Λίγες ημερομηνίες μπορούν να ισχυριστούν πως κατέχουν το «προνόμιο» των πραγματικά ιστορικών επετείων, κατά τις οποίες η Ιστορία της ανθρωπότητας μπήκε σε ένα νέο κεφάλαιο, με τα καλά και τα κακά που μπορεί να έχει αυτό. Μία τέτοια κοσμοϊστορική ημερομηνία αποτελεί και η 6η Αυγούστου καθώς, σαν σήμερα, το 1945, το αμερικανικό βομβαρδιστικό «Enola Gay» έριξε την πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα προκαλώντας τον θάνατο (είτε ακαριαία είτε μακροπρόθεσμα) πάνω από 140.000 ανθρώπων αλλά και την απαρχή ενός νέου κεφαλαίου για την ανθρωπότητα, με τον τίτλο «Πυρηνική Εποχή».
Ηταν 6 Αυγούστου 1945, ακριβώς πριν από 77 χρόνια, στις 08:15 τοπική ώρα, όταν ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29, το «Enola Gay», εξαπέλυε την ατομική βόμβα «Little Boy» (Μικρό Αγόρι), σκορπώντας από κάτω του τον πυρηνικό όλεθρο και βάζοντας παράλληλα ένα δυναμικό τέλος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτό το γεγονός προσπαθούν να εστιάζουν ακόμη και τώρα οι Αμερικανοί με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον πιλότο του «Enola Gay» σμήναρχο Πολ Τίμπετς, ο οποίος σε μία συνέντευξή του λίγο πριν πεθάνει επέμενε ότι έκαναν το σωστό και δήλωνε πως «σκοτώσαμε πολλούς αλλά μα το Θεό σώσαμε και πάρα πολλές ζωές». Ενα ενδιαφέρον history fact είναι πως το όνομα Enola Gay ήταν το όνομα του πιλότου της αποστολής, Πολ Τίμπετς.
Αυτές οι δηλώσεις, ενδεικτικές του πόσο πλέον λίγο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή έρχονται να αποτυπώσουν τη μακιαβελική λογική του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» κρύβοντας όμως από πίσω τους μία σκληρή και ίσως ανυπόφορη πραγματικότητα. Μιλάμε για το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ιστορία, που παράλληλα άνοιξε μία εποχή που πέραν από τεχνολογική πρόοδο κρύβει από πίσω της μία «ισορροπία του τρόμου», με τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη να απειλούν σε κάθε ευκαιρία να «πατήσουν το κουμπί» σε κάθε διαμάχη που δημιουργείται. Οσον αφορά τους ισχυρισμούς πως σώθηκαν ζωές, δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε. Η Γερμανία είχε παραδοθεί στους Συμμάχους από τις 8 Μαΐου του 1945 και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν προ των πυλών.
Η «ξεζουμισμένη» από τον πόλεμο Ιαπωνία ήδη συζητούσε με τους Συμμάχους τη σύναψη ειρήνης, με το «αγκάθι» να αποτελεί αν θα επρόκειτο για συνθηκολόγηση με όρους ή όχι. Οι πολίτες της χώρας υπέφεραν από την πείνα ενώ η παραγωγή της χώρας βρισκόταν κυριολεκτικά στο μηδέν. Η Ιαπωνία είχε ήδη χάσει και απλά προσπαθούσε να επιτύχει την καλύτερη δυνατή συμφωνία με τους Συμμάχους. Ολοι οι ιστορικοί συμφωνούν πως όσο και αν αντιδρούσε το Τόκιο, στο τέλος θα αναγκαζόταν να δεχθεί όλους τους όρους που θα της επιβάλλονταν. Αλλά θα ήταν κρίμα να μην δοκίμαζαν οι ΗΠΑ το καινούριο «παιχνίδι» που δοκίμαζαν υπό άκρα μυστικότητα, έτσι δεν είναι; Δεν επρόκειτο λοιπόν για ένα «γρήγορο τερματισμό του πολέμου» αλλά για μία επίδειξη δύναμης για το ποιος έβγαινε πιο ισχυρός από το πιο μεγάλο αιματοκύλισμα που έγινε ποτέ στον πλανήτη. Και αυτός αναμφίβολα ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Πυρηνικός όλεθρος
Στις 6 Αυγούστου 1945 λοιπόν, στις 08:15 το πρωί το βομβαρδιστικό Β-29, Enola Gay, ρίχνει την πρώτη ατομική βόμβα ουρανίου, την οποία οι Αμερικάνοι βάφτισαν «Little Boy» στη Χιροσίμα των 300.000 κατοίκων. «Ενα εκτυφλωτικό φως γέμισε το αεροσκάφος. Γυρίσαμε και κοιτάξαμε τη Χιροσίμα. Η πόλη ήταν σκεπασμένη από ένα τρομερό σύννεφο… που ανέβαινε σαν μανιτάρι. Κανείς δεν μιλούσε. Ξαφνικά, όλοι άρχισαν να φωνάζουν. Κοιτάξτε, κοιτάξτε, κοιτάξτε!». Ο συγκυβερνήτης του Enola Gay Ρόμπερτ Λιούις έγραψε στο ημερολόγιό του: «Θεέ μου! Τι κάναμε;».
