Άγει προς φως την αλήθειαν ο χρόνος
Μένανδρος
Πώς να ξεχάσουμε όλοι μας , όταν πριν 25 – με 30 χρόνια περίπου ξεκινούσε η περίφημη παγκοσμιοποίηση με βασικό πυλώνα της για τη χώρα μας την Ε.Ε. (Ευρωπαϊκή Ένωση), τις χαρμόσυνες τυμπανοκρουσίες υποδοχής των. Σήμερα νομίζουμε, ότι και οι πιο πιστοί στην παγκοσμιοποίηση και την Ε.Ε, τις βλέπουν αν όχι αρνητικά, όμως με έντονη επιφύλαξη.
Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας * – φιλόλογος
Στο πενιχρό μας άρθρο δε θα ασχοληθούμε βέβαια ούτε με την παγκοσμιοποίηση αλλά ούτε και με την Ε.Ε. συνολικά. Θα θελήσουμε να αναδείξουμε, ποιες οι επιπτώσεις στον πρωτογενή τομέα της οικονομίας μας (γεωργία – κτηνοτροφία) από την ένταξή της χώρας μας στην Ε.Ε. και τι παρόμοιο άρχισε συμβαίνει και στη Ολλανδία.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ(Ελληνική Στατιστική Αρχή), που αφορούν όλες τις βασικές καλλιέργειες: ( αροτραίες, δενδρώδεις, αμπέλια και σταφιδάμπελα ), ανάμεσα στα χρόνια 2009 και 2020 καταγράφηκε μείωση των καλλιεργούμενων γεωργικών εκτάσεων κατά 6.500.000 στρέμματα ή κατά 18%. Παρατηρούμε μια ελεύθερη πτώση της πρωτογενούς παραγωγής. Το γεγονός αυτό θα λέγαμε οδηγεί τον ελληνικό λαό σε διατροφική αυτοχειρία.
Στην κτηνοτροφία τα στοιχεία δείχνουν ακόμα χειρότερη κατάσταση. Το ζωικό κεφάλαιο μειώθηκε κατά 12,5 εκατομμύρια ζώα, δηλ. κατά ποσοστό 24,5%. Η μείωση αφορά όλα τα είδη των εκτρεφόμενων ζώων: Βοοειδή -3,7%, πρόβατα -15,7%, κατσίκες -25,3%, γουρούνια -21,6% και πουλερικά -26,7%.
Παράλληλα καταγράφεται από την ΕΛΣΤΑΤ μείωση όλων των εκμεταλλεύσεων ( αμιγώς γεωργικών, αμιγώς κτηνοτροφικών, μεικτών), οι οποίες από 723.000 συρρικνώθηκαν στις 531.000 ( -26,7%). Τη χρονιά 2020 απέμειναν 183.000 κτηνοτροφικές μονάδες από τις 415.000 που λειτουργούσαν το 2009. (-56%). Και οι απασχολούμενοι αποκλειστικά ή κατά κύριο επάγγελμα μα την αγροκτηνοτροφία μειώθηκαν την τελευταία δεκαετία κατά 280.000 (-31%). Απ’ αυτούς, νέοι οι περισσότεροι αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν την πρωτογενή παραγωγή.
Εκεί που σημειώθηκε αύξηση, κατά 19%, είναι στις καλλιεργούμενες εκτάσεις βιολογικής γεωργίας, με παράλληλη μείωση όμως κι εδώ των εκμεταλλεύσεων κατά 23%.Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε, ότι οι βιολογικές καλλιέργειες αντιπροσωπεύουν μόλις το 5,5% των συνολικών καλλιεργειών. Επίσης αύξηση είχαμε στη βιολογική κτηνοτροφία τόσο σε επίπεδο αριθμού ζώων, όσο και στις εκμεταλλεύσεις. Αυτό γιατί πολλές από τις υφιστάμενες εκμεταλλεύσεις, κυρίως αιγοπροβάτων, που βόσκουν σε μεγάλες εκτάσεις , μπορούν εύκολα να χαρακτηρισθούν βιολογικές.
Τέλος αύξηση παρατηρήθηκε στα θερμοκήπια, σε επίπεδο καλλιεργούμενης γης, κατά περίπου 6000 στρέμματα ή 13,7%,με παράλληλη μείωση κι εδώ των επιχειρήσεων κατά 6,5% . Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι, οι προαναφερθείσες αυξήσεις δεν οφείλονται σε κάποιο εθνικό σχεδιασμό, αλλά στο κυνήγι τιμών απ ’ τη μεριά των παραγωγών μέσω βιολογικών ή εκτός εποχής προϊόντων.
