Ρητορικό το ερώτημα του τίτλου, ας όψονται οι καβγάδες που ενέσκηψαν, από τηλεοράσεως, στις εκπνοές του 2015, εκατέρωθεν της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης των ετερόφυλων ζευγαριών και στα ομόφυλα, μόλις η Βουλή θεσμοθέτησε σχετικά, κατόπιν «ξεχασμένης» νότας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα πρόστιμα μέσα!
Ρητορικό το ερώτημα του τίτλου, ας όψονται οι καβγάδες που ενέσκηψαν, από τηλεοράσεως, στις εκπνοές του 2015, εκατέρωθεν της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης των ετερόφυλων ζευγαριών και στα ομόφυλα, μόλις η Βουλή θεσμοθέτησε σχετικά, κατόπιν «ξεχασμένης» νότας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα πρόστιμα μέσα!
Ναι, για(!), κι ως εκ τούτου, αντί να καταναλώνετε φαιά ουσία, τζάμπα και βερεσέ, παλεύοντας να βρείτε την άκρη, ακούστε τον μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», αναφωνούντα:
Πότε φύλο, πότε ξύλο;
«Αν έπιασες να συγχέεις τα “φύλλα” με τα “φύλα”, το ‘χουμε χαμένο!» υπέθεσε, αναληθώς, η σύζυγος, για να εισπράξει την πληρωμένη απάντηση: «Άλλο “μήλο” των οπωρώνων, μανδάμ, κι άλλο το “ξύλο” τηλεοπτικών θαμώνων, ελλείψει επιχειρημάτων. Τι να λέμε τώρα!» κι ένα δίκιο το έχει, όσο να πείτε.
Βλέπετε, οι ειδικότητες των επιστημόνων που δικαιούνται να εκφράσουν άποψη επί του θέματος υπολείπονται των πτυχών αυτού, δείτε και τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, να «ποιεί την νήσσαν», αντί να κάνει τα δεδομένα «φύλλο και φτερό», κατά την προσφιλή συνήθεια τής στήλης, όπου μας παίρνει, βεβαίως-βεβαίως, για να μην ξεχνιόμαστε, κι αντιρρήσεις δεν δεχόμαστε.
Τι θέλετε δηλαδή; Να ανοίξουμε το στόμα, με την Εκκλησία επί των επάλξεων, προς αντιμετώπιση τυχόν κοινωνικών αναταράξεων, και τους πολιτικούς μας να εισπράττουν πρωτόγνωρα επιτίμια, από κάποιους ιεράρχες, για τη βλασφημία, χρονιάρες μέρες;
Όχι όλοι βέβαια, αφού το σύμφωνο δεν έτυχε της κοινοβουλευτικής ομοφωνίας, αλλά έτσι ή αλλιώς, δεν ελπίζω στη μακροημέρευση των λεγομένων μας. Διότι, το σύμφωνο αυτό καθαυτό υπερβαίνει τις γνώσεις μας, το είπαμε, και προκειμένου να μας κόψουν τη φόρα, ένθεν κακείθεν, το βουλώνουμε μόνοι.
Ελάτε, βρε θηρία, που αγριέψατε, φοβούμενοι μήπως μείνετε «αδέτσι» από ενημέρωση. Οι παρυφές τού νέου «ηφαιστείου» που ενεργοποιήθηκε, τελευταία, όπως η ευρύτερη μόρφωση, φέρ’ ειπείν, για να συνομιλήσουν άνευ φόβου και πάθους οι «κατά φύση» με τους «παρά φύσιν», τι γράφω ο άνθρωπος(!), είναι ακίνδυνες ακόμα.
Έτσι, ο «Μήτσος» βρήκε διάδρομο για να τα ψάλλει, αρμοδίως, εκπέμποντας:
Ξινίλα πριν τη νίλα.
Νίκο Φίλη τής Παιδείας, νιώθω έμφραγμα καρδίας,
σύμφωνο των ομοφύλων, φέρνει ύβρεις των οργίλων.
Βλέπω αγανακτισμένους με τους φίλα προσκειμένους,
ν’ αντιμάχονται τα φύλα και οσμίζομαι ξινίλα.
Πότε μήλα, πότε φύλλα, θα την πάθουμε τη νίλα
και με τις διχογνωμίες θα θρηνήσουμε φιλίες.
Τέλος πάντων. Σημασία έχει να προκάνουμε τίποτα εμφύλιες έχθρητες, χτύπα ξύλο(!), βεβαρημένο το παρελθόν όλων ημών των Ελληνίδων και Ελλήνων γαρ, οπότε ο αναλυτής θα κάνει απόπειρα να προτείνει λύση, στα χνάρια του Μποστ, κι ο Θεός βοηθός.
Κατηχήσεις για τις αντεγκλήσεις.
Παιδιά! Όχι κραυγές υβριστικές στο σύμφωνο φιλίας,
για να χαλάμε τις καρδιές, χάριν αντιζηλίας.
Εις τα ζητήματα «φωτιά», που «πυρκαγιά» μυρίζουν,
οι πυροσβέστες, προφανώς, ουδέποτε ερίζουν.
Άλλος πιάνει τη μάνικα, έτερος τους κουβάδες
κι έτσι τελειώνει το κακό χωρίς πολλούς μπελάδες.
Γι’ αυτό, εάν οι αδαείς όλοι συσπειρωθούμε,
πίσω απ’ τους ειδήμονες, ασμένως, να ταχθούμε,
κανένας δεν θ’ αμφισβητεί γνώμες επαϊόντων,
ώστε σκαιώς να λοιδορεί διαφορές των όντων.
Εδώ τελειώνει η διδασκαλία κι όσο για τα αποτελέσματα; Κατά τις συμπεριφορές μας, αλληλούια. Θυμηθείτε το!…
-Ω-
