Του Γιάννη Κορομήλη
Για πολλές δεκαετίες οι φοιτητές της ιατρικής διδάσκονταν από πανεπιστήμια κι όλοι μας ακούμε σε ειδικές εκπομπές της ραδιοτηλεόρασης ή διαβάζουμε σε εφημερίδες και περιοδικά, ότι το DNA καθορίζει και ελέγχει τη ζωή μας.
Μα αν είναι έτσι τότε η μοίρα μας είναι προδιαγραμμένη, αν όχι καθ’ ολοκληρίαν τουλάχιστον στα βασικά γνωρίσματα (σοβαρές αρρώστιες, διάρκεια της ζωής, χαρακτήρας κλπ).
Πράγμα που δικαιώνει τους Μουσουλμάνους και διαψεύδει τους Χριστιανούς, που πιστεύουμε στο αυτεξούσιο και στη δυνατότητα επιλογής, την ελευθερία μας δηλαδή.-
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο διακεκριμένοι επιστήμονες και ερευνητές, όπως π.χ. καθηγητής ιατρικής (κυτταροβιολόγος) του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ (ΗΠΑ) δρ. Μπρους Λίπτον, τα πειράματα του οποίου, όπως και άλλων πρωτοπόρων επιστημόνων αποδεικνύουν ότι τα γονίδια και το DNA δεν ελέγχουν τη ζωή μας, δεν ελέγχουν τη βιολογία μας αλλά αντιθέτως: Το DNA ελέγχεται από σήματα που προέρχονται έξωθεν του κυττάρου και από τα ενεργειακά σήματα, που προέρχονται από τις θετικές και αρνητικές μας σκέψεις!
Επέτυχαν επιπλέον οι ειδικοί ερευνητές τη σύνθεση των τελευταίων και καλύτερων ερευνών στην κυτταρική βιολογία και τη κβαντική φυσική με αποτέλεσμα μια μεγάλη ανακάλυψη. Απέδειξαν δηλαδή επιστημονικά ότι αλλάζοντας τις πεποιθήσεις μας μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας! Πρόκειται ασφαλώς για μια σημαντική ανακάλυψη που αλλάζει ριζικά τον τρόπο θεώρησης της ζωής γενικά και της «μοίρας» του καθενός μας.
Απόδειξαν, αναλυτικότερα, ότι η ζωή ενός κυττάρου – και ο ανθρώπινος οργανισμός διαθέτει, πάνω από 50 τρισεκατομμύρια κύτταρα – ελέγχεται από το φυσικό και ενεργειακό του περιβάλλον κι όχι από τα γονίδιά του, το DNA του, όπως πιστεύαμε ως τώρα.
Τα γονίδια είναι απλά μοριακά προσχέδια που χρησιμεύουν στη δημιουργία των κυττάρων, των ιστών και των οργάνων. Το περιβάλλον ακολουθεί αυτά τα γενετικά προσχέδια και είναι τελικά υπεύθυνο για το χαρακτήρα της ζωής ενός κυττάρου.
Αυτό που θέτει τελικά σε κίνηση τους μηχανισμούς της ζωής είναι η «αντίληψη» του κυττάρου για το περιβάλλον του κι όχι τα γονίδια. Η ανατρεπτική των ως τώρα θεωρούμενων ως δεδομένων, ως ιδέα δεν είναι καινούργια. Ο στωικός φιλόσοφος π.χ. Επίκτητος, ήδη από τον πρώτο μ.Χ. αιώνα, επεσήμανε: «Ο άνθρωπος δεν υποφέρει από αυτά που του συμβαίνουν, αλλά από τη γνώμη του γι αυτά που του συμβαίνουν». Την ιδέα αυτή την αντέγραψαν έκτοτε και προπαντός τους λίγους τελευταίους αιώνες φιλόσοφοι, επιστήμονες, συγγραφείς οι οποίοι την παρουσίασαν… ως δική τους, παραλείποντας να αναφέρουν, ως όφειλαν, τον «πατέρα της» Επίκτητο.
Ο μεγαλύτερος ψυχολόγος του 20ου αιώνα, ο Ουίλιαμ Τζέιμς έγραψε: «Η μεγαλύτερη ανακάλυψη της ψυχολογίας είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί ν’ αλλάξει, μπορεί να γίνει καλύτερος με μια συνειδητή προσπάθεια του πνεύματος και της θέλησης του». Ο Βίκτωρ Φράνκλ εξάλλου, ο ιδρυτής κατά πολλούς της «τέταρτης εποχής» της ψυχολογίας (μετά από τους Φρόιντ, Αντλερ, Γιουγνκ) της σχολής της λογοθεραπείας (λόγος= νόημα, σκοπός) υποστηρίζει πως ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Η έσχατη ελευθερία του, που δεν μπορεί κανείς να του αφαιρέσει, είναι η ελευθερία του να επιλέξει αυτός τη στάση που θα κρατήσει απέναντι στα γεγονότα και τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει, οποιεσδήποτε κι αν είναι αυτές».
Δεν αποκλείεται ασφαλώς αυτές και άλλες ιδέες φιλοσόφων και ψυχολόγων, ιδέες – θεωρίες δηλαδή, να «έδειξαν το δρόμο» στους επιστήμονες και τους ερευνητές. Ωστόσο η επιστημονική κατοχύρωση της ελευθερίας του ατόμου , η επιστημονική αποδυνάμωση της μοιρολατρίας, του κισμέτ και πολλών άλλων παρόμοιων είναι μια μεγάλη προσφορά στην πνευματική αφύπνιση της ανθρωπότητας.
Επιπλέον αποτελεί, για τους άπιστους ή τους αγνωστικιστές, μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Θεός της Αγάπης, της ελευθερίας και της Αλήθειας ήρθε πράγματι και στη γη να αποκαλύψει την Αλήθεια. «Και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμο, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία (Κατά Ιωάν. Κεφ. 18, 37). Ως προς την ελευθερία είπε: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν…» (Μαρκ. η΄, 34)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
