ΡΑΨΩΔΙΑ Ε: Ο «κόφτης»
Βουτιά οι πτήσεις – «Φωτιά» ανατιμήσεις.
«Οι λέξεις φταίνε» καταλήξαμε, χτες, για τη διαχρονική ασυνεννοησία μας, διαπίστωση ορθή επισημαίνουμε, όταν σήμερα ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, καλείται να τιτλοφορήσει το ακροτελεύτιο επεισόδιο της «Οδύσσειας» της προμετωπίδας με την αποκρουστική ονομασία:
ΡΑΨΩΔΙΑ Ε: Ο «κόφτης».
Καλά διαβάσατε, χουβαρντάδες μου. Μιλάμε για τον «μηχανισμό αυτόματης δημοσιονομικής προσαρμογής», εργαλείο «κάτσε καλά», κατά την ταπεινή άποψη τής στήλης, κι αντιρρήσεις δεν δεχόμαστε.
Διότι, το «μαραφέτι» αυτό, εκτός από τον κρατικό μπορεί να ισοσκελίζει ανά πάσα στιγμή και τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, αφανίζοντας επιζήμιες συνήθειες, όπως το σερφάρισμα από διαδικτύου αυξημένου τέλους, το παρφουμάρισμα από αρωματοδοχείου, «φαρμάκι» η εσάνς(!), ή το φουμάρισμα από, «παφ κι ευρώ; Κάλλιο το “σαν βρω”!», πακέτου.
Του προκλητικού ρουφήγματος μπίρας, προεξάρχοντος, βεβαίως – βεβαίως, κι όσο για τις μετακινήσεις με τα ΜΜΜ (σ.σ. Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, εν συντομία) που μπήκαν στο «Υπερταμείο»;
Συνιστούμε ανεπιφύλακτα ΙΠ (ιδιωτικά κάτω άκρα, φευγάτε ποδαράκια μου. Αμ πώς!) πηγαινέλα, α λα Βενεζουέλα(!), παρεκτός αν προτιμάτε:
Το δι’ αεροστάτου σύρε κι έλα.
Αναγνώστες μου, με τον Θεσσαλονικιό δήμαρχο, Γιάννη Μπουτάρη, να υποδέχεται, επικεφαλής κλιμακίου προσωπικοτήτων διεθνούς εμβέλειας, τον ομόλογο του Μαραθώνα, Ηλία Ψινάκη, υπό τις επευφημίες του «σούπερμαν» μικροσυνταξιούχου, «Μήτσου», αναφωνούντος: «Νενικήκαμεν κι ας ταλαιπωρηθήκαμε, το αερόστατο μέσα!», στην επαπειλούμενη ιδιωτικοποίηση των ΜΜΜ θα κολλήσουμε, χτύπα ξύλο;
Δεν νομίζω(!), όταν η λογιοτάτη, κυρία «Μήτσαινα», ισχυρίζεται μαζί με την ακαδημαϊκό, Κική Δημουλά: «Οι λέξεις φταίνε. Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν», δίνοντας λαβή στον «σούπερμαν» να διερωτηθεί: «Ποιο λήμμα λες να καθίσουμε στο σκαμνί για τα φαγοπότια που αποχαιρετούμε προσεχώς;», μόλις το πολυνομοσχέδιο έλαβε 153 «ΝΑΙ» επί της αρχής, από τηλεοράσεως της Βουλής, το βράδυ της Κυριακής, 22 του Μάη, και το χειρότερο;
«Τον “κόφτη”, τον “κόφτη”, το είπαμε!» υπενθύμισε, η μανδάμ, οπότε ιδού ο σύζυγος να παραφράζει Τάκη Μουσαφίρη, για να «εκτονωθεί» (σ.σ. είδατε κουσούρια που μεταδίδουν τα αερόστατα;), άδοντας:
Διλλήματα στα ροφήματα.
Έτσι που το πας, έτσι που το πας,
θα μας πεις σε λίγο πως μας συμπονάς.
Ασ’ το, μην ορκίζεσαι, δεν τρέχεις μαραθώνιο,
διάβασα για σένανε τι γράφει το μνημόνιο.
Κόψε κάτι, κόψε κάτι, κόψε κάτι, κόψε,
όλα, βρε Αλέξη μου, τα ‘κοψες απόψε.
Έτσι που τα λες, έτσι που τα λες,
ρόφημα αρχοντικό γίνετ’ ο καφές.
Πες μου, πώς θα πιω κι εγώ ένα «εσπρεσάκι!»,
όταν δεν μου άφησες σέντσι στο τσεπάκι.
Βάλε φόρους, βάλε φόρους, βάλε φόρους, βάλε,
με τους άλλους έγινες «τάλε» και «κουάλε».
«Δεν σας μοιάσαμε, μνημονιακέ μου!» τσίριξε η σύζυγος, στο σημείο αυτό, και συνέχισε, άδουσα σε παράφραση πασίγνωστου αντάρτικου θούριου:
«Γύπας» και γίγας.
Λαίμαργοι «γύπες», με νύχια γαμψά,
έπεσαν στη φτωχολογιά,
άγρια κράζουν για κέρδη διψούν,
τον μισθωτό διακονιάρη να δουν.
Τον Ισπανό, τον Ιρλανδό, τον Κύπριο και άλλους,
εργαζομένους συνετούς,
κι από τα σπίτια χιλιάδες βγάζουν
νοικοκυραίους ηρωικούς.
Γίγας στους γίγαντες χιμά, ο Αλέξης,
κι από το στόμα του, «πέτρες», οι λέξεις,
στους πιστωτές μας μιλάει σκληρά,
τους ξεσκεπάζει, τους ερωτά,
αλλά εδώ το χαρτί τέλειωσε κι όσο για τη συνέχεια; Εν καιρώ, αναγνώστες μου.
Εν καιρώ, πρώτα ο Θεός!
-Ω-
