Του Αντώνη Ι. Ζαρκανέλα, π. Γενικού Διευθυντή Ανάπτυξης
της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης
Η Κυβέρνηση υπερηφανεύεται ότι έχει επιτύχει υπεραπόδοση εσόδων κατά το 2016. Ότι δηλαδή πέτυχε να έχει το κράτος περισσότερα έσοδα από ότι έξοδα. Να έχει δηλαδή πλεονάσματα το 2016. Και ήταν τόσο χαρούμενη, που άρχισε να μοιράζει «τα πλεονάσματα» δημιουργώντας ένα κλίμα τεχνητής ευφορίας.
Οι τρόποι για να πετύχεις υπεραπόδοση εσόδων είναι κατά βάση τρεις συν ένας: 1. Μείωση των εξόδων (π.χ. μικρότερο και αποτελεσματικότερο Κράτος) 2. Αύξηση των φόρων (αύξηση των συντελεστών φορολόγησης, αύξηση της φορολογικής βάσης, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κλπ), και 3. Αύξηση των εσόδων μέσω μιας αναπτυσσόμενης οικονομίας (νέες επενδύσεις, αύξηση του παραγόμενου πλούτου, αύξηση της παραγωγικότητας της οικονομίας, αύξηση των θέσεων εργασίας κλπ), προώθηση αποκρατικοποιήσεων, αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. 4. Έσοδα μέσα από την καλλίτερη αξιοποίηση πώληση ή/και μακροχρόνιες παραχωρήσεις σε ιδιώτες υπηρεσιών και κρατικών ακινήτων. Όλα αυτά θα μπορούσαν να συνδυαστούν σε διάφορους συνδυασμούς και μείγματα, όμως οδηγούν σε σίγουρα, ταχέα και μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η έμφαση δίδεται στους 1,3 και 4 τρόπους.
Από όλα αυτά η κυβέρνηση, λόγω ιδεοληψιών, δεν έκανε σχεδόν τίποτα στα 1,3 και 4. Δεν προσπάθησε μέχρι σήμερα να κάνει αποτελεσματικότερο το κράτος μέσω ελέγχων της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας των υπηρετούντων υπαλλήλων και των δομών, κατάργηση των περιττών και άνευ ουσίας γραφειοκρατικών διαδικασιών κλπ οπότε, αν και πέρασαν δύο χρόνια, δεν έκανε σχεδόν τίποτα ώστε να δημιουργήσει ήρεμες συνθήκες για την προσέλκυση ξένων ιδιωτικών επενδύσεων που έχουν και τα δύο μηδενικό κόστος. Όσον αφορά στην αξιοποίηση του εθνικού πλούτου, προχώρησε μόνον στην υπογραφή «με πόνο ψυχής» και «δάκρυα στα μάτια» σε δύο τρεις αποκρατικοποιήσεις (π.χ. Αεροδρόμιο Ελληνικού, Περιφερειακά αεροδρόμια, ΟΣΕ) που είχαν σε μεγάλο βαθμό προχωρήσει από την Κυβέρνηση, πριν τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποκρατικοποιήσεις όμως που, απ’ ότι φαίνεται, βολοδέρνουν σε ένα άφιλο, αν όχι εχθρικό, Κράτος και αναποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση και μάλιστα, με την Κυβέρνηση απλό θεατή.
Πέτυχε η Κυβέρνηση στην «υπεραπόδοση» των εσόδων, στο να πετύχει «κέρδη» το Κράτος. Την πέτυχε συγκυριακά, γι’ αυτό και η επιτυχία είναι επισφαλής. Γιατί την «υπεραπόδοση» δεν την πέτυχε παράγοντας πλούτο, αυξάνοντας την πίττα. Την πέτυχε χρησιμοποιώντας έναν απλό και πονηρό τρόπο. Να κερδίσει χρόνο, μέσω εντυπώσεων στο παρόν, με την ελπίδα ότι θα πετύχει κάτι στο μέλλον. Το πέτυχε αυτό φτωχοποιώντας ακόμη περισσότερο τον λαό αυτό μέσα από την αύξηση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών και μάλιστα με τρόπο που να υποθηκεύεται η πορεία της Εθνικής Οικονομίας με το να μειώνει άμεσα την αγοραστική δύναμη του πολίτη αλλά και την ανταγωνιστικότητα της. Αύξησε η κρατικοδίαιτη Κυβέρνηση την πίττα των κρατικών εσόδων παίρνοντάς τα κυριολεκτικά από τις τσέπες των εργαζόμενων ή μάλλον πριν φτάσουν σε αυτές, απευθείας από τα λογιστήρια των εργοδοτών τους. Το πέτυχε αυτό παίρνοντας από τους λιγότερους που είχαν δικαιωματικά μια κάπως ψηλότερη σύνταξη ή μισθό και δίνοντάς τα στους πολλούς, στους περισσότερους που είχαν λίγο χαμηλότερη σύνταξη. Έκανε δηλαδή αναδιανομή της φτώχιας και την παρουσίασε ως πράξη κοινωνικής ευαισθησίας. Και μάλιστα η υπεραπόδοση αυτή επιτεύχθηκε και μέσα από τη μη πληρωμή του συνόλου των χρεωστούμενων από το κράτος σε ιδιώτες προμηθευτές του… Είναι, από ό,τι λεν οι ειδικοί, απλώς λογιστική η υπεραπόδοση και αυτό θα φανεί μέσα από τα αδιέξοδα που θα εμφανιστούν και στα ταμεία του Κράτους και στην ιδιωτική οικονομία και στα ασφαλιστικά ταμεία, μεσοπρόθεσμα. Όταν όμως κερδίζεις απλώς χρόνο στο παρόν χωρίς ταυτόχρονα να κάνεις κάτι ουσιαστικό, τότε δεν σπαταλάς μόνον το παρόν αλλά υποθηκεύεις σίγουρα και το μέλλον…
Αυτούς τους σίγουρους τρόπους για να αυξηθεί η πίττα μέσα από τη μείωση των λειτουργικών εξόδων του Κράτους και αύξηση των εσόδων μέσα από την φορολογία επί της αύξησης της πίττας μέσω της προσέλκυσης νέων ιδιωτικών επενδύσεων και την αξιοποίηση της Κρατικής Περιουσίας, αυτούς τους σίγουρους τρόπους δεν τους χρησιμοποίησε σχεδόν καθόλου η πρώτη φορά Αριστερή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Κυβέρνηση. Αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο αφού ιδεολογικά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, το 5% του αρχικού, πριν την κρίση, ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που πραγματικά κυβερνούν ήταν και είναι θιασώτες μιας κεντρικά ελεγχόμενης οικονομίας και είχαν -και εν πολλοίς έχουν- μία εμμονική αποστροφή στον πλούτο και την παραγωγή του. Δεν τους πάει να δώσουν μάχη γι’ αυτά. Αντίθετα, αποδείχθηκαν καλοί στις ατελείωτες διαπραγματεύσεις που οδηγούν με βεβαιότητα όλο και περισσότερους πολίτες στην απελπισία αλλά φοβούμαστε ότι σταδιακά οδηγούν και την Πατρίδα στο περιθώριο -μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση- δεν θα έχει πια καμιά σημασία.