Τα όσα παραπάνω αναφέραμε είχαν ως αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει αρνητικό εξωτερικό ισοζύγιο τροφίμων και ζωντανών ζώων. Π.χ. το 2001 ξοδέψαμε 6.438,8 δις ευρώ για εισαγωγές και από εισαγωγές εισπράξαμε 5.892,6 δις. Έλλειμα 546,2 εκατομμύρια. Κι αυτό ενώ είμαστε μια χώρα κατεξοχήν αγροτική, με περιζήτητα τα ελληνικά προϊόντα στις αγορές του εξωτερικού. Τέσσερα είναι τα προϊόντα, στα οποία υπάρχει σημαντικό έλλειμα στη Ελλάδα: στο μαλακό σιτάρι για ψωμί, στο μοσχαρίσιο και στο χοιρινό κρέας και στο αγελαδινό γάλα για την τυροκομία.
Από τα όσα αναφέραμε, καταδείχνεται η συνεχής κατάρρευση της πρωτογενούς παραγωγής στη χώρα μας. Αυτό προκαλεί βαθιά θλίψη, όχι όμως κι έκπληξη. Είναι ένα πρόβλημα, που έχει βαθιές ρίζες και ξεκίνησε με την ένταξη της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, που η ΕΟΚ εφάρμοσε και στη χώρα μας, την περίφημη ΚΑΠ(Κοινή Αγροτική Πολιτική). Κύριος στόχος της ΚΑΠ είναι: «η αναδιάρθρωση του αγροτικού τομέα», δηλαδή η δραστική μείωση των αγροτικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων. Ποιος ξεχνά τις χωματερές για τα νωπά ελληνικά φρούτα, ή τις ποσοστώσεις, ή τις επιδοτήσεις ή τις εκριζώσεις ειδών φυτοκαλλιέργειας και δενδροκαλλιέργειας!…
Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι το 1981 στην Ελλάδα λειτουργούσαν 93.000 αγελαδοτροφικές μονάδες, ενώ σήμερα μόλις 2.500. Η ευρωπαϊκή μέσω ΚΑΠ «αναδιάρθρωση» σήμανε το θάνατο των Ελλήνων παραγωγών, αφού δεν έπαιρνε καθόλου υπόψη τόσο τις ελληνικές εδαφοκλιματικές συνθήκες, όσο και τις ανάγκες του πληθυσμού. Δηλαδή με μέση ΧΓΕ (Χρησιμοποιούμενη Γεωργική έκταση) ανά εκμετάλλευση τα 53,8 στρέμματα, σύμφωνα πάντα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η μη στήριξη των μικροπαραγωγών οδηγεί νομοτελειακά στην εγκατάλειψη της γόνιμης γης και στη διατροφική εξάρτηση της χώρας.
Η ΚΑΠ αποσκοπεί αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων πολυεθνικών. Γι’ αυτό αναφέρουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το μαλακό σιτάρι, που σ’ αυτό η Ελλάδα ήταν αυτάρκης μέχρι πριν την ένταξη της στην Ε.Ε. Μέσω της πολιτικής των επιδοτήσεων αντικαταστάθηκε η καλλιέργειά του από το σκληρό σιτάρι για παραγωγή ζυμαρικών και φτάσαμε σήμερα να εισάγουμε περίπου το 75% του μαλακού σιταριού για την παρασκευή του ψωμιού.
Έχει σημασία να αναφέρουμε, ότι μέχρι το 2001, οι ελληνικές κυβερνήσεις με την ανάλογη πολιτική βούληση μπορούσαν να παρεκκλίνουν της ΚΑΠ (ασχέτως αν δεν το έκαναν). Όμως από το 2002, με την ένταξη της χώρας μας στο ευρώ και την μετατροπή του δημόσιου χρέους από δραχμικό , που ήταν σε συναλλαγματικό (δηλ. να πληρώνεται σε ευρώ), η παρέκκλιση από την ΚΑΠ έγινε αδύνατη. Και όταν το 2010 οι δανειστές επέβαλαν στην Ελλάδα τα μνημόνια και το δημόσιο χρέος της εκτοξεύτηκε σε δυσθεώρητα ύψη, κάθε σκέψη να λοξοδρομήσουμε από τις εντολές των Βρυξελλών, όχι μόνο όσον αφορά την ΚΑΠ αλλά από το σύνολο της της οικονομικής πολιτικής είναι απαγορεύσιμη.
Κάθε ένα (δανεικό) ευρώ που έρχεται από τη Φραγκφούρτη δηλ. από την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), πρέπει να έχει συγκεκριμένο και προαποφασισμένο από το Βερολίνο προορισμό. Αυτό συμβαίνει ακόμη κι αν τα χρήματα πηγαίνουν για βοήθεια των λεγόμενων «ευπαθών» περιπτώσεων, επιδοτήσεις αγροτών, ενισχύσεις επιχειρήσεων. Και φυσικά τα μεγάλα πακέτα για τα «αναπτυξιακά» λεγόμενα έργα. Και πρέπει να τονίσουμε όλα αυτά τα χρήματα είναι πάντα δανεικά, όπως και να τα ωραιοποιούν βαφτίζοντάς τα ως «πακέτα στήριξης», «ευρωπαϊκές ενισχύσεις», κλπ και πρέπει να επιστραφούν με άμεσους ή έμμεσους φόρους και με το αζημίωτο.
