Συχνά ξεσπάσματα κυκλώνα, μηνύματα Αρμαγεδδώνα…

Σφήνες του Αφεντούλη

Ο εφιάλτης της Περσεφόνης.

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα / κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο / τώρα εργάτες καλουπώνουν τα τσιμέντα / και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Εκεί που αγέρι φύσαγε τις νύχτες / κι ήτανε ρομαντικών το ησυχαστήριο, / τώρα στη λάβρα περιμένουνε τουρίστες / που το καινούργιο επισκέπτονται διυλιστήριο.

Εκεί που φύσαγε θαλάσσια αύρα / κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα, / τώρα τα μέρη έχουν ντυθεί στα μαύρα, / κονσερβοκούτια, πλαστικά, χαρτιά κι ελάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη / στην αγκαλιά της γης, / στου κόσμου το μπαλκόνι, / αν πεις να ξαναβγείς,

ο ήλιος τσουρουφλίζει, / η συννεφιά θα φέρει / βροχή που πλημμυρίζει / κι όσο για το αγέρι;

Σε καρτερούνε θύελλες και τρικυμία, / σε ομιχλώδη δίνη να βρίσκεσαι η θεά, / είν’ η αντάρα που προξενεί η βουλιμία / να γίνει ζάμπλουτη των νεοκαπιταλιστών η γενεά,

κι αν δεν προστατευθεί το περιβάλλον, / ώρα να τα μαζεύεις κοιμωμένη, / κρεβάτι ψάξε σε πλανήτη άλλον, / εδώ καταστροφή μάς περιμένει.

Εντάξει, αναγνώστες μου. Η στήλη, υπό τον κίνδυνο να προσάψετε μομφή πως «ευλογούμε τα γένια μας», αποφεύγει αναφορές σε αληθούς εκβάσεως χρησμοδοσίες του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη. Εκτιμήσεις προ γεγονότων, ε(!), καθόσον μετά προφήτες εμφανίζονται πολλοί, διαφωνεί κανείς;

Δεν νομίζω(!), εικασία που σε καμιά περίπτωση δεν απαγορεύει, όμως, να κάνει κι η πένα μας μικρή παρασπονδία, επαναλαμβάνοντας αντί προοιμίου της σημερινής αφήγησης την από 4^ης Ιουλίου τρέχοντος έτους δημοσιευθείσα παράφραση τού Νίκου Γκάτσου, με τις ανάλογες προσαρμογές στα πρωτοφανούς εντάσεως καιρικά φαινόμενα, βεβαίως – βεβαίως, που ισοπεδώσανε παραθαλάσσιες περιοχές της Κεντρικής Αμερικής τον περασμένο Σεπτέμβρη, Θεός σχωρέσ’ τις αδικοχαμένες ψυχές.

Ναι, για(!), οπότε βάζουμε πλώρη για τα νησιά των Αντιλλών, Μεγάλες ή Μικρές, θα σας γελάσουμε, τα πάντα θάλασσα κι αλμυρό νερό στο διάβα των κυκλώνων γαρ, με απώτερο λιμάνι τη Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών και σχολιαστή τον οικολόγο χαμηλοσυνταξιούχο, «Μήτσο», άδοντα σε παράφραση Μποστ;

Συντέλειες «Καραβαϊκής!!!»…

Του Μακρόν ευρισκομένου σε ταξίδι Αθηνών,

επικράτεια της Γαλλίας πλήττει φονικός κυκλών.

Και ο «Μήτσος» του Προέδρου, εκ βαθέων τεθλιμμένου,

λέει προς παρηγορία και φυγή του πεπρωμένου:

Ζώντας υπεραποδόσεις, το κεφάλαιο να χαίρει,

μένεα πνέει ο Αίολος, κόσμος να υποφέρει.

Χειμώνα επερχομένου δε, που θα βρεις αεροπλάνο,

τους επί τόπου να σταθείς μ’ ελπιδοφόρο πλάνο,

λέγοντας στα ερείπια σπιτάκια θα σας κάνω;

Κατηραμένη «Ίρμα», φονιά «Ιρμαγεδδών!!!»

που αφανίζεις νήσους και θάπτεις Αντιλλών,

να βρέξει φρονιμάδα από τον ουρανόν,

βάζοντας ένα τέλος των πανωλεθριών.

Αργότερα, αργότερα του Τραμπ τα ελικόπτερα,

μαζί κι ένα βαπόρι πιστοποιούν την αλλαγή,

του κλίματος καταστροφή, που θέλει «fake story»,

και παρακάλα, Εμανουέλ, με δάκρυα στα μάτια,

να στοχαστούν οι ρυπαντές πως οι εκμεταλλεύσεις,

έτσι που μολυνθήκαμε, φέρνουν εξολοθρεύσεις,

ζήτω!…

«Ζήτω που καήκαμε», διευκρινίζουμε, πριν πιάσετε τα χειροκροτήματα για τον φίλο Πρόεδρο Μακρόν, αναγνώστες μου, κι όσο για το άλλο «μακρόν» των έξω από δω καταστροφών, που συνήθως ξορκίζουμε;

Μια γειτονιά η παγκόσμια κοινωνία κι η παροιμία λέει:«Όταν φωτιά καίει τη γειτονιά, περίμενέ την στη γωνιά», θυμηθείτε το!…

-Ω-