Από τον Χρύσανθο Αυτζόγλου Δημότη του Δήμου Δίου – Ολύμπου πήραμε την παρακάτω επιστολή και δεχθήκαμε αρκετά τηλεφωνήματα για τη δημοσίευσή της . Το αίτημα του κ. Αυτζόγλου είναι διαχρονικό για την ελληνική πραγματικότητα και είναι από αυτά που ταλανίζουν τους Έλληνες πολίτες που δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους. Η ελληνική πολιτεία αναγνωρίζοντας τη δυσκολία παρόμοιων θεμάτων καθιέρωσε τον συνήγορο του πολίτη σε κάθε δήμο για να διεκπεραιώνει παρόμοιας φύσης θέματα. Δεν γνωρίζουμε αν υπέπεσε στην αντίληψη του συνηγόρου πολίτη το θέμα και αν εξετάστηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Δίου – Ολύμπου. Ο πολίτης όμως έχει δικαίωμα σε απάντηση και το καλύτερο σε λύση του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί και που κατ’ ελάχιστον μπορεί να βλάψει το δήμο.
Η επιστολή αναφέρει:
Ονομάζομαι Χρύσανθος Αυτζόγλου του Πέτρου.
Είμαι κάτοικος Λυκόβρυσης Αττικής και διαμένω στην οδό Μιαούλη 16 (ΤΚ 14123).
Πριν από 4 περίπου μήνες απέστειλα στην αρμόδια νομική υπηρεσία του Δήμου Δίου – Ολύμπου αναλυτικότατη επιστολή-αίτημα ζητώντας να μου απαντήσουν, αφού προηγουμένως εξετάσουν και διερευνήσουν τα διαλαμβανόμενα στην επιστολή μου.
Ειδικότερα:
Πριν 60 περίπου έτη και μετά από έντονα πλημμυρικά φαινόμενα στην περιοχή μας (Κονταριώτισσα Πιερίας) στην οποία περιοχή διατηρώ τα δικαιώματα ψήφου και όλα τα συμπαρομαρτούντα αυτών επί σειρά ετών, το ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 1269 αγροτεμάχιο στην περιοχή Ξηρολάκι υπέστη μεγάλη καταστροφή με αποτέλεσμα να μειωθεί η αρχική του έκταση (περίπου 4 στρέμματα) και φυσικά να μην είναι πρόσφορο, λόγω των καταστροφικών συνεπειών της πλημμύρας, για καλλιέργειες ή για οποιαδήποτε άλλη αγροτική εκμετάλλευση.
Εις αντικατάσταση αυτού – επισημαίνω την λέξη αντικατάσταση διότι έχει την σημειολογία της και την σημασία της – δόθηκε αρμοδίως εις τον αείμνηστο πατέρα μου έκταση 6 περίπου στρεμμάτων. Σημειώνω το γεγονός ότι τα επιπλέον στρέμματα είχαν θάμνους, μικρή βλάστηση καθώς και πέτρες. Τα «προβληματικά» αυτά δύο (2) στρέμματα τα οποία προσδιορίζονται ως δασική έκταση, οι γονείς μου τα καθάρισαν και μετά από πολλές δυσκολίες στον καθαρισμό και την αποψίλωση τα καλλιεργούσαν, με ότι συνεπάγεται αυτό για τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο δήμο, οικονομικές και οποιασδήποτε άλλης φύσεως ως δημότες Κονταριώτισσας.
Κατά παρότρυνση δε, του πατρός μου, τόσο σε εμένα όσο και στον αδελφό μου Παναγιώτη να ασχοληθούμε και να ενδιαφερθούμε για το εν λόγω αγροτεμάχιο, επισήμαινε τακτικά ότι περιήλθε εις την ιδιοκτησία αυτού λόγω αντικατάστασης. Εμείς λόγω των επαγγελματικών μας υποχρεώσεων (εγώ ως Αξιωματικός του Δικαστικού Σώματος των Ενόπλων Δυνάμεων και ο αδερφός μου ως Ιατρός) δεν μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε τις απαιτούμενες διαδικασίες, γνωρίζοντας αντικειμενικά, λόγω των ισχυόντων δεδομένων τότε, ότι έχουμε το νόμο σύμμαχο μας. Δυστυχώς όμως, δεν είχε, ούτε υπάρχουν μέχρι σήμερα τίτλοι ιδιοκτησίας (60 έτη και πλέον).
