Τελικά τι είναι ιδεολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, από την 13η Ιουλίου φέτος και εντεύθεν; Πριν από την κρίσιμη αυτή ημερομηνία (συμφωνία για το τρίτο Μνημόνιο) ήταν σαφώς, όπως και οι ΑΝ.ΕΛ, ένα αντιμνημονιακό κόμμα- για όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης, και κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς από τη γέννηση ( το 1968 ως ΚΚΕ ες.). Στα χρόνια της κρίσης χρησιμοποίησε (εκμεταλλεύτηκε, θα ήταν το σωστότερο να πούμε) στο έπακρο, λεκτικά πάντως και το αντιμνημονιακό του μένος και την ριζοσπαστική αριστεροσύνη του με στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Με πρόσθετο, και αποτελεσματικό επίσης όπλο τον λαϊκισμό και τις άμετρες υποσχέσεις ο στόχος επετεύχθη.
Τελικά τι είναι ιδεολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, από την 13η Ιουλίου φέτος και εντεύθεν; Πριν από την κρίσιμη αυτή ημερομηνία (συμφωνία για το τρίτο Μνημόνιο) ήταν σαφώς, όπως και οι ΑΝ.ΕΛ, ένα αντιμνημονιακό κόμμα- για όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης, και κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς από τη γέννηση ( το 1968 ως ΚΚΕ ες.). Στα χρόνια της κρίσης χρησιμοποίησε (εκμεταλλεύτηκε, θα ήταν το σωστότερο να πούμε) στο έπακρο, λεκτικά πάντως και το αντιμνημονιακό του μένος και την ριζοσπαστική αριστεροσύνη του με στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Με πρόσθετο, και αποτελεσματικό επίσης όπλο τον λαϊκισμό και τις άμετρες υποσχέσεις ο στόχος επετεύχθη. Όχι απολύτως, είν’ αλήθεια, αφού δεν πέτυχε την «δεδηλωμένη» (151 έδρες) αλλά βρήκε πρόχειρο και απόλυτα συνεργάσιμο τον Πάνο Καμμένο και ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας.
Είχε μάλιστα μια ιδιαίτερη αδυναμία να αυτοπροσδιορίζεται ως «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση της χώρας. Αγνοώντας επιδεικτικά την συγκυβέρνηση με τους βέρους δεξιούς του Καμμένου. Και η «πρώτη φορά αριστερά» ακολούθησε την καταστροφική για τη χώρα πορεία της μέχρι που υπέγραψε το Μνημόνιο Τσίπρα. Τα όσα ακολούθησαν γνωστά ώστε παρέλκει η λεπτομερής αναφορά τους.
Ωστόσο το Μνημόνιο Τσίπρα μουντζούρωσε πλήρως την εικόνα. Εκείνοι που εξακολούθησαν να θεωρούν εαυτούς αντιμνημονιακούς και αριστερούς, στη μεγάλη τους πλειοψηφία αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και συγκρότησαν την ΛΑ.Ε με αρχηγό τον Παν. Λαφαζάνη. Κάποιοι συγγενικών ιδεών για δικούς τους λόγους παρέμειναν (για πόσο;) στο ΣΥΡΙΖΑ, ως αδύναμη προς το παρόν, μειοψηφία.
Παρά τη σημαντική απώλεια και ιδεολογικά και στελεχιακά ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Χωρίς τη δεδηλωμένη και πάλι, αλλά με το δεκανίκι των ΑΝ.ΕΛ ανέλαβε και πάλι τη διακυβέρνηση της χώρας. Μόνο που αυτή τη φορά δεν δηλώνει ότι είναι η δεύτερη φορά αριστερά κυβέρνηση αλλά τονίζει με κάθε ευκαιρία και κάθε τρόπο ότι θα εφαρμόσει πλήρως το Μνημόνιο. Που περιλαμβάνει πολλά άδικα και αντιλαϊκά μέτρα.
Περιλαμβάνει νέους φόρους πολλών δις ευρώ κι όχι σε βάρος των «εχόντων και κατεχόντων» αλλά κυρίως τον απλό λαό. Ο κυβερνητικός φορολογικός σχεδιασμός των επόμενων μηνών, έχει σε πρώτο πλάνο τις αλλαγές στη φορολογία εισοδήματος και ακινήτων. Επίσης τους αγρότες και όσους εισπράττουν ενοίκια. Στοχεύει επίσης στην είσπραξη σημαντικών εσόδων από το περιουσιολόγιο και τα αδήλωτα κεφάλαια.
Τα μέτρα αυτά και πολλά άλλα που προβλέπουν τα προαπαιτούμενα και το Μνημόνιο Τσίπρα αποκάλυψαν πλήρως την αβελτηρία του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων του. Έδειξαν και δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον αντιμνημονιακό κόμμα. Δεν ήταν ποτέ. Απλά πολιτική έκανε, λέγοντας συνεχώς ψέματα στον ευκολόπιστο λαό μας. Χωρίς περίσκεψη χωρίς αιδώ. Συνεπώς στη γνωστή ρήση του Λένιν: «Η αλήθεια είναι μια κακή συνήθεια των αστών (..) Το ψέμα επαναλαμβανόμενο γίνεται αλήθεια». Αλλά όπως σοφά λέει ο λαός μας: «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Έτσι φαίνεται πλέον καθαρά, απ’ όσους έχουν τα μάτια τους για να βλέπουν κι όχι για … τα μάτια, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά ένα παλιό και ξεπερασμένο κόμμα που οφείλει τη σχετική επιτυχία του στις εκλογές στην προπαγάνδα, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, και στα λάθη και τις αδυναμίες των αντιπάλων του.
Επιπλέον καταφανής είναι η ανικανότητα, η απειρία και οι γκάφες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που δυστυχώς τις πληρώνει ήδη και θα τις πληρώσει πολύ ακριβά ο ευκολόπιστος ελληνικός λαός.
Συνεχίζεται