Από όσα αναφέραμε, μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι η αποψίλωση της πρωτογενούς παραγωγής στη πατρίδα μας είναι μέρος ενός καλά οργανωμένου σχεδίου δεκαετιών. Στην τρέχουσα περίοδο κοντά στα όσα περιγράψαμε ο πρωτογενής τομέας εξαναγκάζεται να προσαρμοσθεί στην «πράσινη μετάβαση». Ο γεωγραφικός χώρος «Ελλάδα» προορίζεται εκτός από τουριστικό θέρετρο να γίνει πρωταθλητής της «πράσινης ανάπτυξης», χάριν υποτίθεται του περιβάλλοντος. Έτσι καταστρέφουμε τα δάση, για να βάλουμε τα «φτερωτά τέρατα» – τις ανεμογεννήτριες και να μετατρέπουμε τα γόνιμα εδάφη σε πάρκα για τους «μαγικούς καθρέφτες» – τα φωτοβολταϊκά. Στις μέρες μας σε τέτοιο αναπτυξιακό σχεδιασμό υποχρεώνεται η χώρα μας.
Αλλά ανάλογες προσαρμογές στον πρωτογενή τομέα εντέλλονται από τους πυλώνες της παγκοσμιοποίησης και στην Ολλανδία κι αυτές πρόσφατα, στις μέρες μας. Σταυροφόρος της παγκοσμιοποίησης και του διαβόητου φόρουμ « της Μεγάλης επανεκκίνησης είναι ο για τέταρτη θητεία πρωθυπουργός της Ολλανδίας, ο Μάρκ Ρούτε. Αυτός, παρέα με τον γνωστό μας Γερούν – Γέρα Νταϊσελμπλουμ, για τον άσχημο ρόλο σε βάρος της Ελλάδας στην απαρχή των μνημονίων, σημερινό δήμαρχο στο Αϊνχόφεν, προωθούν πολιτικές με σκοπό την κατάσχεση των περιουσιών των Ολλανδών για το καλό του πλανήτη.
Το πρόσχημα γι’ αυτές τις πολιτικές τους είναι η κλιματική αλλαγή. Υποστηρίζουν άκουσον – άκουσον ότι οι πορδές των αγελάδων διευρύνουν την τρύπα του όζοντος και ότι τα ούρα τους ποτίζουν το έδαφος με αμμωνία, γεγονός που επιβαρύνει το περιβάλλον των κάτω χωρών.
Σε πρώτη φάση ο Ρούτε με ένα φιρμάνι του αποφάσισε, ότι η Ολλανδία πρέπει να μειώσει κατά 50% τις εκπομπές αζώτου και αμμωνίας έως το 2030 για την προστασία του κλίματος. Και σύμφωνα με τους αυθαίρετους υπολογισμούς των «ειδικών» για τη σωτηρία του πλανήτη γι’ αυτό, πρέπει τα εκτρεφόμενα ζώα να μειωθούν κατά 30% και τα χρησιμοποιούμενα αζωτούχα λιπάσματα να μειωθούν κατά 70%.
‘Όμως η Ολλανδία ως γνωστό ζει σε μεγάλο βαθμό από τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Κι αυτά τα προϊόντα της τα εξάγει σε ολόκληρο το κόσμο και με αυτές τις εξαγωγές χρηματοδοτεί την οικονομία της, κάτι που θα μπορούσαν εύλογα να πράττουν και οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Στη παρανοϊκή λοιπόν πολιτική του Ρούτε οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι ξεκίνησαν τεράστιες διαδηλώσεις, που το Καλοκαίρι, που μας πέρασε έδωσαν εικόνα πραγματικής εξέγερσης. Για την καταστολή της η ολλανδική αστυνομία έκανε χρήση πραγματικών προειδοποιητικών πυρών. Για το θέμα βέβαια δε είδαμε τίποτε στα ελληνικά ΜΜΕ.
