Πολύς λόγος γίνεται τελευταία σχετικά με την διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και για τους λόγους απαλλαγής των μαθητών που δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα για λόγους θρησκευτικής συνείδησης.
Δικηγόρου
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία σχετικά με την διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και για τους λόγους απαλλαγής των μαθητών που δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα για λόγους θρησκευτικής συνείδησης.
Το Υπουργείο Παιδείας με εγκυκλίους που εκδίδει κατά διαστήματα, παρέχει οδηγίες, ανάλογες προφανώς με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των εκάστοτε Υπουργών, σχετικά με τους λόγους και τις προϋποθέσεις απαλλαγής των αιτούντων μαθητών από την παρακολούθηση του εν λόγω μαθήματος. Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατη δήλωση της Αναπληρώτριας Υπουργού Παιδείας κ. Σίας Αναγνωστοπούλου, κατά της οποίας αντιπαρατάχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, απλουστευόταν η διαδικασία απαλλαγής του μαθητού ,αφού αρκούσε μόνο η δήλωση του ίδιου (εάν ήταν ενήλικος) ή των γονέων του γι ατην απαλλαγή του ,χωρίς να αναφέρονται ειδικώτεροι λόγοι. Η πρόταση αυτή έμεινε προς το παρόν ανενεργή, μετά την γνωστή παρέμβαση του Υπουργού κ.Φίλη και την συζήτηση του όλου θέματος με τον κ.Ιερώνυμο.
Το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών απασχολεί ήδη από καιρό την Εκκλησία, τις Θεολογικές Σχολές και τις Ενώσεις Θεολόγων, καθόσον παρατηρείται η τάση το εν λόγω μάθημα από δευτερεύον να γίνει προαιρετικό, αφού σε κάποιες περιπτώσεις διαπιστώθηκε ότι το 70% περίπου των μαθητών, ιδίως των τελευταίων τάξεων του Λυκείου επιθυμεί την απαλλαγή από το μάθημα κυρίως για εξοικονόμηση χρόνου για μελέτη των μαθημάτων που είναι απαραίτητα για την εισαγωγή του σε κάποιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Οι λόγοι που προβάλλουν βέβαια οι αντιτιθέμενοι στην διδασκαλία του μαθήματος, όπως ιδίως οι ανήκοντες στις ενώσεις αθέων και αρχαιολατρών συγκλίνουν στο ότι τα Θρησκευτικά στα σχολεία μας έχουν «ομολογιακό» και «κατηχητικό» χαρακτήρα με τάση προσηλυτισμού. Κάποιοι από τους αντιρρησίες προτείνουν την αντικατάστασή του από ένα μάθημα θρησκειολογίας που θα παρέχει γενικές γνώσεις επί ίσοις όροις για όλες τις επίσημες θρησκείες παγκοσμίως. Διαφαίνεται πως η χώρα μας διεκδικεί πρωτοτυπία και στο θέμα αυτό της διδασκαλίας των Θρησκευτικών, την στιγμή που στις περισσότερες χώρες που διδάσκεται το αντίστοιχο μάθημα η παρακολούθησή του από όλους τους μαθητές είναι υποχρεωτική. Σε μερικές μάλιστα χώρες (όπως π.χ. Γερμανία, Αγγλία) το μάθημα έχει ομολογιακό χαρακτήρα χωρίς να επιτρέπεται απαλλαγή για οποιονδήποτε λόγο.
Σε πρόσφατη συνέλευση των μελών της Ένωσης Θεολόγων Κατερίνης υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου Κίτρους κ.Γεωργίου, αναφέρθηκε από τον ίδιο ότι η Ρωσία έλυσε οριστικά το θέμα αυτό με την διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών ως μάθημα του «Ρωσικού Πολιτισμού», καθιστώντας υποχρεωτική την παρακολούθησή του από όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές.
Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να συμβεί και στην χώρα μας με την μετονομασία των Θρησκευτικών ως μαθήματος του «Ελληνικού Πολιτισμού» ,δεδομένου μάλιστα ότι η θρησκεία και ιδιαίτερα η Ορθοδοξία είναι συνυφασμένη με την ιστορία του πολιτισμού και τα πεπρωμένα της φυλής μας. Σε τέτοια περίπτωση θα σιωπούσαν προφανώς όσοι ενοχλούνται από την ονομασία του μαθήματος ως «θρησκευτικών» και όσοι κάνουν λόγο για «κατήχηση» ,αφού η διδασκαλία του θα εντάσσονταν στα ευρύτερα πλαίσια της διδασκαλίας του ελληνικού πολιτισμού, στοιχείο του οποίου αποτελεί και η θρησκεία.
