Η ελληνική γλώσσα είναι η πιο πλούσια στον κόσμο με πάνω από 250.000 λέξεις. Για το ίδιο φωνήεν, π.χ. το ι, αντί να έχουμε μόνον έναν τρόπο να το γράφουμε – όπως γίνεται στις άλλες γλώσσες – έχουμε 6 διαφορετικούς: ι, η, οι, υι, ει, υ.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Παράδειγμα: Ψιλοβρέχει, ψιλά γράμματα, ψιλοκομμένος μαϊντανός κλπ. που σημαίνει λεπτός, μικρός, δυσδιάκριτος. Ψηλός, κάτσε ψηλά κι αγνάντευε κλπ. που σημαίνει σε μεγάλο ύψος.
Έχουμε και πολλές λέξεις και εκφράσεις, που μπορούν εύκολα να σε μπερδέψουν ή να σε δυσκολέψουν να καταλάβεις:
Εις περίπτωσιν…
Υπό την αίρεσιν..
Εφ’ όσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις…
Εξαιρουμένων των περιπτώσεων…
Εκτός εάν…
Λαμβανομένου υπόψιν ότι…
Σε συνδυασμό με…
Εφ’ όσον…
Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις…
Γι’ αυτό όταν πας να υπογράψεις ένα συμφωνητικό, ένα συμβόλαιο, μια αίτηση ή ένα χαρτί σε συμβολαιογράφο, σε μια ασφαλιστική εταιρία ή στην τράπεζα, σού λένε “βάλε μια υπογραφή εδώ” στο τέλος ενός ατέλειωτου κειμένου με ψιλά γράμματα, που και να το διαβάσεις δεν θα το καταλάβεις.
Γι’ αυτό και η σοφή παροιμία λέει, την υπογραφή σου να προσέχεις πού την βάζεις.
Η γλώσσα μας έχει κι έναν άλλο τρόπο να λέει τη μισή αλήθεια, ή να την κρύβει. Για παράδειγμα, τα περισσότερα νομοσχέδια στο τέλος του τίτλου τους γράφουν “και λοιπές. διατάξεις“.
Γι’ αυτό και μετά από την ψήφιση ενός νόμου ακολουθούν ένα σωρό ερμηνευτικές εγκύκλιοι.
Γι’ αυτό βγήκε και η παροιμία, “Μας δουλεύουν ψιλό γαζί “…
