Αγαπημένη μας Ήρα,
Είναι δύσκολη η στιγμή για εμένα και για όσους σε συνοδεύουν εκεί που πας, στον Παράδεισο! Φρόντισες για αυτό, φρόντισες σε όλη σου τη ζωή να είσαι ενάρετη με όσα και ό,τι σημαίνει η λέξη αυτή!
Οι κοντινές σου φίλες γνωρίζαμε τη φιλανθρωπία σου, με τις στοχευμένες σου δωρεές και τη συνεχή αλληλεγγύη σου. Στη ζωή σου δεν ήσουν μόνη ούτε μοναχική αλλά αγαπούσες και σε αγάπησαν. Η απουσία σου θέλει δύναμη από εμάς ώστε να μιλήσουμε για τον ρεαλισμό σου, την ειλικρίνειά σου, την αγάπη σου και τις ατάκες σου. Δεν ήσουν η Ήρα του μύθου του δωδεκάθεου, αλλά η Ειρήνη του μόνου Θεού της φιλανθρωπίας και της ειλικρινούς αγάπης.
Στο σχολείο που υπηρετήσαμε μαζί περισσότερο από 20 χρόνια, έφτανε το άκουσμα του ονόματός σου «Ήρα», για να δώσει στην έννοια της «δασκάλας» τη διάσταση και το περιεχόμενο του όρου στην ιδανική του μορφή.
«Ήρα» θα ακούμε και τώρα και θα ακούμε τη φωνή σου αντίλαλο που επαναλαμβάνεται και δε χάνεται. Θα σε σκεπτόμαστε και δε θα φύγεις ποτέ από τη ζωή μας. Δίδασκες όχι μόνο τους Μαθητές σου αλλά και εμάς, τους συναδέλφους σου Δασκάλους. Μάθαινες στα παιδιά πώς να μαθαίνουν και τους έλεγες χαρακτηριστικά: «Στο σπίτι να μελετάτε και όχι απλώς να διαβάζετε». Άνοιγες το σχολείο για συχνές συνεργασίες με τους γονείς, κάτι πολύ σημαντικό για την πρόοδο των παιδιών και την κοινωνική συνοχή. Ήσουν αυστηρή στο λειτούργημα της Δασκάλας και ταυτόχρονα αγαπητή στους μαθητές σου. Ήθελες να οδηγήσεις τους μαθητές σου στην ανακάλυψη των δεξιοτήτων και των κλίσεών τους, και προσπαθούσες να αναδείξεις την εφευρετικότητά τους, προκαλώντας τη συμμετοχή όλων των μαθητών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Είχες στόχο και πονούσες για τους μαθητές σου, όχι μόνο για τις γνώσεις τους αλλά και για το μέλλον τους.
Ήρα, ήσουν αυστηρή και με τον εαυτό σου και με τις αρχές σου. Ο Χάρος σου φέρθηκε ύπουλα και σε νίκησε σε λίγες μέρες. Μόλις ένιωσες τον πόνο και την ανάγκη της φροντίδας, μόνο τότε κάλεσες τα κορίτσια και τις εγγονές του Μπάμπη και της Αλίκης Σεϊτανίδη, με τα οποία μεγάλωσες και όχι μόνο τα προσφωνούσες αλλά και τα είχες πραγματικά ξαδέλφια και ανίψια, δίνοντας αξία ζωής στο γεγονός ότι υπάρχει και η συγγένεια φιλίας, που πολλές φορές είναι πιο δυνατή από την εξ αίματος. Το ζούσες αυτό και το απέδειξαν και οι ανιψιές σου!
Αγαπημένη μας Ήρα!
Είμαστε περήφανοι που σε είχαμε φίλη. Ακούμε τη φωνή σου και ακούμε, όπως ακούς κι εσύ, τους μαθητές σου να λένε και αυτοί με περηφάνια: «Είχαμε Δασκάλα την Κυρία Ήρα!».
Μαίρη Χ. Ζαπουνίδου
