Συγκεκριμένα η συλλογή διηγημάτων «Κακό Ανήλιο» συγκαταλέγεται στις υποψηφιότητες βράβευσης βιβλίων που προέκρινε η κριτική επιτροπή των Λογοτεχνικών Βραβείων του Αναγνώστη 2025 (της εκδοτικής παραγωγής του 2024) που αναδεικνύει κάθε χρόνο το εγνωσμένης αξίας και αναγνώρισης περιοδικό για το βιβλίο και τις τέχνες «Ο Αναγνώστης».
Τα βραβεία επικεντρώνονται στις κατηγορίες, διηγήματα, μυθιστορήματα, νουβέλες, πεζογραφία, λογοτεχνία, δοκίμια, φιλολογικές μελέτες, ποίηση, παιδικό βιβλίο με εικονογράφηση, και βιβλίο γνώσης.
Η τελετή απονομής των Βραβείων θα γίνει την Τρίτη στις 10 Ιουνίου στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138). Στην ίδια τελετή θα απονεμηθούν το Μεγάλο Τιμητικό Βραβείο, το Βραβείο Νίκου Θέμελη και το Βραβείο Καλλιτεχνικού Σχεδιασμού και Τυποτεχνίας.
Οι υποψηφιότητες στην κατηγορία των διηγημάτων:
Νίκος-Αδάμ Βουδούρης, Πολλών ετών αγόρι (Πατάκης)
Κυριακή Διάμεση Όπως αξίζει να πεθαίνουν οι άνθρωποι (Μωβ Σκίουρος)
Κωνσταντίνος Δομηνίκ, Κακό ανήλιο (Ίκαρος)
Μαρία Κοπανίτσα, Νύχια περλέ (Ποταμός)
Αχιλλέας Κυριακίδης, Το κερί του Καρτέσιου (Πατάκης)
Δήμητρα Λουκά, Η Περσεφόνη στο στόμα του λύκου (Κίχλη)
Μαρία Μανωλέλη, In God we trust (Ποταμός)
Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Φάλτσα κεφαλής (Πατάκης)
Μισέλ Φάις, Αμήν. Προσευχές στο κενό (Πατάκης)
Δημήτρης Χριστόπουλος, Δωδεκάτη Φεβρουαρίου (Ποταμός)
Ο μονόλογος «Σαρμάντζα» στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου
Μετά από πρόταση του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου ο Κωνσταντίνος Δομηνίκ προχώρησε στην συγγραφή ενός μονολόγου με τίτλο «Σαρμάντζα». Το έργο ανεβαίνει το τριήμερο 26 έως 28 Ιουνίου 2025 στη σκηνή του πολυχώρου του Φεστιβάλ «Πειραιώς 260» στο πλαίσιο των θεατρικών παραστάσεων του κύκλου «Η σκηνή των βιβλίων» του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου και σε ερμηνεία του Γιάννη Τσορτέκη.
Η πλοκή του έργου
Στις συλλογές διηγημάτων Ώπα-ώπα, μπλάτιμοι και Κακό ανήλιο, ο Κωνσταντίνος Δομηνίκ, συγγραφέας της νεότερης γενιάς με καταγωγή από την Πιερία, υφαίνει ποιητικές εικόνες λαογραφικού τρόμου, αξιοποιώντας την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά του τόπου του. Μέσα από τις αφηγήσεις του, το υπερφυσικό και το φανταστικό διασταυρώνονται με τη λαϊκή παράδοση
δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό σύμπαν.
Ο σκηνικός μονόλογος «Σαρμάντζα», με αφετηρία διηγήματα και από τις δύο συλλογές, διαδραματίζεται σε έναν τελετουργικό χώρο, όπου το σώμα και η ύλη γίνονται φορείς μνήμης. Ο Γιάννης, στέκει πάνω από τον ανοιχτό τάφο της μάνας του, σε μια άκρη του νεκροταφείου, το λεγόμενο και Σαρμάντζα, λόγω του ότι βρίσκεται σε ελαφρώς επικλινές έδαφος. Στο ημίφως, ο Γιάννης κρατά ένα μπιμπερό και μια χειροβομβίδα—ζωή και θάνατο ζυγισμένα στα χέρια του. Λήθη ή μνήμη; Συγχώρεση ή εκδίκηση; Φως ή σκοτάδι; Λύτρωση ή καταδίκη; Ταλαντεύεται διχασμένος μεταξύ
αντίρροπων δυνάμεων μέχρι την έσχατη στιγμή …
Η σκηνοθεσία της Έλενας Μαυρίδου –τοποθετημένη σε ένα αφαιρετικό τοπίο αποσύνθεσης, χωματερής αλλά και τόπου λήθης, «απόρριψης» σαρκίων –ακολουθεί μια πορεία κορύφωσης. Από την κατάσταση βραδύτητας και το τελετουργικό πένθος ο ήρωας, μέσω των στοχασμών του παρελθόντος, κατευθύνεται σε μια παραληρηματική εξιλέωση. Όρθιος πάνω από τον ανοιχτό λάκκο του θανάτου, οι αναμνήσεις της ζωής του ζωντανεύουν: θραύσματα εικόνων, σκιές ανθρώπων, στιγμές που ανασκάπτονται μέσα από το χώμα. Παράλληλα, το μουσικό οργανικό πλαίσιο του Γιώργου Μαυρίδη, συνοδεύει με αρχέτυπα ακούσματα της απώλειας μέσα στο απόκοσμο σκηνικό τόπο φθαρτότητας του Πάρι Μέξη. Ο Γιάννης Τσορτέκης ενδύεται τα πάθη του ήρωα και επιχειρεί μια διαδρομή μνήμης και αποκατάστασης, εξαγνισμού.
