Τους είδα μαζί στον καθιερωμένο περίπατο τους στους αθλητικούς χώρους του Α΄ ΔΑΚ. Ένα δίδυμο με έντονη αθλητική δράση στην Κατερίνη και όχι μόνο.
Μου άρεσε πολύ η εικόνα. Άρχισα να τρέχω κι εγώ στο παρελθόν. Στις στιγμές και σκηνές που ο Βαγγέλης Γερομιχαλός και ο Γιώργος Γκοτζαμάνης, ως πρωταγωνιστές, έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στα αθλητικά δρώμενα.
Θυμάμαι τον Βαγγέλη να τρέχει μόνος του στο γήπεδο, στο δρόμο, παντού, και σε μια εποχή που δεν είχαν γεννηθεί ακόμη κάποιοι από τους σπουδαίους δρομείς που σήμερα καταγράφουν ρεκόρ στις χιλιομετρικές αποστάσεις. Έλιωσε αμέτρητα αθλητικά παπούτσια σε ιδιαίτερους και δύσκολους καιρούς για το δρομικό κίνημα, έχοντας στο βιογραφικό του εξήντα μαραθώνιους. Οι συμβουλές του σε όλους εμάς τους νεότερους, τους λιγότερο έμπειρους, τους ενθουσιώδεις και βιαστικούς για τους χρόνους και τα ρεκόρ, είναι πολύτιμες και ουσιαστικές.
Πέραν της σημαντικής βοήθειας των ορθοπεδικών, των φυσιοθεραπευτών, των ειδικών στο τρέξιμο, η σωστή καθοδήγηση του Βαγγέλη και η επιμονή του για την άρτια εκτέλεση των ασκήσεων στην αποκατάσταση και την μυϊκή ενδυνάμωση, μετά από τραυματισμούς, ήταν ουσιαστική για να μπορώ να τρέχω ακόμη, έστω και με λιγότερα χιλιόμετρα.
Τον Γιώργο τον Γκοτζαμάνη τον είδα για πρώτη φορά με την φανέλα του Πιερικού σε ένα νικηφόρο αγώνα πρωταθλήματος μπάσκετ Β΄ Εθνικής, με αντίπαλο τον Νέστωρα Θεσσαλονίκης, την περίοδο 1981/1982. Ακολούθησε η ιστορική άνοδος στην Ά Εθνική και ο Γιώργος μαζί με τους άλλους σπουδαίους αθλητές εκείνης της περιόδου, έγραψε την δική του πετυχημένη πορεία στο ελληνικό μπάσκετ.
Με εντυπωσιάζει το γεγονός πως ποτέ δεν λησμονεί τους αείμνηστους, Αλέκο Τσιώτσιο, έφορο της μεγάλης ομάδας του Πιερικού και Γιώργο Αντωνακόπουλο, τον προπονητή που σημάδεψε την πορεία του συλλόγου και του ίδιου ως αθλητή.
Τον Γιώργο τον εμπιστεύτηκα και ως προπονητή του Πιερικού Αρχέλαου στα τμήματα υποδομής, όχι για να γίνει ο γιος μου πρωταθλητής, αλλά για να μάθει τις βασικές, υγιείς αρχές του αθλητισμού.
Πολλά ταλέντα, κορίτσια και αγόρια, ξεπήδησαν από τη δουλειά του Γιώργου και σήμερα δίνουν το δικό τους στίγμα στο μπάσκετ. Κι ο γιος μου εξακολουθεί να μνημονεύει με απέραντο σεβασμό την σπουδαία φυσιογνωμία του προπονητή και ανθρώπου.
Ο Βαγγέλης και ο Γιώργος είναι δυο ξεχωριστές μορφές της Κατερίνης, δυο συμβολικά πρόσωπα που η λιτή αναφορά στο πρόσωπο τους είναι τιμή για μένα και όλη την τοπική κοινωνία.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
