– Σε λίγο καιρό θα αρχίσουν να βαρούν τα τύμπανα!
– Τι σε λίγο; Μπορεί και από …χτες!
– Λες;
– Η πεδιάδα της Θεσσαλίας είναι παραγωγική περιοχή με αρκετό ποσοστό συμμετοχής σε αρκετά προϊόντα διατροφής. Και εδώ αρχίζουν τα ανεξήγητα! Διότι υπάρχει η φιλοσοφία ότι όταν σε κάτι υπάρχει έλλειψη ανεβαίνει η τιμή. Μεγαλώνει η έλλειψη, μεγαλώνει κι η τιμή. Κι εγώ ως απλός βλαξ και ελαχίστως νοήμων απορώ και αναρωτιέμαι! Για ποιο λόγο;
– Κάποια στιγμή πήγα κι εγώ να ασχοληθώ με το τι γίνεται πραγματικά και τελικά μπερδεύτηκα. Δηλαδή όταν υπάρχει έλλειψη, όταν δεν μπορούν να το αγοράσουν όλοι γιατί κυκλοφορεί σε μικρή ποσότητα πρέπει να είναι ακριβό; Διότι μάλλον αυτός που το είχε δεν το έχει τώρα, αλλά θα βγάλει λίγα με αυτά που πραγματικά έχει. Άρα θα πουληθεί πιο ακριβά για να πάρει πίσω και την χασούρα. Θα πουληθεί που θα πουληθεί, τουλάχιστον ας βγάλουμε το κέρδος που έπρεπε αν είχαμε.
– Με μπέρδεψες τώρα!
– Και μετά τι γίνεται; Βάζω το χέρι στην τσέπη, το βάζω όσο πιο βαθιά γίνεται και τελικά τι βρίσκω;
– Να σου πω;
– Δεν έχει μείνει τίποτα. Οπότε εγώ δεν αγοράζω. Ποιος θα αγοράσει; Αυτός που τα έχει. Κλασσική κατάσταση, όπου φτωχός κι η μοίρα του! Πάντα ο φτωχούλης την πληρώνει!
– Ναι, αλλά και ο άλλος δεν έχει το δικό του δίκιο; Πως θα βγάλει τη χασούρα . πως θα επενδύσει; Φαύλος κύκλος!
– Δηλαδή θα περάσουμε ωραίες μέρες! Ξεκινήσαμε με το λάδι, σε λίγο, ούτε λάδι θα βάζουμε, ούτε κρέας στην κατσαρόλα! Μόνο την κουτάλα να ανακατεύει αέρα κοπανιστό! Θα ξαναθυμηθούμε τα παλιά. Καλά εμείς οι παλιοί όλο και κάτι θυμόμαστε, άντε να πας να βάλεις σε σειρά τα καμάρια σου!
– Ρε, αυτό είναι το λιγότερο, ανησυχώ για τα περιστατικά υγείας που θα ξεπηδήσουν ανάμεσα μας!
– Το φαντάζεσαι; Α, ρε τι έχουμε να τραβήξουμε πάλι!
– Ξέρεις καμιά καλή ξεματιάστρα;
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
