Σφήνες του Αφεντούλη
Τρίτη, 13 του Ιούνη, σήμερα, αναγνώστες μου, σημαδιακή μέρα, το λοιπόν, για να σχολιάσει κι η πένα του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, όλα όσα απείρου κάλλους, εντός Κοινοβουλίου, διαδραματίστηκαν λίγες μέρες πριν το Eurogroup της Δευτέρας, 22 του περασμένου μήνα, ωσότου γίνουν νόμος το προς περαίωση της δεύτερης αξιολόγησης πολυνομοσχέδιο με 153 «ΝΑΙ» και παμψηφεί οι διατάξεις αυτού περί εξομοίωσης του αφορολόγητου των βουλευτών με εκείνο των μη προνομιούχων πολιτών και μείωσης του κόστους εφοδίων των αγροτών, της δύναμης της αποβληθείσας «Χρυσής Αυγής» αφαιρούμενης, βεβαίως-βεβαίως.
Μαζί μας, καθώς θα μπαίνουμε στο ψητό, ο πενόμενος χαμηλοσυνταξιούχος «Μήτσος», διερωτώμενος σε παράφραση ιαματικής επιτυχίας του αείμνηστου Δημήτρη Μητροπάνου:
Τι το θες το κουταλάκι,
να μου δώσεις το φαρμάκι;
Τι το δίνεις λίγο-λίγο;
Κόψ’ τη σύνταξη να φύγω.
Αφού δε μπορείς να πάψεις
να μου θλίβεις την ψυχή,
πάρε θάρρος να μ’ αστράψεις
τη χαριστική βολή.
Τι το θες το κουταλάκι,
τι το θες, τι το θες;
Τι το θες το κουταλάκι
να μου δώσεις το φαρμάκι;
Τι το δίνεις στάλα-στάλα
για να χάνουμε τη μπάλα;
Μοιρολόι για το οποίο η στήλη ουδεμία ευθύνη φέρει, απεγνωσμένοι χρεοφειλέτες μου, σπεύδουμε να διευκρινίσουμε, όταν ο έχων την τιμητική υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, έθεσε την αναλογία των 4,8 δισ. ευρώ θυσιών και των πλέον των έξι δισ. επακόλουθων, αν κι εφόσον οι στόχοι πιαστούν με τη σύμφωνη γνώμη του ΔουΝουΤου, για να μην ξεχνιόμαστε, παροχών στους πιο αδύναμους, υπό το σκορ:
Πανελευσινιακός – Μπαρτσελόνα: 7-5
Εντάξει, αναγνώστες μου. Την συντρόφισσα, κυρία «Μήτσαινα», φίλη του ποδοσφαίρου δεν την λες, μάρτυς μας και οι ατέρμονες διαβουλεύσεις να δούμε ματς σε ώρα φιλοκυβερνητικής, κατά τις αντιπολιτευόμενες φαρμακόγλωσσες, «Αίθουσας Σύνταξης», από ΕΤ1, αλλά ούτε κι αυτή άντεξε την αριστερή ρητορική που, «διατί να το κρύψωμεν άλλωστε», ταίριαζε περισσότερο σε Κάρολο του νεοκαπιταλισμού παρά του μαρξισμού.
Έτσι, προς γνώση και συμμόρφωση των συγκυβερνώντων «συριζανέλ», έκρινε πρέπον να κάνει το «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι» της λαϊκής σοφίας που ανέδυε η όλη ατμόσφαιρα τραγούδι, άδουσα ντουέτο με τον Μανώλη Μητσιά:
Πήρα τους δρόμους, κατηφής,
ο κόσμος ν’ απαντήσει,
αν θέματα περικοπής,
η Ελευσίνα λύσει.
Μα έριξα πέτρα στο γιαλό,
στο πέλαγο λιθάρι,
για το κουβέρνο μας που ήταν καμάρι
η Ελευσίνα δεν μιλά,
μόνο τους «κόφτες» βλαστημά,
και το χειρότερο ταχεία την έξοδο από το τούνελ αναμένοντες χρεοφειλέτες μου;
Με τον εισηγητή της πλειονοψηφίας, βουλευτή Δράμας των καλών συριζαίων, Χρήστο Καραγιαννίδης, να δηλώνει, χωρίς την παραμικρή πρόθεση να υποτιμήσει τους συμπαθείς παντοπώλες, ότι τα οικονομικά του είναι επιπέδου μπακαλικής μοιραίο ήταν να διατυπώσουμε το ερώτημα:
Χαράτσια 5 δισ. ευρώ, να τ’ αφήσω;…
«Της κάλπης έχω ζυγαριά να ζυγιστούνε τα “παιδιά” κι εκεί θα δούνε γκαντεμιά!» πετάχτηκε στο σημείο αυτό η συντρόφισσα, αναγνώστες μου, αλλά με το χαρτί να τελειώνει οσονούπω τους ζυγούς που οι κυβερνώντες υπόσχονταν να λύσουμε στις εκπνοές του τρίτου Μνημονίου θα αναλύσουμε σε επόμενη συνέχεια, γεια σας.
Γεια σας και χαρά σας, χαρά να την κάνει ο Θεός, βοήθειά μας!…
-Ω-
