Σοφίσματα τελείως ανέκδοτα.

Πριν μπούμε στο ψητό, μισό να ανανεώσει ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, τη δανειακή σύμβαση με τον αείμνηστο Μποστ που μας παραχωρεί απλόχερα και…

Σοφίσματα τελείως ανέκδοτα.

Πριν μπούμε στο ψητό, μισό να ανανεώσει ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, τη δανειακή σύμβαση με τον αείμνηστο Μποστ που μας παραχωρεί απλόχερα και άτοκα πολύτιμο υλικό προς ενημέρωση του εκλεκτού αναγνωστικού κοινού τής στήλης, ως γνωστόν.

Του τίτλου συμπεριλαμβανομένου, βεβαίως – βεβαίως, και τώρα που οι πολιτικοί μας έμαθαν ποιος ακριβοδίκαιος θα αξιολογήσει τα τσιτάτα τους, κατωτέρω, για να μη μπορούν να επαναλάβουν τις συνήθεις μομφές περί μεροληψίας κ.λπ. κ.λπ. προς το την πένα μας, φύγαμε να αλιεύσουμε «μαργαριτάρια», από τηλεοράσεως.

Λέμε τώρα, αφού ο μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», απαυδημένος με τη «μνημονιολογία» του τελευταίου χρονικού διαστήματος (σ.σ. εσείς;…), μπήκε ήδη στον χορό για λογαριασμό μας, άδοντας:

Το γιουκαλίλι.

Πες τους το μ’ ένα γιουκαλίλι, / γκρινιάζει κάποιος πτωχευμένος, / πες μου τι να τους πω, Χριστέ μου, / τώρα δεν έχω πια το σθένος.

Πες τους το μ’ ένα γιουκαλίλι, / λόγια για λόγια κι άλλα λόγια, / σύντροφοι πού `ναι οι ανακάμψεις, / βαρέθηκα τα μοιρολόγια.

Αχ, αν ξηγιόμασταν στα ίσια, / πώς θα νοούσαμε τι τρέχει, / μα αλλιώς οι υπουργοί μιλάνε / και τις θυσίες ποιος αντέχει.

Τάχα, περίσσευμα θα βρούμε, / πολλοί μοιράζονται την πίτα, / όλοι φωνάζουν: «πίτα, πίτα!», / θα βρούμε κάτι, ζήτα – ζήτα;

Πες τους το μ’ ένα γιουκαλίλι, / πιάνω Κατρούγκαλου ατάκες, / τάχαμου σύνταξη θα μείνει / ή θα τις πάθουμε τις πλάκες(;),

αναρωτήθηκε, ο απαυδημένος, ευλόγως, θα λέγαμε, αφού τόλμησε να παραφράσει τον νομπελίστα, Γιώργο Σεφέρη, για να κοπεί προκαταβολικά ο βήχας τυχόν αμφισβητιών του ταλέντου μας.

Αμφιβάλλει κανείς; Δεν ελπίζω ο, κατά δήλωσή του «ταξικός επαναστάτης, υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, να πιστεύει στ’ αλήθεια ότι έκανε κατόρθωμα, θεσμοθετώντας το δι’ «ορολογίας σχολής Σικάγο» νέο ασφαλιστικό, που αναλώνει τις παρούσες συντάξεις στην αποπληρωμή φόρων, μετατρέποντας τις μέλλουσες σε φιλοδωρήματα, για να μην ξεχνιόμαστε, και το χειρότερο;

Πάνω στη φούρια, δεν αναφέραμε ότι η ονομασία του εκ Χαβάης προερχομένου «ουκουλέλε» (σ.σ. το γιουκαλίλι, ντε!) σημαίνει «ψύλλος», έντομο που παρώθησε τη μανδάμ «Μήτσαινα» να ρίξει φως στην υπόθεση, άδουσα σε παράφραση Κώστα Βίρβου:

Ψύλλοι στ’ αυτιά μου μπήκανε

πως Χιλιανοί μάς τύχανε,

κι αν είναι αλήθεια, δυστυχώς,

μας κόβω ρέστους προσεχώς.

Ναι, για(!), ας όψεται η πρόσφατη ομολογία του κυρίου Κατρούγκαλου: «Ό,τι κάνουμε τα έκανε ο Πινοσέτ στη Χιλή», παραδοχή που μας αναγκάζει να υιοθετήσουμε το σοφιστικέ γούστο του Μποστ, το είπαμε(!), για να θυμηθούμε τα έργα και τις ημέρες του Αουγούστο, αναφωνούντες:

Πι – πι – πι, ιδού περικοπή!…

Ο Πινοσέτ, ο Παπαντόκ, Πάγκαλος κι ο Περόν,

τυραννικοί δικτάτορες πολύπαθων λαών,

αδειάσανε με το στανιό τις τσέπες των φτωχών

και καταντήσανε το «πι» γράμμα περικοπών.

Παππούς τη σύνταξη μετρά όρθιος στο γκισέ,

την εκτιμά ολίγιστη κι αρχίζει τα κλισέ:

Δεν φτάνει για τα φάρμακα και πως θα πάρω άρτο,

όπου φτωχός κι η τύχη του και το κουβέρνο σκάρτο.

Παρακαλώ πηγαίνετε, ο Πινοσέτ φωνάζει,

γέροντας φύσει αγενής πάντοτε θα στενάζει,

κι εφόσον βγάλατε σε μας γλώσσαν πολύ θρασείαν,

η σύνταξή σας κόβεται όλη και κατευθείαν.

Λήξη χιλιανών επινοημάτων και πού είστε; Τα συμπεράσματα δικά σας!…

-Ω-