Γιάννη, αγαπημένε μου φίλε,
Το άγγελμα του θανάτου σου, μας έφερε όλους εδώ σήμερα, ημέρα του Αγίου Αθανασίου και των γενεθλίων σου . Ήλθαμε για να σου πούμε το τελευταίο και οριστικό πλέον αντίο.
Γιατί δοκιμαστήκαμε σκληρά τότε, το καλοκαίρι του 2002, όταν στην ακμή της κοινωνικής, οικογενειακής και επαγγελματικής σου σταδιοδρομίας ένα τροχαίο ατύχημα διέκοψε την συνέχεια της δυναμικής σου δημιουργίας, σε πήρε από κοντά μας, για δύο ολόκληρους μήνες, βυθίζοντάς μας τότε σε βαθιά θλίψη και οδύνη.
Με την βαθιά σου όμως πίστη στο Θεό και τις προσευχές όλων μας, ημέρα της Παναγίας , έγινε το θαύμα της ανάνηψής σου , παίρνοντας το εισιτήριο της επιστροφής κοντά μας από τον Άγιο Νεκτάριο, μέσα από το έντονα φωτεινό τούνελ , όπως μας περιέγραφες , μετά την επιθανάτια εμπειρία σου.
Επέστρεψες Γιάννη μας ,γιατί ήσουν ο αγαπητός, ο χαρισματικός, ο γλυκός Γιάννης όλων μας , το πρότυπο του οικογενειάρχη, που τίμησε γονείς και προγόνους, τους συγγενείς , τους φίλους, τους συναδέλφους του πολιτικούς μηχανικούς, το υπόδειγμα του συνεργάτη, ο έντιμος και εργατικός, ο ευγενής και χαμογελαστός άνθρωπος , η μεγάλη ανοιχτή , θερμή αγκαλιά , ο αριστοκράτης, ο αιώνιος έφηβος και αθεράπευτα λάτρης της παράδοσης και της φιλοξενίας.
Είμαστε όλοι εδώ να σε συνοδεύσουμε στην τελευταία σου κατοικία. Η αγαπημένη σου σύζυγος και σύντροφός σου Βασιλικούλα , η πιστή, ενάρετη, εργατική και απόλυτα αφοσιωμένη, που, όπως το άξιζε, σου χάρισε ο Θεός και που τόσο σεμνά και ταπεινά στάθηκε όλα τα χρόνια της κοινής ζωής σας δίπλα σου, όπως και ο εξαίρετος και μονάκριβος γιός σου Κώστας που συνεχίζει να τιμά το όνομά σου, με την νύφη σου Φιλιώ και τον εγγονό σου Γιαννάκη Μπίσμπα.
Άξιοι όλοι τους και ακούραστοι, παρά τα όχι και λίγα , τα 22 τελευταία σου δύσκολα χρόνια, που αντιμετώπισες τις συνέπειες του σοβαρού τραυματισμού σου, που στάθηκαν συνέχεια και αδιάκοπα δίπλα σου, στοργικοί παραστάτες αλλά και αποκλειστικοί νοσοκόμοι, όπως και τα ανίψια σου και οι άλλοι συγγενείς σου, έκαναν το χρέος τους με την αμέριστη συμπαράστασή τους, αφού αποτελούσες τον συνδετικό κρίκο , το επίκεντρο και τον στυλοβάτη της ευρύτερης οικογένειας, το αποκούμπι.
Θα τους λείψεις πολύ. Δεν θα λείψεις όμως από την καρδιά και το μυαλό όλων. Όμως, αγαπημένε μου φίλε εγώ που σε γνωρίζω περισσότερο από 40 χρόνια, νομίζω πως έχω το δικαίωμα να προσθέσω σήμερα, ως ένας, από καρδιάς, φίλος την προσωπική μου αίσθηση της μεγάλης τιμής και περηφάνειας που ήμουν φίλος σου.
Ήταν μοναδική και αξεπέραστη για μένα η βιωματική εμπειρία ζωής, της αμοιβαίας μεταξύ μας έκφρασης των αισθημάτων και συναισθημάτων μας, αφού για σένα η φιλία ήταν πάντα κάτι ιερό, μοναδικό, σπάνιο. Φιλία που καλλιεργήσαμε και σφυρηλατήσαμε σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής μας , καλές και κακές στιγμές, παντού, και στις ολονύκτιες συζητήσεις μας στον προσωπικό σου χώρο, το υπόγειο ατελιέ σου με το παραδοσιακό διάκοσμο στη θαλπωρή της ξυλόσομπας , με υπόκρουση βυζαντινούς ύμνους ή παραδοσιακή μουσική.
