Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αφού κέρδισε τις εκλογές του Γενάρη χάρη στη λάβαρα και τα συνθήματα του αντιμνημονιακού αγώνα και των πολλών και αμέτρητων υποσχέσεων, έγινε τελικά κι εκείνη μνημονιακή. Ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω; (Λένιν).
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αφού κέρδισε τις εκλογές του Γενάρη χάρη στη λάβαρα και τα συνθήματα του αντιμνημονιακού αγώνα και των πολλών και αμέτρητων υποσχέσεων, έγινε τελικά κι εκείνη μνημονιακή. Ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω; (Λένιν).
Με την υπογραφή του τρίτου κατά σειρά μνημονίου ο κ. Τσίπρας βρέθηκε σοβαρά εκτεθειμένος στην ευρύτερη Αριστερά από την οποία χαρακτηρίζεται «προδότης» και άλλα παρόμοια. Τέθηκε σε αμφισβήτηση η «αριστεροσύνη» του πράγμα που μας υποχρεώνει να σκεφτούμε αν ήταν ειλικρινής η κωλοτούμτα του Ιουλίου ή μια αναγκαστική κίνηση τακτικής. Στο βάθος η σκέψη αυτή μεταφράζεται στο ερώτημα: Τελικά ο Αλ. Τσίπρας είναι πράγματι Αριστερός ή μήπως παρίστανε και παριστάνει τον Αριστερό ( τον Λενιστή μάλιστα) με τελικό στόχο την κατάκτηση της εξουσίας (το πέτυχε) και την ανατροπή του «αστικού, ταξικού καθεστώτος» και την αντικατάσταση του με κάποιας μορφής «λαϊκής δημοκρατία» τύπου χωρών της Λατινικής Αμερικής ή του πρώην «υπαρκτού Σοσιαλισμού».
Η συμπεριφορά του ως πρωθυπουργού εξακολουθεί μέχρι και τώρα να είναι αμφίσημη: Ναι μεν, αλλά. Υπόγραψα το μνημόνιο, λέει ως αναγκαίο κακό, θα το εφαρμόσουμε αλλά με πόνο ψυχής και μ’ ένα «παράλληλο πρόγραμμα» δικό μας έτσι ώστε να περιορίσουμε τις πλέον άδικες και αντιλαϊκές συνέπειες της εφαρμογής. Θάλεγε κανείς πως συνεχίζει να «πατάει σε δύο βάρκες». Όμως το περίφημο πρόγραμμα δεν έρχεται ενώ οι φόροι έρχονται τακτικά και μάλιστα μεγαλύτεροι και όλο και πιο δυσεύρετοι. Διότι δυστυχώς «χρήματα δεν υπάρχουν».
Ωστόσο τόσο ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας όσο και αρκετοί υπουργοί του όπως και ηγετικά κομματικά στελέχη, δεν παύουν να υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία ότι είναι αριστεροί κι ότι θα εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους. Δεν διευκρινίζουν βέβαια πιο ακριβώς είναι αυτό το πρόγραμμα. Εξακολουθούν επίσης να μιλούν με για μεταρρυθμίσεις που θα εφαρμόσουν αλλά που μένουν στα λόγια, ενώ η κατάληψη του κράτους με «ημετέρους» συνεχίζεται αυτόματα. Το ίδιο όμως και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του πληθυσμού, αλλά και της χώρας.
Μ’ αυτά τα δεδομένα είναι πολύ λογικό να δημιουργείται σύγχυση και αβεβαιότητα ως προς τις πραγματικές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ως προς το μέλλον. Δεν λείπουν, φυσικά κι εκείνοι που υποστηρίζουν (μειοψηφία ασφαλώς αλλά υπάρχουν) ότι ο τελικός στόχος της «ριζοσπαστικής αριστεράς» είναι η αλλαγή του πολιτεύματος. Αν πάρουμε κάτι τέτοιο ως υπόθεση εργασίας οφείλουμε να παραδεχθούμε πως με τη χώρα στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αυτό μάλλον θα πρέπει να αποκλείεται. Εκτός κι αν (δεύτερη υπόθεση εργασίας) δεχθούμε ότι η κυβέρνηση χάνει πολύτιμο χρόνο σε βάρος της πατρίδας και της ίδιας με ειλημμένο στόχο να οδηγηθούμε σε πλήρες αδιέξοδο. Οικονομικό και πολιτικό. Και βέβαια να κατηγορούνται (όπως γίνεται ήδη) για το αδιέξοδο οι «ανάλγητοι» δανειστές μας. Η επίθεση Λαζόπουλου κατά Σόιμπλε και γενικότερα κατά των ΑμεΑ (ατόμων με αναπηρία) είναι πολύ χοντροκομμένη και ανόητη για να είναι τυχαία. Εκτός …
Στόχος όλων αυτών, σύμφωνα με την αρχική υπόθεση, να αγανακτήσει κι άλλο ο λαός μας και να διευκολυνθεί , έτσι η έξοδος της χώρας από την ΟΝΕ και στη συνέχεια από την Ε.Ε. Κάτι που θα δημιουργούσε μια τέτοια ανωμαλία στη χώρα ώστε να είναι εφικτό κάθε ενδεχόμενο. – Μέχρι και τα πλέον απευκταία.
Άλλες υποθέσεις μιλούν για «χείρα βοηθείας» του Κώστα Καραμανλή προς την κυβέρνηση αν αυτή βρεθεί σε «θανάσιμο κίνδυνο» κατάρρευσης στηρίζοντας με προσκείμενους σ’ αυτόν βουλευτές της ΝΔ ώστε να «περάσουν» από τη Βουλή το Ασφαλιστικό και η φορολόγηση των αγροτών. Ασφαλώς και δεν είμαστε σε θέση να διασταυρώσουμε πληροφορίες του είδους, ούτε και να τις δεχθούμε απλά και μόνο διότι κυκλοφορούν.
Δεν αποκλείεται τέλος το ενδεχόμενο σχηματισμού – αν τα αδιέξοδα επιταθούν – κυβέρνησης τεχνοκρατών ή οικουμενικής, σημειώνουμε πάντως ότι και οι δύο αυτές λύσεις της αποκλείουν, προς το παρόν τουλάχιστον και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
Γενικό συμπέρασμα: Βαδίζουμε ολοταχώς προς αδιέξοδες καταστάσεις χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε «τι τέξεται η επιούσα».
Ακολουθήστε το “Ο.Β.” στο twitter και κάντε like στην σελίδα μας στο facebook και μάθετε πρώτοι όλα όσα συμβαίνουν!
