Του Αντώνη Νταγλιούδη
Οι διαθέσιμες συχνότητες για TV, σε ποιον ανήκουν; Στους πιο μάγκες ή στην κοινωνία; Άρα η κατάληψή τους πώς πρέπει να γίνεται; Όποιος προλάβει κι έχει «άκρες» ή με κάποια διαφανή διαδικασία αδειοδότησης; Αυτή η διαδικασία δεν πρέπει να περιλαμβάνει προκήρυξη, όρους και τρόπο επιλογής; Με ποια κριτήρια πρέπει να γίνεται η επιλογή; Αφού οι συμμετέχοντες πληρούν κάποιες προϋποθέσεις, μπορεί να είναι άλλο από την οικονομική προσφορά;
Σ’αυτά τα ερωτήματα κάποιες πολιτικές δυνάμεις απαντούν: Άπειρες οι διαθέσιμες συχνότητες (καμία αντίρρηση, αν τεχνικά ισχύει αυτό), καμία διαδικασία αδειοδότησης (όπως μέχρι σήμερα, όποιος είναι πιο μάγκας καταλαμβάνει τις συχνότητες), η αγορά θα κρίνει την ποιότητα και την βιωσιμότητα (Παίρνουμε δάνεια αγύριστα, δεν πληρώνουμε εργαζόμενους και υποχρεώσεις, κάνουμε πρόγραμμα με ρόζ τηλέφωνα, κουτσομπολιά και προβολή ημετέρων και η «αγορά θα κρίνει») και οποιαδήποτε αδειοδότηση σημαίνει κατάργηση της ελευθερίας του λόγου (!!!!!!!)
Ο TV-πόλεμος των ημερών μας λοιπόν έχει δύο εκδοχές: Διαδικασίες για όλους με προϋποθέσεις και όρους απ’ τη μια- άγρια Δύση απ την άλλη.
Και έρχεται τώρα το Συμβούλιο της Επικρατείας να κρίνει την συνταγματικότητα του νόμου που ψήφισε η Βουλή (όταν διαβάζονται αυτές οι γραμμές μάλλον θα υπάρχει απόφαση).Αν κριθεί συνολικά αντισυνταγματικός ο νόμος, διότι δεν έγιναν οι διαδικασίες με την ευθύνη του ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου τότε θα γίνει δεκτό το ότι αν ένα μεγάλο κόμμα δεν επιθυμεί την λειτουργία του (Η ΝΔ εν προκειμένω) διαγωνισμός δεν γίνεται ποτέ και οι «μάγκες» της κατάληψης συχνοτήτων επιβραβεύονται.
Αν κρίνει αντισυνταγματική την διάταξη για τον περιορισμένο αριθμό (4) -που έχει εδώ που τα λέμε λογική-, τότε φαντάζομαι θα πρέπει να τροποποιηθεί ο νόμος και να ξαναγίνει ο διαγωνισμός, με ακύρωση του προηγούμενου, επιστροφή χρημάτων κλπ.
Αν πάλι τον κρίνει συνταγματικό, τότε η διαδικασία συνεχίζεται, μαζί με τις δραματικές διαπιστώσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού για «φασιστική αντιδημοκρατική εκτροπή»
(Δεν ξέρω βέβαια αν οι συντάκτες τους κατανοούν το νόημα τέτοιων εκφράσεων, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Το ζήτημα όμως υπάρχει και δεν μπορεί να το κρύψει κανείς. Διαπλοκή και ιδιωτική ΤV στη χώρα δυστυχώς πάνε μαζί. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν απάντησαν και ούτε θα απαντήσουν ποτέ γιατί δεν προχώρησαν σε διαδικασίες διαγωνισμών αδειοδοτήσεων, γιατί απλά αυτό το καθεστώς θέλουν να συνεχίσουν. Και είτε με αυτόν είτε με άλλον νόμο οι τηλεοπτικοί σταθμοί πρέπει να αποκτήσουν νόμιμη υπόσταση με μια διαφανή, ανοικτή διαδικασία.
Είναι και αυτή μια από τις πολλές αυτονόητες – αλλά έντεχνα παραμελημένες και διαρκώς αναβαλλόμενες- υποχρεώσεις της όποιας κυβέρνησής μας.
