– Βρε, βρε καλώς τα παιδιά!
– Τι έγινε; Βλέπεις κανέναν να ’ρχεται;
– Είναι ανάγκη να τους βλέπω;
– Τρέλανε μας λίγο τώρα!
– Βρε, πολύ θα σας τρελάνω!
– Και γιατί;
– Διότι το ολίγον δεν φτάνει! Έχει από όλα ο μπαξές!
– Τι έχει δηλαδή;
– Πολλών ειδών φυντάνια! Λογών λογιών φρουτάκια, σαλατούλες, πέρκες, χαβιάρι!
– Είσαι σίγουρος ότι δεν παίρνεις ληγμένα; Είσαι σίγουρος; Είσαι πολύ σίγουρος;
– Η αύξηση της εγκληματικότητας, κάθε λογής…
– Κι εδώ υπάρχουν κατηγορίες;
– Φυσικά, το έγκλημα δεν είναι μόνο η πρόκληση απώλεια ζωής…
– Τι ωραία, παραστατικά που τα λες! Είσαι και ο πρώτος του χωριού!
– Πρώτος στην πόλη δεν ξέρω πότε θα γίνω! Τέλος πάντων! Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η κατάσταση είναι απόρροια όλων αυτών που περάσαμε εδώ και τόσα χρόνια και αναλόγως επηρεάστηκαν οι κάθε λογής χαρακτήρες! Διότι είναι μεγάλη βάσανος η έλλειψη χρημάτων. Τι θα κάνω ρε διάβολε, μπορώ να την βγάλω με τρεις κι εξήντα;
– Δεν έχουμε δραχμές σήμερα. Το ξέρω, ρε, απλώς έμεινε η έκφραση και θα παραμείνει μέχρι να εκλείψει ο παλαιός πληθυσμός! Σε κανα δυο γενεές υπολογίζω, διότι ποιος θα ασχοληθεί να τους μάθει γράμματα; Υπάρχουν άλλων ειδών βιβλία! Κουμποειδή!
– Χαχαχα, τι είναι αυτό; Άκου, κουμποειδή!
– Ρε, δεν τους βλέπεις όλη μέρα με ένα μαραφέτι στα χέρια αγκαλιασμένο και τα δάχτυλα να πετάνε τρέχοντας από πάνω τους;
– Καλά ρε!
– Όσο να πεις, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και η τρύπια τσέπη γεννά ιδέες, σχέδια, παράτολμες κινήσεις, διότι φίλε μου, την δόξα πολύ εμίσησαν αλλά το χρήμα ουδείς! Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά! Και έρχεται εκείνη η μέρα που σκάει η βόμβα και μένεις με το στόμα ανοιχτό, προσπαθείς να κλείσεις, αλλά δεν κλείνει, κοίτα, λες, οι μάγκες, πως δεν το σκέφτηκα και εγώ, αλλά θα μου πεις είναι διαφορετικές οι συνθήκες, δεν πάει, θα έχανες κι εσύ, είναι και που σιγά σιγά σου ανοίγει η όρεξη και γίνεσαι άπληστος και εκεί την πατάς, υπάρχουν και αρκετοί στο κόλπο, μπερδεύεται το θέμα, το παν είναι να είναι μόνο κάνα δυο! Αποτυχία, χάνεις και τα αυγά και τα πασχάλια! Οπότε στο τέλος λες, δεν βαριέσαι μωρέ, θα βάλω φακές σήμερα, αύριο ρεβίθια, μεθαύριο έχει ο Θεός…
– Εκεί που φτάσαμε…
– Κάπου έμαθα μοιράζουν χαβιάρι, μπλε καβούρια και στο τέλος, λόγω πτώσης του ζαχάρου έχει και Πάβλοβα!
– Αχά, θα πιάσεις μεγαλεία, ε;
– Τι να κάνω; Όπου βλέπω φως θα μπω!
