Είδα ένα ντοκιμαντέρ στο Netflix που με προβλημάτισε και από την στενοχώρια μου δεν μπόρεσα να το δω όλο. Αφορούσε τον βιασμό μιας 20χρονης φοιτήτριας στην Ισπανία από πέντε άντρες οι οποίοι αποκαλούσαν την ομάδα τους «αγέλη των λύκων».
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Τον Ιούλιο του 2016 στην Παμπλόνα της Ισπανίας όπως κάθε χρόνο γινόταν ένα διάσημο Φεστιβάλ με μεγάλη κοσμοσυρροή. Το τραγικό αστείο είναι πως η Παμπλόνα είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη για την έμφυλη βία και παντού υπήρχαν αφίσες και συνθήματα ενάντια στην σεξουαλική βία.
Αυτή λοιπόν η «αγέλη των λύκων» οι οποίοι και είχαν βιάσει κι άλλες γυναίκες στο παρελθόν, πήγαιναν από την Σεβίλλη στο Φεστιβάλ για να βιάσουν κάποια γυναίκα. Μια 20χρονη φοιτήτρια νωρίς το βράδυ καθόταν σε ένα παγκάκι ενώ ο φίλος της με τον οποίο είχαν έλθει στο Φεστιβάλ κοιμόταν στο αυτοκίνητο. Ένας άντρας από την αγέλη κάθισε δίπλα της στο παγκάκι και την ρωτούσε για τον εαυτό της, πως ήρθε στο Φεστιβάλ και παρόμοια.
Κάποια στιγμή της πρότεινε να περπατήσουν και στον δρόμο επιχείρησε να την αγκαλιάσει και να την φιλήσει. Αυτή ανταπέδωσε το φιλί. Μετά της πρότεινε να πάνε σε κοντινό ξενοδοχείο να κάνουν σεξ κι αυτή δέχθηκε. Φυσικά αντί για ξενοδοχείο μπήκαν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας όπου περίμεναν οι υπόλοιποι της αγέλης κι εκεί σε μια απόμερη γωνιά την βίασαν.
Η κοπέλα ενώ κατάλαβε την παγίδα που της έστησαν δεν αντιστάθηκε και απλώς έκλεισε τα μάτια και τους άφησε να κάνουν ότι θέλουν για να τελειώσει όλο αυτό μια ώρα νωρίτερα. Όποτε άνοιγε τα μάτια λέει, έβλεπε μόνο δέρμα και τατουάζ, επειδή είχαν τατουάζ όλοι τους. Τελικά την άφησαν μισόγυμνη και της έκλεψαν και το κινητό της.
Βγήκε η κοπέλα έξω από την πολυκατοικία και έκλαιγε διαπιστώνοντας πως της έκλεψαν και το κινητό της (φοβάμαι πως περισσότερο γι αυτό έκλαιγε). Κάποιο ζευγάρι που την είδε της μίλησε και ειδοποίησαν την Αστυνομία. Αν και ήταν υπερβολικά δύσκολο να τους βρουν στο τεράστιο πλήθος ανθρώπων που είχε πλημμυρίσει την Παμπλόνα λόγω του Φεστιβάλ, επειδή αυτή η πόλη ήταν πολύ ευαισθητοποιημένη στα θέματα αυτά, η Αστυνομία έκανε τα αδύνατα δυνατά και τους βρήκε.
Το θέμα πήρε τεράστια έκταση στα ΜΜΕ και ο κόσμος ήταν διχασμένος στο κατά πόσο έφταιγε και η φοιτήτρια σ’ αυτό που έγινε. Τότε ανακάλυψαν πως η «αγέλη των λύκων» είχε βιάσει κι άλλες γυναίκες με παρόμοιο τρόπο, αλλά και πάλι το Δικαστήριο δεν μπορούσε να αποφασίσει αν υπήρχε συναίνεση της κοπέλας. «Όταν σε φίλησε αυτός ήσουν ερεθισμένη για σεξ ;» την ρώτησαν. « Όχι, απάντησε, επειδή δεν φιληθήκαμε πολύ». Στο σημείο αυτό από την στενοχώρια μου, σταμάτησα να βλέπω το ντοκιμαντέρ.
Θα εκφράσω τις σκέψεις μου κι ας πείτε πως είναι χαζές. Νομίζω πως η 20χρονη Ισπανίδα φοιτήτρια είναι σαν μια συνηθισμένη νέα στην Ελλάδα. Ουσιαστικά είναι άθεη, άρα δεν έχει οδηγό της ζωής της τα λόγια του Ευαγγελίου και ενεργεί σύμφωνα με την συνείδησή της δηλαδή αυτό που θεωρεί σωστό από την εμπειρία της. Χωρίς μεγάλο λάθος θα μπορούσα να πω ότι θεός της είναι το κινητό αφού συνεχώς είναι απασχολημένη μ’ αυτό. Προφανώς στο παγκάκι που καθόταν θα ήταν απασχολημένη με το κινητό της την ώρα που την πλησίασε ο άντρας της αγέλης.
Πώς να λειτουργήσει όμως η συνείδηση των νέων όταν είτε σε παρέα βρίσκονται είτε είναι μόνοι τους το μυαλό τους είναι στο κινητό ; Με δυσκολία τους συγκρατούμε κατά την ώρα του μαθήματος να μην κοιτάξουν το κινητό (δεν εγγυώμαι πως το καταφέρνουμε). Για τα διαλείμματα ξεχάστε το.
Μήπως έχετε απορία τι κάμνουν συνέχεια με το κινητό ; Τα πάντα. Ακούν μουσική, βλέπουν βίντεο, βλέπουν φωτογραφίες, παίζουν παιχνίδια, στοιχήματα, ταινίες, στέλνουν μηνύματα (πριν λίγη ώρα στο Σχολείο μια μαθήτρια μου είπε πως πότιζε τον κήπο που έφτιαξε στο κινητό !) και καμιά φορά το χρησιμοποιούν και σαν τηλέφωνο, και ότι άλλο περνάει από το νου σας.
Κανένα ενδιαφέρον για τον κόσμο που βρίσκεται γύρω τους, για την όμορφη φύση, για τους ανθρώπους, τίποτα, τίποτα (ούτε ακόμα και για το φλερτ !). Μέχρι την ώρα που θα ξαπλώσουν, που κι εκεί ακόμα το έχουν κάτω από τα σκεπάσματα, είναι με το κινητό. Μετά που είναι το παράξενο αν νεκρωθεί η συνείδησή τους ;
Δεν θα υπήρχε πρόβλημα με τα κινητά αν οι νέοι είχαν για ζωή τους τον Θεό και όχι τα κινητά. Αν ένοιωθαν την ανάγκη να γονατίσουν μπροστά στις εικόνες και να προσευχηθούν, αν μελετούσαν το Ευαγγέλιο, αν είχαν μια σχέση με τον Θεό. Δεν είναι η ζωή το κινητό. Ο Χριστός είναι η ζωή. «ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν» (Ιωαν.10,10).
Δεν θέλω να πω ότι κάθε νέα θα ενεργούσε όπως ενήργησε η 20χρονη Ισπανίδα. Απλώς μου περνάει η σκέψη πως για την τόσο επιπόλαιη συμπεριφορά της μεγάλη ευθύνη είχε και η προσκόλληση στο κινητό της.