Οσοι βρισκόταν κοντά στο σημείο της έκρηξης πέθαναν αμέσως ενώ οι σοροί τους μετατράπηκαν σε κάρβουνα. Σχεδόν όλα τα κτίρια σε ακτίνα 1 μιλίου από το σημείο μηδέν της έκρηξης ισοπεδώθηκαν ενώ όλα τα εύφλεκτα υλικά, όπως το χαρτί, άρπαξαν φωτιά σε ακτίνα 2 χιλιομέτρων. Οι επιζήσαντες περιγράφουν ένα κυριολεκτικά εκτυφλωτικό φως και ένα ξαφνικό και σαρωτικό κύμα θερμότητας.
Οι πολλαπλές μικρές φωτιές που ξεπήδησαν στην πόλη, σύντομα ενώθηκαν σε ένα τεράστιο πύρινο μέτωπο, προκαλώντας δυνατά ρεύματα αέρα προς το κέντρο της φωτιάς. Οι φλόγες κάλυψαν 4,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα από το αστικό κέντρο, σκοτώνοντας όσους δεν είχαν πεθάνει ήδη από τη γιγαντιαία έκρηξη. Περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι βρήκαν ακαριαίο θάνατο. Η πυρηνική ακτινοβολία ωστόσο προκάλεσε το θάνατο άλλων 100.000-200.000 ανθρώπων, από εκείνη τη μέρα και για δεκαετίες αργότερα.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως η κυβέρνηση της Ιαπωνίας δεν γνώριζε τι ακριβώς είχε συμβεί για αρκετές ώρες. Ολες οι επικοινωνίες με την πόλη σταμάτησαν στις 08.16 το πρωί και σταδιακά έφταναν πληροφορίες για μια μεγάλη έκρηξη. Τελικά, ένας αξιωματικός απεστάλη με αεροσκάφος να επιθεωρήσει από αέρος τι είχε συμβεί. Ενώ βρισκόταν ακόμα 100 μίλια μακριά άρχισε να δίνει αναφορές για ένα τεράστιο σύννεφο που κάλυπτε την πόλη. Η πρώτη επιβεβαίωση της επίθεσης με ατομική βόμβα ήρθε 16 ώρες αργότερα, όταν οι ΗΠΑ έκαναν την επίσημη ανακοίνωση. Τα ραδιόφωνα μετέδιδαν στις ΗΠΑ δηλώσεις του προέδρου Τρούμαν με τις οποίες ενημέρωνε ότι οι ΗΠΑ έριξαν μια βόμβα νέου τύπου στην ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα. Ο Τρούμαν προειδοποιούσε ότι αν η Ιαπωνία εξακολουθούσε να αρνείται την παράδοσή της άνευ όρων, όπως προέβλεπε η Δήλωση του Πότσδαμ της 26ης Ιουλίου, οι ΗΠΑ θα έπλητταν και άλλους στόχους με συντριπτικά αποτελέσματα.
Λίγες ώρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, η κατά 40% ισχυρότερη από αυτή της Χιροσίμα, βόμβα πλουτωνίου με το παρατσούκλι «Fat Man», έπληξε την πόλη Ναγκασάκι. Στις 15 Αυγούστου η Ιαπωνία ανακοίνωσε την παράδοσή της στις Συμμαχικές Δυνάμεις, θέτοντας τέρμα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
