– Συγγνώμη, αλλά έχω ένσταση!
– Όποιος έχει ένσταση πρέπει να ζητάει συγγνώμη;
– Λόγοι ευγενείας το υπαγορεύουν! Αλλά δεν ξέρω αυτή η περιβόητη ευγένεια πόσο ισχυρή είναι…
– Ισχυρή ευγένεια… Δηλαδή;
– Πως την δέχεται ο άλλος, σαν ευγένεια ή σαν αδυναμία και γεννήτορα σκέψης θα σου δείξω εγώ ρε φίλε…
– Πρέπει να σκεφτώ πολύ ρε φίλε για να σε καταλάβω..
– Πες μας τώρα ότι είμαστε και δυσκολοχώνευτοι στα λόγια μας!
– Λίγο πολύ…
– Φίλε, άκου τώρα, διάβασα ότι ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου βγήκε και κούνησε το δάχτυλο στους εμπλεκόμενους του πολέμου κατά Μέση Ανατολή μεριά, όπου γίνεται ο κλαυθμός και ο οδυρμός! Συνιστά στις αμφότερες πλευρές να σεβαστούν το διεθνές δίκαιο… Κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν διατυπωθεί και στις δύο πλευρές…
– Κι εσύ τι ένσταση έχεις;
– Επιστρέφω στο παρελθόν τότενες που έγινε εισβολή στην Κύπρο και θυμάμαι, θυμάμαι και δεν μπορώ να ξεχνώ το τι είχε γίνει και τότε τι ακολούθησε, τι ελπίδες φτερούγιζαν για χρόνια και χρόνια, ζωές χαμένες, ιστορίες που δεν τις αντέχεις… Εντάξει μπορεί να έγιναν τίποτα διαδηλώσεις, αλλά μου φαίνεται παράξενο και δεν μπορώ να το καταλάβω ότι δεν αντέδρασαν τα ανώτατα κλιμάκια της απανταχού παγκόσμιας κοινότητας, αλλά νιώθω ότι υπήρξαν απλοί θεατές εκτός και αν δεν ενθυμούμαι καλώς, αλλά το αποτέλεσμα άλλα μου λέει, δεν ξέρω αν …έτρεχε κάτι υπογείως, αν έτρεχε κάτι υποτραπεζίως… αν – ένα σωρό αν – και τι απέμεινε; Πάντα χαμένες ζωές, όλα χαμένα. Ένα τεράστιο γιατί. Πάντα έτσι γίνεται σε ένα μεγάλο ποσοστό να μην του επιτρέπεται να απολαύσει, να ξεκινήσει και να τελειώσει φυσιολογικά την πορεία του. Αδύνατον να υπολογίσεις και να καταλήξεις, τι σκεπτικό επικρατεί στα ανώτατα κλιμάκια, γιατί οι …παρακατιανοί και ο ι πληβείοι αδυνατούν να αντιληφθούν αυτό που γίνεται, αυτό που γεννιέται, τι είναι αυτό που υποκινεί την διαγραφή μιας διαρκούς ανάσας ευτυχίας. Είναι γιατί η ζωή είναι στιγμές που άμα τις ενώσεις ζεις, χαίρεσαι, κοιμάσαι ήσυχος…
– Ρε φίλε… τι λες τώρα…
– Το πρόσεξες κι εσύ… ότι υπάρχει μια αυξανόμενη τάση …μιας ευπρεπούς δυστυχίας…