Οι ξεσηκωμένοι κι οργισμένοι διαδηλωτές, όταν κατάλαβαν, πού ακριβώς πάει την υπόθεση ο Ρούτε, ξέσπασαν στις αποθήκες ενός γιγαντιαίου διαδικτυακού σούπερ μάρκετ , ονόματι “Picnic” , που προμηθεύει τα τρόφιμα του μέλλοντος: Τεχνητό κρέας, μεταλλαγμένα αγροτικά προϊόντα και φυσικά συσκευασίες με αποξηραμένα έντομα, δηλαδή το νέο delicatessen των φτωχών, που πρόσφατα το εγκωμιάζει και το προωθεί η Κομισιόν. Όλως τυχαία η επιχείρηση που εκμεταλλεύεται εμπορικά την αλυσίδα των τροφίμων του μέλλοντος και κάνει παραδόσεις μόνο με ειδικά διασκευασμένα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, είχε επιχορηγηθεί με ένα γενναίο ποσό 130 εκατομμυρίων ευρώ από το υπέρμαχο της παγκοσμιοποίησης, το ίδρυμα Bill Gates.
H αγροτική εξέγερση του περασμένου Σεπτεμβρίου, που παρέλυσε για πολλές μέρες την Ολλανδία, φάνηκε να εκτονώνεται με την παραίτηση του υπουργού γεωργίας της. Όμως ο Ρούτε και οι εντολείς του δεν σταματούν, ό,τι ξεκίνησαν και περιγράψαμε. Συγκεκριμένα πριν κανα δυο βδομάδες η κυβέρνησή του διέρρευσε ένα σχέδιο υποχρεωτικής απαλλοτρίωσης 3000 αγροκτημάτων, που τάχα επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Αυτό το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», του Ρούτε θυμίζει λίγο την επιχείρηση επίταξης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη εκτάσεων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου για τη στέγαση χιλιάδων λαθρομεταναστών, όταν η αντίδραση των νησιωτών οδήγησε το Φεβρουάριο του 2020 , στο διασυρμό και την άτακτη φυγάδευση των δυνάμεων καταστολής.
Όσο για την Ολλανδία κάποιες κακές γλώσσες λένε, ότι η απελευθέρωση μεγάλων εκτάσεων από αγροτικές καλλιέργειες γίνεται, για να επιτρέψει τη δημιουργία οργανωμένων χώρων φιλοξενίας, που θα στεγάσουν λαθρομετανάστες, τους ξένους εποίκους της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» . Και προφανώς αυτοί αντί για το γάλα της αγελάδας θα θρέψουν τα παιδιά τους με τις κατεψυγμένες ακρίδες, που παράγει το σούπερ μάρκετ του Ιδρύματος Gates…
Όπως καταλαβαίνει κανείς οι πρόσφατοι μπελάδες που αναφέραμε να έχουν οι Ολλανδοί αγρότες, έχουν σχέση με τα όσα συνέβησαν εδώ και χρόνια με την ελληνική αγροτιά. Αντιλαμβάνεται, ότι στην Ελλάδα, με τα όσα προαναφέραμε, η αποψίλωση της πρωτογενούς παραγωγής είναι αποτέλεσμα ενός καλά οργανωμένου σχεδίου δεκαετιών. Αυτή εκδηλώθηκε ηχηρότατα με τα μνημόνια και την αναγκαστική προσαρμογή στην «πράσινη ανάπτυξη», που υποχρέωσε την χώρα μας να γεμίσει τους κάμπους της με φωτοβολταϊκά και τα βουνά της με ανεμογεννήτριες.
Αποτέλεσμα της διάλυσης της πρωτογενούς παραγωγής στην Ελλάδα είναι το αρνητικό εξωτερικό ισοζύγιο σε τρόφιμα και εκτρεφόμενα ζώα. Το πρόβλημα – θα το ξαναπούμε – προέκυψε από την περίφημη «μοιραία» ΚΑΠ της δεκαετίας του 80, που χάρη στις αθρόες επιδοτήσεις έδωσε μια ψευτοευδαιμονία στους Έλληνες αγρότες του τύπου: « το datsun μου κι εγώ είμαστε πρώτοι στο χωριό»
Όμως όλα δούλευαν για τις πολυεθνικές: Το 1981 λειτουργούσαν – θα το ξανατονίσουμε – στη Ελλάδα 93000 αγελοαδοτροφικές μονάδες και σήμερα έμειναν μόλις 2500.. Σε κοινοτικό επίπεδο, πρώτος προμηθευτής της ελληνικής αγοράς όχι μόνο σε γαλακτομικά προϊόντα αλλά σε νωπά φρούτα και λαχανικά, είναι η Ολλανδία. Μέχρι τώρα οι Ολλανδοί, ενώ οι Έλληνες παραγωγοί οδηγούνταν στο αφανισμό, αυτοί με συνεχείς εξαιρέσεις από τις κοινοτικές εντολές γιγάντωσαν τον πρωτογενή τους τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο. Από όσα όμως αναλύσαμε, άλλα αναφαίνονται στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης. Αυτές σχεδόν αφάνισαν τους Έλληνες αγρότες, μάλλον έρχεται και η σειρά των Ολλανδών.