Ολοκλήρωσες την διαμόρφωσή μου μετά από τους γονείς μου και την Παιδεία μου. Μεγαλωμένος μέσα σε μία οικογένεια με σταθερές και ξεκάθαρες ελληνοχριστιανικές αρχές, διέπλασες έναν χαρακτήρα έντιμο, ηθικό, γεμάτο από προσφορά, καλοσύνη και ντοπροσύνη κουβαλώντας μέσα σου τη βαθιά θρησκευτικότητα , βαθιές τις αξίες του τόπου σου και, παρά και τη ευρωπαική σου κουλτούρα, που απέκτησες κατά τις σπουδές σου στην Αυστρία, όπου δημιούργησες συγγένειες και απέκτησες επιστήθιους και δυνατούς μέχρι σήμερα φίλους, τήρησες απαρέγκλιτα την παράδοση του τόπου και αδιαπραγμάτευτα, ιδίως αυτού της καταγωγής σου του Κοκκινοπλού, που λαχταρούσες, πότε θα έλθει πάλι η ώρα για την ετήσια ειδική οικογενειακή τελετή της λειτουργίας και προσευχής στα θυρανοίξια του ιερού ναού της Αγίας Παρασκευής, αφού η Εκκλησία ήταν στο επίκεντρο της ζωής σου, με το να προσφέρεις τις μοναδικές σου δεξιότητες , επιστημονικές σου γνώσεις και υπηρεσίες στους κληρικούς, τους ναούς, τις μονές και τους μοναχούς, πρόθυμα και άοκνα , κρατώντας πάντα σε ετοιμότητα το μολύβι του σχεδίου και το ριζόχαρτο να χαράξεις αμέσως το σχεδιάγραμμα. Αλήθεια πόσο χρόνο της ζωής σου, μακρυά από την οικογένειά σου, αφιέρωσες για τις αναστηλώσεις και αναπαλαιώσεις των μονών του Αγίου Όρους .
Μαζί σου είχα και εγώ την καλή τύχη και ευλογία να προσευχηθώ στις ατέλειωτες κατανυκτικές αγρυπνίες. Για την προσήλωσή σου στο ιερό καθήκον σ΄αγάπησαν ιδιαίτερα όλοι οι ιερωμένοι, που με την σειρά τους ένωσαν τις προσευχές τους στις δύσκολες ώρες της ζωής σου, όπως οι φίλοι και πνευματικοί σου πατέρες Παύλος, Πορφύριος, Ταξιάρχης , Θεολογία, Γερβάσιος κλπ. Γι΄αυτό , παρά τις απογοητεύσεις και τα χτυπήματα που δέχτηκες στη ζωή σου και δεν ήταν λίγα, αρχίζοντας από την τραγική απώλεια του αδελφού σου Διονύση στην τρυφερή νεανική ηλικία, που τραυματικά σε σημάδεψε, έχοντας την ευλογία όλων αυτών και πολλών άλλων, επέμενες να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και να βάζεις τα δυνατά του για να έρθουν τα καλύτερα.
Ήταν αυτή η πίστη που σε έκανε να έχεις πάντα μια αισιόδοξη ματιά για τα πράγματα.
Τα λόγια σου σοφά και μετρημένα και το βλέμμα σου ήρεμο, που σε γέμιζε με σιγουριά και με γαλήνη.
Θετικός άνθρωπος, μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής, συνήθιζες σε κάθε ευκαιρία και στο ερώτημα, πως είσαι Γιάννη, να μου απαντάς, στο βλάχικό μας ιδίωμα : «νου σι αντάρ΄ κάμα γκίνι». Και το πίστευες. Γιατί ήσουν πολύ καλύτερα, που δεν γινόταν άλλο.
Επέστρεψες μετά την επιθανάτια εμπειρία , φωτισμένος , ευλογημένος, εξαγνισμένος.
Να είσαι σίγουρος, φίλε μου, ότι αναχωρώντας από αυτό τον μάταιο κόσμο εδώ αφήνεις ανεξίτηλο το αποτύπωμα της καλοσύνης , δοτικότητας και ήθους, που για πάντα θα μας συντροφεύει και πάντα θα κρατάει ζωντανή την παρουσία σου στις μνήμες όλων μας.
Καλό ταξίδι στου Παραδείσου τις γειτονιές που σήμερα μεταναστεύεις, να είναι διαρκές το καλό γλυκοχάραμά του στις γειτονιές αυτές, όπου θα συναντήσεις τους αγαπημένους κουμπάρους σου Βαγγέλη και Χρήστο , τους γονείς, τα αδέλφια σου Σάκη, Άννα και τον Διονύση που τόσο στερήθηκες.
Σε ευχαριστώ για όλα αγαπημένε μου, ακριβέ μου φίλε Γιάννη.
Ο δικός σου Θωμάς
(Θωμάς Μακρής / Δικηγόρος)
