ αυτό. Παρ’ όλα αυτά, συγχώρησέ τον. Ο απόστολος Παύλος προτρέπει: «Κάθε πικρία και θυμός και οργή και αγενής ομιλία και βλασφημία να εξαλειφθεί από σας, μαζί με κάθε άλλη κακία» (Εφεσίους 4:31).
Πώς θα απαλλαγούμε από τη γάγγραινα της πικρίας; Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε το παράδειγμα του Ιωσήφ. Σε αντίθεση με τα αδέλφιά του, που είχαν πικρία και φθόνο απέναντί του και αποφάσισαν να τον σκοτώσουν, αυτός δεν άφησε να τον κυριεύσει η πικρία εναντίον τους. Τελικά τον πούλησαν για να είναι δούλος. Ο Θεός όμως τον ευλόγησε κι έγινε άρχοντας της Αιγύπτου. Όταν τα αδέλφια του ήρθαν να αγοράσουν σιτάρι, ενώ μπορούσε να τους εξοντώσει, αυτός, αντί πικρίας, ακολούθησε άλλο δρόμο. Μάλιστα αντί για αντεκδίκηση, τους ευεργέτησε πολλαπλά!
Κι εμείς πρέπει να εξομολογηθούμε την πικρία μας στον Θεό. Αυτό που μας έκανε ο άλλος είναι αμαρτία. Αν όμως κρατάμε μίσος και πικρία μέσα μας, τότε αμαρτάνουμε κι εμείς.
Απαλλάξου το γρηγορότερο από την πικρία, με τα εξής βήματα:
- Ζήτα από τον Θεό να σου αποκαλύψει την πικρία σου, κι όταν ακόμα νομίζεις ότι είναι δικαιολογημένη. Το καρδιογράφημα του Θεού μάς λέει: «Η καρδιά είναι απατηλή περισσότερο απ’ όλα, και υπερβολικά διεφθαρμένη· ποιος μπορεί να τη γνωρίσει;» (Ιερεμίας 17:9).
- Άφησε τη χάρη του Θεού να σου την αποκαλύψει.Η πικρία ως αντίδραση για κάποιο κακό ή προσβολή που μας έκανε κάποιος, δεν είναι ποτέ η σωστή αντίδραση. Πρέπει να ζητήσεις από τον Θεό να σε συγχωρήσει και θα το κάνει με τη χάρη Του. Αν κάποιος σ’ έχει αδικήσει, με τη χάρη του Θεού, θάψε το κακό που σου έχει κάνει.
- Άφησε το καλό να την αντικαταστήσει.Διαβάζουμε στον Λόγο του Θεού: «Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους, κι επίσης τον αγιασμό – χωρίς τον οποίο κανένας δε θα δει τον Κύριο» (Εβραίους 12:14). Δεν μπορούμε να είμαστε χριστιανοί, αν δεν έχουμε ειρήνη με τους ανθρώπους.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να ζούμε με πικρίες και να μη συγχωρούμε. Γι’ αυτό, να συγχωρούμε και να ξεχνούμε. Μάλιστα να γίνουμε φίλοι με το άτομο που μας πλήγωσε. Αυτή είναι και η καλύτερη εκδίκηση.
Γιώργος Κανταρτζής
