«Tα τραγούδια του Τσιτσάνη είναι η Ελλάδα». Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε ο Μίκης Θεοδωράκης τον δάσκαλο, τον σπουδαίο Βασίλη Τσιτσάνη στις 18 Ιανουαρίου 1984.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης, σαν σήμερα πριν 39 χρόνια, άφησε την τελευταία του πνοή το Λονδίνο με την είδηση του θανάτου του να κάνει τον γύρο του κόσμου.
Την ίδια μέρα που γεννήθηκε ο συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής έφυγε για το μεγάλο ταξίδι έχοντας δίπλα του την κόρη του Βικτωρία.
Από τον Δεκέμβριο του 1983 η υγεία του είχε κλονιστεί. Στις 21 Δεκεμβρίου ανεβαίνει τελευταία φορά στο πάλκο και αμέσως μετά τις γιορτές η κόρη του τον πείθει να πάνε στο Λονδίνο. Εκεί χειρουργείται, του αφαιρείται ένα μέρος του πνεύμονα, το παλεύει αλλά δεν τα καταφέρνει.
Η Βικτωρία είχε δηλώσει ότι μόλις κατάλαβε τη σοβαρότητα της κατάστασης έπεσε σε μαρασμό. Δεν μίλησε, δεν αντέδρασε και σιώπησε για πάντα. Ήξερε τι ακολουθήσε και δεν άντεχε να το αντιμετωπίσει.
Εννέα μέρες μετά το χειρουργείο αφήνει την τελευταία του πνοή ένας από τους πιο σπουδαίους μουσικούς που είχε η Ελλάδα.
Ο Τσιτσάνης δεν έγραψε απλώς τραγούδια, ακούμπησε όσο λίγοι το συναίσθημα του Έλληνα ενώ ταυτόχρονα έδωσε στο λαϊκό τραγούδι νέα τροπή.
Ο Τρικαλινός, ο μόνος στεριανός ρεμπέτης, πήρε την σκυτάλη από τους μεγάλους ρεμπέτες και πήγε τη μουσική ένα βήμα παραπάνω.
Άλλαξε για πάντα την ελληνική μουσικής, χάρισε το κοινό αριστουργήματα, έδωσε σε καλούς ερμηνευτές την δυνατότητα να γίνουν σπουδαίοι.
Πλήθος κόσμου τον συνόδευσε με την «Συννεφιασμένη Κυριακή»
Η κηδεία του Βασίλη Τσιτσάνη έμεινε στην ιστορία. Ρεκόρ κόσμου έφτασε από όλες τις γωνιές της χώρας στο Α’ Νεκροταφείο για να αποχαιρετίσει τον δικό του άνθρωπο. Χιλιάδες Αθηναίοι, εκατοντάδες τρικαλινοί, βουλευτές, καλλιτέχνες.
Στην κηδεία του Βασίλη Τσιτσάνη ήταν όλοι εκεί. Ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτερικού Γιάννης Μπανιάς, η Μελίνα Μερκούρη, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Βίκυ Μοσχολιού και πολλοί πολλοί άλλοι.
Ένα παρατεταμένο χειροκρότημα την ώρα που έβγαινε η σωρός από την εκκλησία σφράγισε εκείνη την ηλιόλουστη μέρα που ήταν συννεφιασμένη στις καρδιές όλων.
Λίγο πριν το σώμα του Βασίλης Τσιτσάνη θαφτεί για πάνω στην Αττική γη οι φίλοι του τοποθέτησαν μέσα στο φέρετρο το μπαγλαμαδάκι του και οι συνεργάτες του έβγαλαν τα όργανα.
Με την Σωτηρία Μπέλου τραγική φιγούρα στη μέση, οι μουσικοί που τον συντρόφευαν στο Χάραμα έπαιξαν προς τιμήν του την «Συννεφιασμένη Κυριακή» και το πλήθος ξέσπασε σε λυγμούς.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης είχε περάσει στην αιωνιότητα.