Ο πατέρας μου μας εξήγησε ότι η αρμόδια επιτροπή, η οποία ήταν παρούσα στο χρονικό διάστημα στο οποίο σας αναφέρω, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις διαδικασίες που απαιτούντο για την πλήρη τακτοποίηση και διαφάνεια του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του ως άνω αγροτεμαχίου ΥΠ. ΑΡΙΘΜ. 1226. Στο ίδιο καθεστώς με το προαναφερθέν αγροτεμάχιο υπόκεινται και πολλά άλλα στρέμματα.
Παρατηρείται το φαινόμενο, οι ιδιοκτήτες άλλων στρεμμάτων στο ίδιο καθεστώς που διέπει το 1226 μέχρι και σήμερα, να τα καλλιεργούν ή σε ετήσια βάση ή με μόνιμες καλλιέργειες….
Το αγροτεμάχιο αυτό, στο οποίο αναφέρομαι, από το 1991 περιήλθε στην δικαιοδοσία του Δήμου, που μέχρι τότε ανήκε στην περιφέρεια και φυσικά όλοι γνώριζαν και υπάρχουν και μάρτυρες μέχρι και σήμερα, ότι το συγκεκριμένο αγροτεμάχιο ανήκε στον Πέτρο Αυτζόγλου, του Παναγιώτη εις αντικατάσταση άλλου αγροτεμαχίου.
Το ερώτημά μου είναι το εξής:
Είναι νόμιμο και ηθικό το θέμα ή και τα δύο μαζί; Αναφανδόν ηθικό είναι. Με την επιστολή την οποία είχα στείλει στο δήμο, ζητούσα να εξεταστεί η νομιμότητα της ιδιοκτησίας του ανωτέρου αγροτεμαχίου και η πλήρης κατοχύρωση του από τους νόμιμους κληρονόμους του αειμνήστου πατρός μου. Επισημαίνω ότι στην επιστολή που απέστειλα στον δήμο περιέγραφα αναλυτικά τις αιτιάσεις μου ως προς το αίτημα μου αυτό με βάση νόμιμα και λογικά επιχειρήματα (επί 60 έτη το καλλιεργούσαν και το φρόντιζαν οι γονείς μου).
Εν κατακλείδι, τόσο το ΥΠ. ΑΡΙΘΜ. 1269 που πήρε το ρέμα όσο και το 1226 (εις αντικατάσταση) παραμένουν εκκωφαντικά στα αζήτητα. Γιατί;
Επισημαίνω και πάλι, ότι έχω όλα τα εκλογικά μου δικαιώματα στο Δ.Δ. Κονταριώτισσας, από εκεί λαμβάνω όλα τα πιστοποιητικά που χρειάζομαι και είμαι απόλυτα συνεπής στις οικονομικές μου και όχι μόνο υποχρεώσεις απέναντι στο δήμο.
Καταληκτικά, διακρίνω ότι στα πλαίσια ισοτιμίας και ισονομίας και σχέσεων Πολίτη-Κράτους, ο Δήμος Ανατολικού Ολύμπου όφειλε, αφού εξετάσει ενδελεχώς το αίτημα μου να μου απαντήσει τεκμηριωμένα και με απόλυτη σαφήνεια. Και αυτό το αναφέρω διότι σε αυτά τα αγροτεμάχια -τα λεγόμενα του δημοσίου- κατά την προσωπική μου άποψη, χωρίς να αποδίδω μομφή ή να φωτογραφίζω παραλείψεις προσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και όχι μόνο, υπάρχει ένα ομιχλώδες τοπίο. Διότι είναι πάρα πολλά τα στρέμματα, τα οποία υπάγονται στο συγκεκριμένο καθεστώς που πολλά εξ αυτών προσπορίζουν οικονομικό όφελος σε αυτούς που τα εκμεταλλεύονται ακόμα και με μόνιμες καλλιέργειες (φυτείες, αμυγδαλιές, ενδεχομένως ελαιόδεντρα και ακτινίδια ή και καπνά παλαιότερα).
Αξίζει να σημειωθεί πως όλα τα στοιχεία βρίσκονται στο Δήμο Δίου – Ολύμπου και ειδικότερα στην νομική υπηρεσία του δήμου η οποία με αγνόησε…
Μακάρι με αυτή την αναφορά, να προκύψει κάτι καλό προς δικαίωση της μνήμης των γονέων μου και όχι μόνο.
