Σφήνες του Αφεντούλη
Νοέμβρης από σήμερα, αναγνώστες μου, κι ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, πολύ θα ήθελε να τηρήσει το έθιμο, ευχόμενος «καλό μήνα».
Όμως, με τι καρδιά να υποσχεθούμε καλοσύνες, όταν, πριν φέξει η μέρα, δεχτήκαμε επίσκεψη τού χαμηλοσυνταξιούχου, «Μήτσου», προτιθέμενου να αποκαλύψει:
Δυσλειτουργίες στις υγείες.
Έναν γιατρό για να με δει, / ζεσταίνομαι, αναλυτή, / μέρες το στήθος μου πονεί κι αναστενάζω, / τούτο τον χρόνο, αναλυτή, δεν τον εβγάζω.
Σαν πεθάνω, αναλυτή μου, / κάλυψε την τελετή μου, / επί γης δεν έχω τράτο, / πάω στον Άδη εκεί κάτω, άααχ!
Ποιοι τα ρούχα μου θ’ αλλάξουν, / αχ(!), κεράκι ποιοι θ’ ανάψουν, / στείλ’ ανθρώπους για να γράψουν, / αχ(!), τον «Μήτσο», ποιοι θα κλάψουν.
Σιμά θα πούνε οι γιατροί, / αχ(!), θα το πουν, αναλυτή, / έτσι που βράζω, / της ιλαράς ο πυρετός και δεν τη βγάζω.
Τάδε πληροφόρησε ο επισκέπτης, σε διασκευή σπαραχτικού ρεμπέτικου, αναγνώστες μου, και υπ’ αυτές τις θερμοκρασίες λίγο έλειψε να ξεσηκώσουμε τον τόπο, προκειμένου να καταφτάσει ασθενοφόρο το συντομότερο δυνατό.
Πάλι καλά, λοιπόν, που η αντιλαμβανόμενη ότι, κουβαλώντας αναίτια το ΕΚΑΒ, θα δίναμε λαβή στον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, Παύλο Πολάκη, να μας συμπεριλάβει μεταξύ των δυσοσμία αποπνεόντων ΜΜΕ, σύζυγος, κυρία «Μήτσαινα», μερίμνησε να μας προφυλάξει, διαμηνύουσα: «Ιδού ημερολόγιο της μητρός του αναγράφον: “Κυριακή, 1 Νοεμβρίου 1936. Το παιδί περνάει ιλαρά και για να πέσει ο πυρετός θα απαιτηθεί σουπίτσα κεφαλών αμνών μετά σβέρκου πέντε μέρες το λιγότερο!”, άρα πώς ξαναβρήκε ιλαρά τον ετοιμοθάνατο;».
Έλα μου, ντε(!), με τα προς ανάρρωση γεύματα να μπορούν να καταναλωθούν μόνον από φαταούλες του αναστήματος «Μήτσου», ορθότερη μοιάζει η διάγνωση τής μανδάμ, συμπεραίνουμε, αμφιβάλλει κανείς;
Δεν νομίζω(!), και να τα βλέπουν αυτά οι κυβερνώντες που καλούμενοι να αρχίσουν την τρίτη αξιολόγηση καθώς ενέσκηπτε το χτικιό αποκλείεται να μην αναρωτήθηκαν: πόσο κοστίζουν τα εμβόλια του ΚΕΕΛΠΝΟ;
Όχι, δηλαδή, πως θα παρακούσουμε τους γιατρούς, σπεύδουμε να διευκρινίσουμε, μην έχουμε τίποτα θανάσιμες, χτύπα ξύλο(!), παρεξηγήσεις, αλλά να, πώς να το πει, ο «Μήτσος», με το συμπάθιο κιόλας.
Όταν πάνω στους υπολογισμούς περί ευρέσεως όλου των αναθερμασμένων λυπητερών του επομένου διαστήματος για να δούμε αν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι θα επανεμφανιστεί η μεγάλη απούσα των τελευταίων ετών, γαλοπούλα, τα κανάλια εκπέμπουν θερμοκρασίες ιλαράς, επόμενο ήταν και το πυρετωδώς εργαζόμενο μυαλό μας να κατεβάσει την α λα Μποστ απαγγελία:
Ιλαρότητες.
Χαράτσια, αποπληθωρισμούς κι άλλες μεταρρυθμίσεις,
μήπως και υλοποιηθούν οι επανεκκινήσεις,
τρίτη φορά ελέγχουνε γνώστες του Κουαρτέτου,
πρώτη με την επήρεια «κλίματος» εμπυρέτου.
Η ιλαρά ξεκίνησε πριν την Οικονομία
να θέλουμε εμβόλια με ασθενή ταμεία,
κι αν ανακάμψουν προς αυτής κοκίτες, μαγουλάδες,
ο Τσακαλώτος πού θα βρει ισόποσους παράδες,
να αποκτήσουν πληθυσμοί μια κάποια ανοσία,
εκτός απ’ το να επιβληθεί νέα φορολογία;
Τόλμημα επικίνδυνο, το είπα ανωτέρω,
ας όψονται λυπητερές, θανάσιμες τεκμαίρω,
που για να ξεθυμάνουνε στους υπουργούς προτείνω
γρήγορα ν’ ανακαλυφθεί το σκεύασμα εκείνο,
ώστε μ’ ένα εμβόλιο χρεώστης ξαναμμένος
να τις ρυθμίζει, υγιής, άδων ζωντανεμένος:
Ολαρά, ολαρά, ολαρία, ολαρά,
μ’ «άσφαιρο» τον «Ενφιά», ποιος κολλάει ιλαρά(;),
άντε και τα από καρδιάς περαστικά, κατόπιν τούτων, χρεοφειλέτες μου, «Μήτσος», 36,6, προς αποφυγή αναγνωστικών του μηνύματος φοβιών, ενημερώνουμε.
-Ω-
