Του Αδάμου Ευαγγέλου*
Έχοντας γαλουχηθεί για δεκαετίες στη στείρα άρνηση, τον καταγγελτικό λόγο, τη συνθηματολογία, τις υποσχέσεις και τα ψέματα με μόνο στόχο την αρπαγή της εξουσίας, τα κόμματα ποτέ δεν ήρθαν σε μια ελάχιστη συνεννόηση μεταξύ τους. Πόσες φορές εκπρόσωποι ενός πολιτικού κόμματος δεν κατηγορούν εκείνους άλλου κόμματος για διγλωσσία, για ασύστολα ψεύδη, για λασπολογία, για ανακρίβειες;
Πάντα το ψέμα στην πολιτική ζωή του τόπου είχε πολλές διαβαθμίσεις. Από την παράλειψη, την αποσιώπηση, την ανακρίβεια, τον καθαρά κοσμητικό λόγο, λόγο γεμάτο γλωσσικές κοινοτυπίες που αποσκοπούν να σκεπάσουν τις αληθινές προθέσεις. Στις δε προεκλογικές περιόδους το πολιτικό ψέμα παίρνει διαστάσεις απάτης. Ποιος δεν θυμάται τις βάσεις του «θανάτου» που συνεχώς έφευγαν, αλλά στο τέλος πάντα έμεναν, ή τις υποσχέσεις περί εξόδου από το ΝΑΤΟ και την αποτροπή της ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα – μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση;
– Ποιος μπορεί να ξεχάσει το «λεφτά υπάρχουν», τις δηλώσεις στο Ζάππειο και την πλήρη αποστροφή κυβερνήσεων συνεργασίας – όπως υποστηριζόταν προεκλογικά; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις υποσχέσεις για το «σκίσιμο» των μνημονίων «με ένα νόμο – ένα άρθρο», τον τερματισμό της λιτότητας και την μη πληρωμή του χρέους προς τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης και ταυτόχρονα τον δανεισμό από τις αγορές; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις προεκλογικές υποσχέσεις για τη μη μείωση των μισθών και συντάξεων, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ;
Όλα αυτά τα ψέματα των πολιτικών, ψέματα με το καντάρι, προκάλεσαν και προκαλούν υπερβολή, φανατισμό, βαρβαρότητα, που μας κάνει να ξεχωρίζουμε πολύ από τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς λαούς, μας κάνει να είμαστε ξεχωριστή περίπτωση». Μια περίπτωση η οποία δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ επιθυμητού και εφικτού.
Έχει την τάση η ελληνική πολιτική τάξη, μέσα σ’ αυτή τη δίνη της κρίσης που ζούμε τα τελευταία χρόνια, να διαμορφώνει εικονική πραγματικότητα και να προεξοφλεί τις εξελίξεις, κατά τις προσδοκίες της, ώστε να καλύπτει τη δική της έλλειψη λογικής, τα λάθη, τις ολιγωρίες, την ανικανότητα στην οργάνωση και τον σχεδιασμό, να καλύπτει τις φαντασιώσεις της.
Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ένα κομμάτι του πολιτικού κόσμου, μπερδεμένο μες την ομιχλώδη ασάφειά του, πρότεινε την επιστροφή στην ασφάλεια του παρελθόντος. Υποσχέθηκε, πριν τις εκλογές την ανάσταση του χθες, με στόχο άμεσο, την διεκπεραίωση των αιτημάτων και την ικανοποίηση κάθε διεκδίκησης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική και διεθνής οικονομία, τους περιορισμούς χρηματοδότησης, τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, τις διεθνείς συνθήκες.
Βλέπετε μέχρι που έχει φτάσει το πολιτικό ψέμα, με αποτέλεσμα να χάνεται η λογική… Χάνεται η λογική, γιατί κυριεύεται από άκρατο λαϊκισμό, και την αχαλίνωτη δημαγωγία που δημιουργεί ένας μεγάλος αριθμός πολιτικών ανθρώπων. Χάνεται η λογική και ο δημόσιος διάλογος στη χώρα μας, πολώνεται μεταξύ στασιμότητας και βίαιης ασυνέχειας. Η έλλειψη προτάσεων προοπτικής που να εμπεριέχουν αλήθειες, είναι το πιο άμεσο ζημιογόνο αποτέλεσμα αυτής της πόλωσης. Μια πόλωση η οποία περιορίζει τις επενδύσεις, μειώνει τις δουλειές, αυξάνει την ανεργία, υποβαθμίζει τις οικονομικές αξίες, καταδικάζοντας την οικονομία σε μαρασμό.
Με αυτές τις συμπεριφορές και νοοτροπίες που στηρίζονται σε ψεύδη, με πολλά λάθη και πάθη, εδώ που φθάσαμε είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κάποιος ποια θα είναι η συνέχεια της χώρας την επόμενη μέρα. Οι κίνδυνοι να κυλήσει η χώρα προς τον Καιάδα είναι υπαρκτοί.
Τότε όλοι θα χάσουμε και όλοι θα φταίμε. Οι πολιτικοί για τα ψέματά τους και οι ψηφοφόροι για την αφέλειά τους.
*Ο Αδάμος Ευαγγέλου είναι πρώην καθηγητής εφαρμογών στο ΑΤΕΙ.Θ και μέλος του Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ.
