Γράφει η Δέσποινα Χ.Ποικιλίδου, Ζωγράφος – Λογοτέχνης
Ξημερώματα πρωτομαγιάς, με μάτια νυσταγμένα και θολά, «επετεύχθη» συμφωνία. Τα μέτρα όπως πάντα «επώδυνα και «επαχθή». Οι συνέπειες «πάλι» δυσβάσταχτες για τον «αδικημένο», «ταλαιπωρημένο» και «κουρασμένο» λαό.
Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, διαβεβαιώσεις που ξεχάστηκαν.
Μια καινούργια γλώσσα διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια. Η γλώσσα της κρίσης. Μια γλώσσα «ειδική», τεχνοκρατική, τυποποιημένη, άψυχη, θλιβερή και … βαρετή. Eurogroup, ESM, ΔΝΤ, δανειστές, επίτροπος οικονομικών υποθέσεων, χρέος, τεχνική συμφωνία, ελληνικό πρόγραμμα, αξιολόγηση, χρονοδιάγραμμα, προαπαιτούμενα, μνημόνιο, τεχνικά κλιμάκια, θεσμοί, ανάπτυξη, νέα μέτρα, αντισταθμιστικά μέτρα, δημοσιονομική προσαρμογή, πλεονάσματα, οριζόντιες περικοπές…
Τα ίδια και τα ίδια. Αυτοί που μιλάν τη γλώσσα των «ειδικών», μας κυβερνούν, μας ενημερώνουν και μας φορολογούν με έναν «ειδικό» τρόπο, «επιστημονικό»… «χειρουργικό».
Αυτός γεννήθηκε στο Ρότερνταμ, μεγάλωσε στο Λονδίνο, σπούδασε στο κολλέγιο Ήττον και στα πανεπιστήμια του Σάσσεξ και της Οξφόρδης. Όχι δεν πρόκειται για κάποιο «golden boy» της Αγγλίας, δικό μας «παιδί» είναι που ήρθε να μας «σώσει».
Αυτή γεννήθηκε στα Γιαννιτσά, πήρε πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό στη Νομική του ΑΠΘ, υποτροφία από το ΙΚΥ και διετέλεσε ως φοιτήτρια ανήσυχο μέλος του Δικτύου Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων και αργότερα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. «Πρώτη στα μαθήματα πρώτη στον αγώνα»…πρώτη σε υπουργείο.
Ο άλλος είναι συριζαίος οικονομολόγος, σπούδασε στον Πειραιά, στέλεχος της αγοράς, με ικανή θητεία ως διαχειριστής κεφαλαίων, risk manager, fund manager, general manager, investment manager και πριν την υπουργοποίηση, με θητεία ως special advisor for banking and capital markets του υπουργείου οικονομικών.
Τα ονόματα δεν έχουν σημασία. Ούτε τα «πόστα». Ούτε τα βιογραφικά τους.
Τι τους συνδέει; Ότι συνυπέγραψαν τη συμφωνία για τα νέα μέτρα.
Τι λέτε ρε παιδιά, τόσα πτυχία και τόση αριστερή ιδεολογία για να κόψετε τις συντάξεις του κοσμάκη; Αυτών που μια ζωή πότισαν τα χωράφια με τον ιδρώτα τους, μάτωσαν τα χέρια τους στα εργοστάσια, ήπιαν όλη την αλμύρα των ωκεανών, μόχθησαν για το μεροκάματο, το μισθό…την επιβίωση;
Κάποτε που κάποιοι άλλοι «ειδικοί» είχαν καθορίσει με τον πόλεμο τα νιάτα μας, ο δάσκαλος μας έδωσε καρτέλες συσσιτίου (δελτία) και περιμέναμε στη σειρά να πάρουμε το γάλα από σκόνη και το σταφιδόψωμο που μας προμήθευε ο Ερυθρός Σταυρός. Κι επειδή η δική μου «καρτέλα» είχε πιο χοντρό εξώφυλλο και διέφερε λιγάκι εγώ ντρεπόμουν και δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια. Απορώ, αυτοί οι «ειδικοί» πώς μπορούν και κοιμούνται;
Τι λέτε ρε παιδιά, τόσα πτυχία και τόση αριστερή ιδεολογία για να κάνετε τους φτωχούς φτωχότερους;
Αιδώς Αργείοι….
Κατερίνη 5/5/2017
Δέσποινα Χ.Ποικιλίδου
Ζωγράφος – Λογοτέχνης
